Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Online -χρήστες & επισκέπτες Εξωτερικού

Now 79 guests online

Who's Online

Έχουμε 299 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO VIMA *** Διήγημα ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ
 

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ Hot

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

H καταιγίδα συνέχισε να χτυπάει με μανία τα δέντρα έξω από το άνοιγμα. Αποκλεισμένη σε αυτήν την άθλια σπηλιά, καθώς η βροχή με βρήκε μακρυά από το χωριό. Κι όμως από το πρωί κάτι δε μου άρεσε, μια ανησυχία τάραζε την ηρεμία του καλοκαιριάτικου μεσημεριανού. Ένας φόβος, ο φόβος του σκοταδιού, του υποχθόνιου σκίαζε τα γέλια των παιδιών. Όχι δεν φταίνε οι ιστορίες που μας έλεγαν παιδιά για να μας εμποδίσουν να απομακρυνθούμε κι όμως στα πρόσωπα όλων των γηραιότερων έβλεπες ένα σκοτεινό μήνυμα.

Ένα μήνυμα που πέρναγε από γεννιές σε γεννιές χωρίς ποτέ να φτάσει στη δική μου. Όλα συνέχιζαν στους καθημερινούς τους ρυθμούς, ο ήχος της ζωής ωστόσο δεν ακουγόταν, μια νεκρική σιωπή παλλόταν στον αέρα. Με εξαίρεση τους ανθρώπους η φύση είχε πέσει σε καταστολή, απόλυτη σιωπή ακόμη και οι μεγάλοι, οι πολύ μεγάλοι σε ηλικία ψυθίριζαν και κοίταγαν συνέχεια προς το μαύρο δάσος, μαύρο λόγω του μαύρου έλατου και της πυκνής βλάστησης που εμποδίζει τις αχτίνες του ήλιου να αγγίξουν τη γη.

-Μη πας στο δάσος σήμερα Σοφία, μου είχε πει το μεσημέρι ο παππούς μου ο Ηλίας

-Γιατί παππού; Με χρειάζεσαι σε καμμιά δουλειά;

-Όχι τσούπρα μου απλά δε θέλω να πας σήμερα στο δάσος, πόσο μάλλον μόνη σου!

-Βρε παππού μου δεν υπάρχει ο κακκός ο λύκος και εγώ δεν είμαι η κοκκινοσκουφίτσα. Άλλωστε από παιδί πάω βόλτες στα βουνά και δεν έχω πάθει τίποτα ή θα μου πείς και εσύ τηην ανοησία για την αρκούδα;

-Όχι εγώ δε θα σου πω καμμιά τέτοια βλακεία, ξέρω πως και την αρκούδα να δεις θα κάτσεις και θα την χαιδέψεις. Απλά σε παρακαλώ μη Π-Α-Σ!!!, η φωνή του παππού είχε σπάσει τόσο πολύ και ήταν έτοιμος να δακρύσει . Τα μάτια του ήταν ανήσυχα και η μελιά τους απόχρωση είχε γίνει μαύρη. Είχε ξεσπάσει σε αναφιλητά...Δεν μπορούσα να τον βλέπω έτσι.

-Εντάξει. Δεν θα πάω στο δάσος. Ηρέμισε δε μπορώ να σε βλέπω έτσι.

-Στο ξαναλέω ΣΗΜΕΡΑ μη πάς στο δάσος!

-Σου είπα δε θα πάω, ξέρεις ότι δε μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι

-Σε πιστεύω... ,ο παππούς είχε πάψει να παίζει το κεχριμπαρένιο κομπολόι του και με κοίταγε βαθιά μέσα στα μάτια για να δει αν του έλεγα ψέμματα , μετα από αρκετά λεπτά τα μάτια του είχαν ηρεμίσει φαίνεται ότι κατάλαβε ότι δεν του έλεγα ψέμματα και συνέχισε... Τι θα κάνεις σήμερα;

- Τι έγινε παππού; Τώρα θα μου κάνεις και έλεγχο; Βαριέμαι να δίνω αναφορές, οτι είναι να κάνω θα στο πω , αλλά μη με ρωτάς νιώθω ότι δε με εμπιστεύεσαι και δεν θα σου πω τίποτα...

Έλα όμως που τα άλλα τα χαζά σήμερα ειδικά ήθελαν να πάνε να δούν το ποτάμι και τους καταράκτες, βαθιά μέσα στο δάσος. Όταν μαζευόντουσαν στην κεντρική πλατεία ο παππούς ήταν εκεί. Δεν σκόπευα να αθετήσω την υποσχεσή μου έτσι σηκώθηκα από την παρέα των παιδιών και κάθισα δίπλα του, τότε ήταν που ήρθε η Βίκη: 'Έλα ρε Σοφία μη με αφήνεις μόνη μου, θέλω παρέα , άσε που δεν θα με αφήσουν αν δεν είσαι και εσύ! Σε παρακαλώ". Ο παππούς με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια και λίγισε, ήταν έτοιμος να κλάψει, κοιτώντας το πάτωμα ψυθίρισε να πάω μαζί τους και να έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα, να προσέχω τους άλλους και κυρίως τον εαυτό μου. Έτσι ξεκινήσαμε με γέλια για την εκδρομή μας, κι όμως όλοι στην πλατεία μας κοίταζαν σαν πηγαίναμε σε πόλεμο, σαν να μην υπήρχε περίπτωση να μας ξαναδούν.

Η διαδρομή μέσα στο ποτάμι ήταν αρκετά δύσκολη. Δεν είχαμε μόνο τη γεωγραφική δυσβατότητα αλλά και κάποια άτομα - κυρίως κοπέλες- που δεν ήξεραν πως να βαδίζουν σε πετρώδης ωρεινές περιοχές. Εγώ κρατούσα τη Βίκη για να μην πέσει.

-Ααααααααα, ακούστηκε μια ψιλή, τσιριχτη γυναικεία φωνή από μπροστά.

-Ηρέμισε, έλα ηρέμισε απλά ένα φιδάκι ήταν., ακούστικε ο Λευτέρης να λέει στην Χρύσα.

-Είμαι σίγουρη πώς δεν ήταν φίδι, το ορκίζομαι!, έλεγε κλαίγοντας αυτήν

-Σταμάτα να χαζοκλάις! Σε δάσος είμαστε τι περίμενες ... παντού θα κυκλοφορούν και φίδια και άλλα ζώα ή ζωύφια. Μέχρι και στο σπίτι σου υπάρχουν κατσαρίδες... Σταμάτα να κλαις και συνέχισε να περπατάς ή γύρνα πίσω , αλλά μη μας καθαστερείς γιατί μαζεύονται σύννεφα., ήταν ο Χρίστος που την επέπλειτε. Είχε νευριάσει γιατί καθώς πέρναγε η ώρα τόσο ο καιρός από ηλιόλουστος μετατρεπόταν σε βροχερός και αυτό θα εμπόδιζε την ανάβαση μας στο ποτάμι, άσε που πάντα υπήρχε ο κίνδυνος να φούσκωνε ξαφνικά το ποτάμι και να χανόμασταν και 14 μας.

Η Χρύσα τελικά ηρέμισε και συνεχίσαμε την πορεία μας. Μέσα μου κάτι όμως μου έλεγε ότι θα έπρεπε να επιστρέψουμε πίσω , ότι κάποιο κακό θα πάθουμε. Όμως ακολουθούσα κρατώντας την Βίκυ από το χέρι για να την στειρίζω και δεν μιλούσα, το ενστικτό μου - που με είχε γλυτώσει άπειρες φορές - είχε χτυπήσει κόκκινο και με προειδοποιούσε για κάτι....

(Συνεχίζεται.....)

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 4 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
5.0
 
 

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ


Μια περιπέτεια μυστηρίου, με πρωταγωνιστές παιδικές ψυχές, είναι η αδυναμία μου Σοφία.
Η φαντασία σου καλπάζει και με καλεί και μένα κοντά της να εξιχνιάσω το μυστήριο….
Επίσης η σχέση στοργής, που αναπτύσσεται μεταξύ παππού – εγγονής με συγκινεί ιδιαίτερα.

Αγωνιώ για την συνέχεια....

Kate
Reviewed by kate
January 08, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Σοφία, φαίνεται ότι και στα διηγήματα η πένα σου ζωγραφίζει!
Περιμένω λοιπόν και εγώ την συνέχεια, και
εύχομαι η καινούργια χρονιά να σε γεμίσει με αισθήματα και
εικόνες και αρώματα και εμπνεύσεις....
Reviewed by viv
January 07, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 

Μια ιστορία στο χωριό

Σοφία, θα σε μαλώσω μου φαίνεται, με τα θάρρητα των λευκών μαλλιών μου... γιατί την άφησες ημιτελή την ιστορία σου; Κάποιο λόγο θα είχες βέβαια... περιμένουμε λοιπόν... ροϊκή η αφήγησή σου, δροσερή, ανάλαφρη αλλά και με ένα υφέρπον σκότος να δίνει... το αλατοπίπερο... τα υπαρκτά λαθάκια που εντοπίζονται θέλουν την προσοχή τους...

**********************************************************************
Ευχριστώ πολύ... Μακάρι η συνέχεια να αξίσει το βαθμό που μου έβαλες. Σοφία
Reviewed by SAILOR
January 03, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 

Μια ιστορία στο χωριό

Σοφία υποθέτω ότι η όμορφη ιστορία σου έχει και συνέχεια γιατί διακόπηκε απότομα. Συνεχίζεται λοιπόν. Πες μου αν είναι έτσι να το συμπληρώσω εγώ, για να ξέρουν και οι αναγνώστες.... Τώρα ορισμένα ορθογραφικά λαθάκια..... καταλαβαίνω ότι όταν έγραφες είχες δοθεί απόλυτα στην εξιστόρηση ίσως και μας.... διέφυγαν ! Εγώ πάντως για την πρoσπάθεια - ομολογουμένως καλή μέχρι εδώ - και για να σε πιστώσω με την αναμενόμενη... συνέχεια, θα σου δώσω το 5 ! Καλή συνέχεια και θα τα πούμε όταν τελειώσεις το Διήγημα σου... Αναμένω !

********************************************************************
Ευχαριστώ πολύ για το 5… Ναι η ιστορία μου έχει και συνέχεια, αλλά ξέχασα να το βάλω. Τώρα όσο αφορά για τα ορθογραφικά λάθη θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τους άλλους, γιατί κατανοώ πως είναι πρόβλημα, το ειρωνικό είναι ότι πάντα χρησιμοποιώ τον έλεγχο ορθογραφικού λάθους. Ευελπιστώ ότι η συνέχεια θα αξίζει πραγματικά το βαθμό που μου έβαλες Καλή χρονιά σε όλους Σοφία
Reviewed by Nikos Stylianou
January 02, 2010
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords:   
 

Ο,τι είναι παρελθόν, είναι πρόλογος......

ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ...καθ' Ημετέραν Εικόνα και καθ' Ομοίωσιν.. Γεν.1-26 [Αποσπάσματα].- Ν3/21-22,β2 << Το τέρας βρυχάται και θα συνεχίσει να βρυχάται όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα και βίαια, απροκάλυπτα και καταστροφικά, χειραγωγώντας με ευκολία τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών σε κάθε είδους Εγκληματικές ενέργειες και Πράξεις, διασπώντας έτσι τον ιστό σταθερότητας και συνοχής στις λοινωνίες των ανθρώπων παράγοντας με αυτό τον τρόπο την προσφιλή δια την ύπαρξη και διαιώνιση του <<Τροφή>> που δεν είναι άλλη από την παραγόμενη Αρνητική Ενέργεια που τον συντηρεί ανα τους Αιώνες και είναι πάντα προς όφελος του. Χρησιμοποιώντας δε βάναυσα και δόλια τον πρόχειρο πλανήτη του όλο και πιο καταστροφικά, όσο καταλαβαίνει πως οδηγείται προς το Τέλος Του....Το μη αναστρέψιμο !.....>> 30/12/2021 - Nikos Stylianou