Πόσες φορές δεν έχουμε ελπίσει σε κάτι βαθιά; Πόσες φορές δεν έχουμε απογοητευτεί  δοσμένοι σε αυτές τις ελπίδες; Κι όμως, ακόμη κι όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα θέλαμε, δεν πρέπει να τα παρατάμε. Πρέπει να συνεχίζουμε με περισσότερη επιμονή.

Η Παιδεία, η υγεία και η εργασία είναι οι πυλώνες μιας Ανθρώπινης κοινωνίας, τα θεμέλια της ανάπτυξης και της προόδου του κάθε ατόμου και πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι σε αυτές, ανεξαρτήτως χρώματος – φυλής – γλώσσας.
Τα παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο είναι σαν τα κοχύλια που είναι μέσα στην άμμο, κάτω από τα βότσαλα και δεν φαίνονται, δεν τα βλέπει το φως.
Είναι αυτά που δεν θα γίνουν ποτέ ένα καλοκαιρινό περιδέραιο.

Εντέχνως
επινόησα χαμόγελα
παγιδεύοντας
αστείρευτες δικαιολογίες
που υφίστανται
ως αλγόριθμοι
σ' εξίσωση ερώτων.

Η ποίηση είναι παιδί της ομίχλης. Όπου οι όγκοι ξεπηδούν μετέωροι. Είναι παιδί της νύχτας. Όπου το μαύρο περιγράφει. Είναι παιδί της αμφιβολίας, όπου ο ποιητής διαρκώς υπαινίσσεται.

Ένας άντρας χάνει το μοναδικό του στήριγμα. Όσα συμβαίνουν μπορεί να έγιναν σε μια νύχτα, σε μερικές μέρες ή βδομάδες.

Πλησιαζουν γιορτες. Ειναι ημερες αγαπης, περισυλλογης κ ανθρωπιας. Φτασαμε στο σημειο να γιορταζουμε μια φορα του χρονου την ανθρωπια. Τις υπολοιπες 364 μερες ειμαστε εκτος πλαισιου κ δρουμε απανθρωπα. Εχουμε παρασυρει σε αυτο τον κατηφορο κ τα ζωα κ την ιδια τη γη που μας τρεφει. Ξερω, τωρα στο γιορτινο τραπεζι θα φας το γουρουνοπουλο σου, την μπεκατσα, την γαλοπουλα σου, το βοδινο, το ορτυκι , το λαυρακι κ πιθανον τον αστακο σερβιρισμενο με πικαντικη σαλτσα απο οστρακοειδη κ γαριδες. Δεν σου ζητω να γινεις χορτοφαγος ομως αυτες τις γιορτες κανε κατι που δεν εχεις ποτε σου ξανακανει. Φαε απλα κ χωρις εξτριμ φανφαρες.

Χριστουγενιατικη ιστορια

Ο ζωολογικος κηπος