Ζήσε για σένα, όχι για τους άλλους.
Όταν η οικογένειά σου για να σε αποδεχτεί χρειάζεται να είσαι αδύνατη ή να έχεις πολλά πτυχία, έχει χαθεί το παιχνίδι.
Δεν είσαι τα κιλά σου ούτε οι βαθμοί σου. Είσαι περισσότερα από όσα φαίνονται, περισσότερα από μερικά νούμερα και μερικά χαρτιά. Είσαι πιο πολλά από όσα μπορούν να γίνουν λέξεις. Είσαι ο τρόπος που συμπαραστέκεσαι στους άλλους. Είσαι η λάμψη που εκπέμπεις όταν μπαίνεις σε ένα δωμάτιο. Είσαι η μουσική που ακούς, τα όνειρα που κάνεις, οι προσπάθειές σου, κι ας πέφτουν στο κενό. Είσαι η θέλησή που έχεις, τα αστεία που λες, ο τρόπος που χορεύεις, ο τρόπος που κρύβεις τον πόνο σου, το χαμόγελο σου εκείνες τις μέρες που λατρεύεις την ζωή και το δάκρυ σου όταν την σιχαίνεσαι και ψάχνεις τρόπο να την παλέψεις.
Αν αυτοί δεν το καταλαβαίνουν αυτό, δεν αξίζει να τους λες οικογένεια.
Παράτα τους.
Βγες έξω και ψάξε για άλλους ανθρώπους που θα σε αποδεχτούν για αυτό που είσαι. Κάπου υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν κάποιον ακριβώς σαν εσένα. Στάσου στα δικά σου πόδια. Γίνε αυτό που είσαι. Κάνε το τατουάζ που τόσα χρόνια ήθελες, βάψε τα μαλλιά σου εκείνο το τρελό χρώμα, βάλε το κοντό σου φόρεμα, άσε τα νύχια σου να μεγαλώσουν και βάψτα.
Βάλε χρώμα στην ζωή σου και όποιοι δεν σου προσφέρουν χαρές, διέγραψέ τους χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ζήσε! Και κάντο για σένα.
Στο τέλος της ημέρας έχεις μόνο όσα είσαι.