Αυτές οι καταραμένες ώρες της σιωπής
Που γεννιούνται μετά την μεγάλη παρακμή
Ριζώνουν βαθιά μέσα στη ψυχή μας για χρόνια....
Κρύβομαι πίσω από την σκιά σας για να ξεχαστώ
Αλλά ο ήλιος σας είναι ένας πανούργος κλέφτης…
Κορίτσια ξυπόλυτα στην Τσιμισκή ξημέρωμα Σαββάτου...
Ψεύτικα χαμόγελα πίσω από φοβισμένα μάτια...
Βιτρίνες θαμπές ξεχασμένων παιχνιδιών.
Η ζωή τυλίγεται μεθυσμένη γύρω από το χέρι μου...
Και εκεί κάπου στο λιμάνι η ελπίδα ξερνάει αηδιασμένη....
Τέλος.