στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ο πιο γρήγορος άνθρωπος στον κόσμο προσπερνάει τη ζωή.
Mια μέρα ο Φλας συνειδητοποίησε ότι μπορούσε πια να τρέξει τόσο γρήγορα που περνούσε το χρόνο.
Βλέπει ένα αγόρι σε μια παιδική χαρά κι έχει μια ιδέα. Τρέχει, και μέχρι να κάνει τον γύρο του κόσμου μέχρι το ίδιο σημείο, δευτερόλεπτα γι' αυτόν, χρόνια έχουν περάσει για το αγόρι: Είναι τώρα στα μισά του σχολείου, άσχημα αστεία με άλλα αγόρια, τσιγάρα στα κρυφά. Προσπερνώντας τον, ο Φλας ρίχνει μια τελευταία ματιά πίσω απ’ τον ώμο του- το αγόρι έχει επαναστατήσει. Μαύρα ρούχα. Πήρσινγκ. Λίγοι φίλοι.
Ο Φλας λάτρευε πάντα την ταχύτητα. Κάποτε πριν αποκτήσει τις δυνάμεις του είχε δανειστεί τη μηχανή ενός φίλου. 0-300 σε 9 δευτερόλεπτα. Τότε αυτοί οι αριθμοί ήταν μουσική.
Την είχε βγάλει σε μια εθνική οδό για να την τρέξει, άνεμος να μαστιγώνει το δέρμα του. Το κοντέρ ανέβαινε.
Ο Φλας κάνει άλλο ένα γύρο- εποχές τον αφήνουν πίσω, μια βόλτα γι’ αυτόν. Το αγόρι στο κολλέγιο, στα χαρτιά όχι πια έφηβος. Βρίσκει ανθρώπους που του μοιάζουν. Αράζουν σε διαμερίσματα με κεριά, δοκιμάζουν πράγματα, δοκιμάζουν το σεξ. Νομίζει ότι είναι εκεί που ανήκει. Ο Φλας χαμογελάει. Δεν μπορεί να αντισταθεί- κρυφοκοιτάζει πάλι. Ο νεαρός άντρας έχει αλλάξει καριέρα. Κάτι πιο προσγειωμένο. Μοιάζει χαρούμενος.
Το κοντέρ ανέβαινε. Τοπία εκσφενδονίζονται στις άκρες του κράνους του. Ο δρόμος μπροστά- ο δρόμος.
Άλλη μια γύρα- κάπου μπήκε μια γυναίκα. Παντρεύονται μικροί. Ένα αεροπλάνο για Παρίσι. Μαλώνουν πολύ. Μοιάζουν ευτυχισμένοι. Άλλη μία- Μια κηδεία. Ο άντρας κάτω από μια μαύρη ομπρέλα, Κατάθλιψη, χάπια. Άλλη μία- μια καινούρια γυναίκα. Μαλώνουν λιγότερο. Είναι ικανοποιημένος.
Το κοντέρ ανέβαινε.
Επόμενη γύρα, η γυναίκα ανοίγει ένα φάκελο, σακούλες με ψώνια πέφτουν στο πάτωμα της κουζίνας. Στην τηλεόραση, ο Φλας βλέπει τον εαυτό του να πολεμάει μια τεράστια διαγαλαξιακή απειλή. Ο άντρας την κρατάει στην αγκαλιά του ενώ κλαίει, κρατάει το χέρι της ενώ τα μαλλιά της πέφτουν σαν το φθινόπωρο. Μια κηδεία μετά, νομίζει ότι βλέπει την πρώτη του γυναίκα απέναντι στάση. Ο Φλας ξέρει. Ο άντρας τρέχει να την προλάβει- και τότε όλα είναι άσπρο.
Το κοντέρ είχε τελικώσει. Η μηχανή κατάπινε τα χιλιόμετρα. Για μια στιγμή, το αγόρι που θα γίνει ο Φλας νιώθει ήρεμο, πιο ήρεμο από ποτέ. Ο δρόμος συνέχιζε.