Όταν θα πέσεις σήμερα (όταν βουτήξεις στο βυθό) για τον σταυρό, με προσοχή, παρακαλώ.
Μην ενοχλήσεις, τα ναυάγια.

Mαρία Λεμεσού

Όσο μεγαλώνω τόσο πιο ήσυχα αποδέχομαι την παρεξήγηση
Την απόσταση μεταξύ αυτού που θεωρώ πως είμαι κι αυτού που οι άλλοι κατανοούν πως είμαι
Αφήνω ήσυχα τον εαυτό μου στην κρίση τους
Όπως αφήνεται μια βάρκα στη θάλασσα με ανοικτό ενδεχόμενο: το ναυάγιο

( Μικρό διήγημα για μια μεγάλη προσδοκία )

Ζω μόνη Δεν θυμάμαι από πότε Ο χρόνος έχει χάσει για μένα τη σημασία του Περνά Το γνωρίζω Μα δεν έχουμε πολλά-πολλά Μου λέει επιγραμματικά δυο τρεις κουβέντες Όπως: μάθε να συγχωρείς ή Αυτή είσαι αποδέξου το Γράφει ακόμα με τόνους, περισπωμένη στο μέτωπο μου, οξεία στα μάτια, θαυμαστικό που κατεβαίνει στο λαιμό, ιδίως όταν γέρνει και γέρνει συχνά ο λαιμός , όλο και πιο συχνά γέρνει ο λαιμός, μπροστά, σαν να υπάρχει στημένη μια αόρατη λαιμητόμος που ζητά τη θυσία του

" Ο τόπος μου είναι στο νερό Ιδρώτας Δάκρυα Θάλασσα Και το νερό μια αλύπητη πατρίδα Μια δεξαμενή ερειπίων "
Ανδρομάχη Άκη Δήμου

Τι είναι το ποίημα που δεν ποιεί; Που δεν προτείνει έναν καινούργιο κόσμο; Δεν γράφω ποιήματα Ξεθάβω κόκκαλα Καταγράφω την ταυτοποίηση Ποτέ δεν βρήκα άνθρωπο ολόκληρο Μνήμη ακέραια Απ΄ τους αιώνες, ένα πόδι, ένα χέρι Κρατώ ανθρώπινο κρανίο στάζει μέλι Να 'ναι ο Ονήσιλος; Δεν γράφω ποιήματα Μπλαστρώνω την πληγή Την πηγή της οδύνης Μα εκείνη ανοίγει πάλι Βγάζει υγρό πηχτό Ούτε νερό Ούτε αίμα Πηκτό απροσδιόριστο υγρό

Αυτό το παράδοξο

Αυτό το παράδοξό μου Να κάθομαι Πρωτοχρονιάτικα σπίτι μόνη μου Να ξετυλίγω για άλλη μια φορά τον μύθο Τρόπους να ψάχνω να δικαιώσω την Κλυταιμνήστρα λες και σε δίκη πρόκειται να πάμε και με έχω ορίσει δικηγόρο της, θεραπεύεται; Λες και ενδιαφέρει κανέναν.. αν είχε δίκαιο Λες και ενδιαφέρει κανένα που με ενδιαφέρει το δίκιο της

Ο πόνος είναι τεράστιος

Αν δεν κοιμηθείς δεν ανακουφίζεσαι.

Θέλεις απλά να φύγεις

Δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα παλιό, φθηνό, χαλασμένο ψυγείο. Κάποιος από την γειτονιά το είχε πετάξει παραδίπλα στους κάδους, προφανώς χωρίς να ειδοποιήσει την υπηρεσία απομάκρυνσης ηλεκτρικών συσκευών ή ογκωδών απορριμμάτων του δήμου, για αυτό και βρίσκονταν εκεί για μέρες. Ήταν αρχές Αυγούστου, καύσωνας και άδεια πόλη. Ένα βαριεστημένο πρωινό έφευγα για δουλειά και το αμάξι, σταθμευμένο εκεί κοντά, ήταν η αφορμή να παρατηρήσω κάτι διαφορετικό. Στο ψυγείο υπήρχε κολλημένο ένα χαρτί, έγραφε με μεγάλα γράμματα «πάρε ένα δροσερό νεράκι». Παρατήρησα ότι με κάποιο παράδοξο τρόπο το ψυγείο ήταν συνδεδεμένο με μπαλαντέζα και μάλλον λειτουργούσε κανονικά!