Μια καινούργια πόρτα ανοίγει
Καθισμένη στην βαλίτσα την γεμάτη από όνειρα η ζωντανή μελαγχολία στα
μάτια παρακολούθησε το τραίνο που δεν πρόλαβε. Σε ένα έρημο σταθμό που
πριν λίγο είχε πάρει το μοναδικό όνειρο της καρδιάς ν,αναρωτιεται
γιατί δεν την περίμενε μα να επιμένει .
Κι απόμεινε αμίλητο κι αδάκρυτο το χθες να περιμένει το επόμενο
τραίνο να συνεχίσει να κυνηγάει το τετράχρονο όνειρό της Να το
περιπλέξει μαζί με τ'άλλα που φύλαγε η βαλίτσα .Αν όχι για τίποτε άλλο
να πάρει πίσω την καρδιά της που πήγε μαζί του
Να διαβάσει εκείνα τα μάτια του γρίφου να διακρίνει αν το όνειρό της
ήταν και το δικό του.

Άφησε πίσω την πατρίδα παραμονή Χριστούγεννα ,την φτώχεια να ξεφύγει .
Αμούστακο παιδί  δεκαεφτάχρονο, πήρε των ματιών του με την υπόσχεση
μια μέρα να γυρίσει .
Αργά ,γρήγορα ,δεν είχε σημασία .Θα γύριζε.
Γύρευε να' βρει την καλή, που στις πληγές της η πατρίδα δεν την είχε.
Ήθελε να ξεφύγει τούτη την μοίρα που οι μεγάλοι επέβαλλαν κι ας
αγαπούσε αυτό το χώμα .Τούτη την γη. Τούτα τα καταγάλανα ακρογιάλια
που κάθε μέρα τον χάιδευε το κύμα κι ο αφρός ,όταν ένα γινόταν με την
θάλασσα .

Όλοι ετοιμαζόντουσαν για το μεγάλο πανηγύρι που θα λάμβανε χώρα εκείνο το βράδυ, βλέπετε γιόρταζε ο άγιος του χωριού και ήταν από τα μεγαλύτερα γεγονότα της χρονιάς. Οι κυρίες ετοιμάζανε πίτες, γλυκά και κάθε είδους λιχουδιά μαζεμένες όλες μαζί στο σπίτι της Ατρόπου που ήταν χήρα και οι άντρες ήταν ακόμα στο καφενείο του Μπεκρή, πίνοντας καφέ οι πιο μεγάλοι ενώ κάποιοι είχαν αρχίσει κιόλας τα τσίπουρα με τη συνοδεία πάντα των εκλεκτών μεζέδων του Κυρ Ορέστη που τον φώναζαν μπεκρή για ευνόητους λόγους. Η ώρα ήταν γύρω στις 11 και μισή και πριν λίγο είχε σχολάσει η εκκλησία. Τα λιγοστά παιδιά που είχαν απομείνει έτρεχαν στα σοκάκια παίζοντας. Το συγκεκριμένο χωριό ήταν χτισμένο στη ράχη ενός ψηλού βουνού και το λέγανε Αόρατο, είχε ονομαστεί έτσι από τα πολύ παλιά χρόνια και ο καθένας είχε μια διαφορετική ιστορία που συνδέόταν με το όνομά του να πει. Ο Μπαρμπαζέφυρος για παράδειγμα έλεγε ότι το όνομα αυτό το έδωσαν οι πρώτοι κάτοικοι που ήταν αυτόχθονες γιατί δεν φαινόταν από κανένα άλλο σημείο της γύρω περιοχής, ο Πάνας ο βοσκός έλεγε ότι κάποιοι κατακτητές που είχαν έρθει από μακριά με πολύ βίαιες προθέσεις όταν έφτασαν δεν βρήκαν κανέναν γιατί οι κάτοικοι είχαν γίνει αόρατοι.

Πέρασαν τρεις εβδομάδες από το ανεπάντεχο γεγονός κι ο γάτος Αριστείδης πηγαινοερχόταν περίλυπος στη γειτονιά, με το χοντρό κεφάλι του σκυμμένο και τα μεγάλα μακριά μουστάκια κρεμασμένα προς τα κάτω. Είδε και απόειδε, σχεδόν είχε φτάσει στα πρόθυρα μελαγχολίας ο παχουλός κοκκινοτρίχης και για πολλοστή φορά αναρριχήθηκε στο μισάνοιχτο παράθυρο της τουαλέτας και ύστερα πέρασε στον κυρίως χώρο του σπιτιού.

Η πόλη έχει πάρει μια όμορφη χροιά καθώς ο καιρός αλλάζει και το καλοκαίρι φεύγει αφήνοντας τη θέση του στις πρώτες βροχές του φθινοπώρου. Στάλα στάλα αυτές παλεύουν εδώ και δύο μέρες να διώξουν το ξεφάντωμα των διακοπών , να βάλουν τα κεφάλια μέσα καθώς έλεγαν και οι δάσκαλοί μας παλιά.

΄΄εδώ

σε στάση μάχιμου νεκρού

φονεύω

και φονεύομαι…’’

Αντώνης Μυκονιάτης

Ήπια τη λίγη τεκίλα που είχε μείνει στο ποτήρι μου και κοίταξα προς το γκαρσόνι στην μπάρα.Του έκανα νόημα να φέρει άλλο ένα.Άνοιξα το πορτοφόλι μου να δω αν μου έφταναν τα λεφτά.Οκ μου έμεναν κάτι ψιλά για να πάρω ταξί για το σπίτι.

Κάποτε τηρούμε τις υποσχέσεις που πρέπει να αθετήσουμε, τηρώντας όμως ευλαβικά όλες αυτές που μας καταστρέφουν...

Να προσέχεις...

Ο πιο γρήγορος άνθρωπος στον κόσμο προσπερνάει τη ζωή.

- Να σας ζήσουν, καλούς απογόνους!

- Ευχαριστούμε, εσείς είστε ελεύθερος;

-Μάλιστα.

- Καλή ζωή!