Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Online -χρήστες & επισκέπτες Εξωτερικού

Now 35 guests online

Who's Online

Έχουμε 215 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO VIMA *** Διήγημα Να γίνω θάλασσα...
 

Να γίνω θάλασσα... Hot

Να γίνω θάλασσα...
Όσα γυαλιά κι αν σκίσουν την σάρκα μου απόψε δεν θα με πονέσουν, δεν θα υποφέρω, δεν θα πω καν πως πονώ.

Όχι δεν είμαι από ατσάλι, μήτε και το σώμα μου τόσο δυνατό, μα αφού τα μάτια σου πήρες μακριά μου, κανένας άλλος πόνος δεν με ακουμπά.

Παίρνω μια ανάσα κι ύστερα άλλη μία, πιο βαθιά κι η επόμενη ακόμα βαθύτερη. Τα βήματά μου ως συνήθως είναι πιο γρήγορα από αυτά των περαστικών κι όσο η διαδρομή που αφήνω πίσω μου μεγαλώνει, τόσο πιο πολύ βιάζομαι και καθώς προσπαθεί άνθρωπος να με προφτάσει, εγώ περπατώ γρηγορότερα.


Ως που το περπάτημα γίνεται τρέξιμο, τρέχω σαν παιδί που θέλει να ξεφύγει από τις φωνές της μάνας που θα το μαλώσει για την αταξία του, σαν ζώο αθώο που το κυνηγούν, τρέχω μα ξέρω καλά πως από τον θάνατο δεν θα ξεφύγω, ούτε εγώ, ούτε και κανένας άλλος.

Την θάλασσα αυτή που περπατώ τα απογεύματα, θα ‘θελα στα δύο να χωρίσω, να την κάνω στεριά, να πατώ επάνω και στην άλλη άκρη της να με περιμένει η αγκαλιά σου. Να κάνω τον κόσμο τόσο μικρό που να μην του αφήσω περιθώρια να μας κρατά χώρια. Να πλάσω ένα αστέρι και να του δώσω τ’ όνομα σου, το πιο όμορφο όνομα στον κόσμο κι ύστερα κάθε φορά που θα το κρατάς, να θυμάσαι το πόσο σ’αγαπάω.

Πάντα μισούσα τη θάλασσα, έλεγα πως χωρίζει ό,τι στον κόσμο αγαπιέται κι είχα στον νου μου εμάς. Μα πόσο ανόητη ήμουν; Θεωρούσα αυτή την απόσταση αξεπέραστη και ξέχασα την απόσταση του ουρανού από τη γη.

Λίγοι μήνες ακόμα λοιπόν, μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού και μάλιστα περισσεύουν τρία. Δεν τον φοβάμαι τον θάνατο, ακόμα κι αν αποφάσισε νωρίς να με κάνει συνταξιδιώτη του, μα έμαθα ν’ αγαπώ την θάλασσα και δεν προλαβαίνω όπως επιθυμώ να την απολαύσω.

Και τώρα που τα μάτια μου για πάντα θα σβήσουν, τώρα που το βαρύ χώμα θα σκεπάσει το ξεψυχισμένο μου κορμί, τώρα που θα φτάσω πιο κοντά στον Κύριο, εύχομαι να γίνω θάλασσα.

Μα το Θεό, τι ευχή; Απορώ κι εγώ η ίδια με τον εαυτό μου, αλλά τόσο πολύ σ’ αγάπησα που ξέχασα πως είναι το μίσος. Τόσο πολύ σε λάτρεψα που θα ‘θελα στιγμή να μη χάσω από τη ζωή σου.

Πως τόλμησα να το κάνω; Πως άντεξα να γνωρίζω πως θα σε πληγώσω; Πως μπόρεσα να σε ερωτευτώ και τώρα πως να χαθώ από τη ζωή σου;

Να ‘ξερα μονάχα πως τον θάνατο να τρομάξω για να μη σε πονέσω, τι λόγια να του πω για να τον συγκινήσω και να μ’ αφήσει να μείνω πλάι σου; Άραγε να βλέπει το χαμόγελό σου; Κι αν ναι, αχ, πως αντέχει να το κάνει δάκρυ;

Κλείνω τα μάτια και υψώνω τα χέρια στο Θεό που σε λίγο θα με πάρει κοντά του. Πλέκω τ’ όνομα σου με μεταξωτή κλωστή στα χείλη μου και σε κάνω ευχή.

“Σ’ αγαπώ και συγνώμη που το νιώθω” φωνάζω.
“Και θα σ’ αγαπώ σε κάθε μου ζωή, σε ό,τι κι αν υπάρχει μετά από εδώ, σε κάθε μου μορφή. Θα γίνω θάλασσα και θα ‘μαι πάντα η αγκαλιά σου”.

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 1 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

Reviewed by logoclub.gr
March 28, 2017
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords:   
 

Ο,τι είναι παρελθόν, είναι πρόλογος......

ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ...καθ' Ημετέραν Εικόνα και καθ' Ομοίωσιν.. Γεν.1-26 [Αποσπάσματα].- Ν3/21-22,β2 << Το τέρας βρυχάται και θα συνεχίσει να βρυχάται όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα και βίαια, απροκάλυπτα και καταστροφικά, χειραγωγώντας με ευκολία τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών σε κάθε είδους Εγκληματικές ενέργειες και Πράξεις, διασπώντας έτσι τον ιστό σταθερότητας και συνοχής στις λοινωνίες των ανθρώπων παράγοντας με αυτό τον τρόπο την προσφιλή δια την ύπαρξη και διαιώνιση του <<Τροφή>> που δεν είναι άλλη από την παραγόμενη Αρνητική Ενέργεια που τον συντηρεί ανα τους Αιώνες και είναι πάντα προς όφελος του. Χρησιμοποιώντας δε βάναυσα και δόλια τον πρόχειρο πλανήτη του όλο και πιο καταστροφικά, όσο καταλαβαίνει πως οδηγείται προς το Τέλος Του....Το μη αναστρέψιμο !.....>> 30/12/2021 - Nikos Stylianou