Henry Lee

Ώστε δεν κοιμόσουν?Ή μήπως σε ξύπνησα?

Όχι δεν κοιμόμουν.Σκεφτόμουν διάφορα Ηλία.

Τι σκεφτόσουν αγάπη μου?

Δεν έχει σημασία πια.

Όλα έχουν σημασία.Ειδικά αυτά που σκέφτονται οι άνθρωποι…

Τι κάνεις εδώ?Πώς και ήρθες εδώ?Πάλι δεν κοιμάσαι?

Δεν άντεχα να μείνω στο σπίτι μόνος μου άλλο ένα βράδυ.Και είπα να περάσω μια βόλτα.

Γιατί?Για να δεις αν είμαι καλά??Γιατί γελάς?

Μου έλειψες.Γι’αυτό ήρθα από δω.Το σπίτι είναι όπως το θυμάμαι…

Πάντα ερχόσουν απροσκάλεστος.Δεν σου ζήτησα να έρθεις νομίζω.

Το ξέρω.Έχεις κάτι βδομάδες να μου μιλήσεις.Ερωτεύτηκα την σιωπή σου.

Την αξίζεις την σιωπή μου Ηλία.Την κέρδισες επάξια με την συμπεριφορά σου.

Ναι το ξέρω..

Έλα μην κοιτάς προς τα κάτω τώρα..Αν λυπόσουν θα είχες αλλάξει εδώ και καιρό.Όταν σε παρακαλούσα.

Δεν μπορώ να αλλάξω.Είναι μια σκοτεινή σκιά στην ζωή μου που με τρώει.Προσπάθησα,αλλά έχασα.

Κρίμα..

Ακούς αυτό το τραγούδι που παίζει?Από που έρχεται?

Δεν ξέρω.Δεν μου μοιάζουν πολύ λογικά όλα αυτά.

Είναι το Henry Lee με Nick Cave και Harvey..Απορώ πως δεν το θυμάσαι..

Δεν θέλω να θυμάμαι.Δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα.

Ναι ξέρω.Οι αναμνήσεις πονάνε.Ειδικά οι καλές…

Τι ώρα πήγε?Πρέπει να σηκωθώ νωρίς αύριο.

Δεν ξέρω.Έφυγα από το σπίτι μου γύρω στις 3 τα ξημερώματα.Θες να φύγω ε?

Δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο Ηλία.

Ναι..Θα σε ξαναδώ?

Δεν ξέρω.Από σένα εξαρτάται πάντα.

Αυτό με φοβίζει.Ότι πάντα από μένα εξαρτάται.

Και πάντα τα χάλαγες όλα.

Δες άρχισαν να πέφτουν κόκκινα τριαντάφυλλα στο δωμάτιο.Τι περίεργο όνειρο…

Εσύ φταις και γι’αυτό.

Παλιά σου μιλούσα μέσα από τα ποιήματα μου.Τώρα σου μιλάω στα όνειρά μου.Το χέρι σου είναι τόσο κρύο αγάπη μου.

Σαν την καρδιά που άφησες πίσω.

Πρέπει να φύγω.Όσο σκέφτομαι ότι αύριο το πρωί που θα σε δω,δεν θα μου μιλήσεις καν..Τόσο πιο πολύ πονάω.

Θυμάσαι τι μου είχες πει ένα βράδυ?Ο πόνος δεν είναι μόνο δικό σου προνόμιο.Ήδη άρχισες να ξεθωριάζεις Ηλία.

Ναι φεύγω.Γυρνάω στο κρεβάτι μου.Σταμάτησε και το τραγούδι να παίζει.

Το Henry Lee…

Ναι το Henry Lee…