Το γεγονός της αιφνίδιας εξαφάνισης του Ιοθώρ, ή - αποχώρησης θα έλεγα - γνωρίζοντας το ποιός ακριβώς είναι, το επεξεργαζόμουν συνέχεια στο μυαλό μου καθώς επέστρεφα στο σπίτι. Έφερα πάλι στη μνήμη, τη συζήτηση που είχαμε «εκεί και τότε»*… όταν, μετά την οριστική αποχώρηση Του Ουριήλ, βρισκόμαστε με τον Ιοθώρ ακόμα στο ίδιο σημείο, περιμένοντας εντολή αναχώρησης μας… “Συζητούσαμε ωστόσο διάφορα και κυρίως τα όσα μου εξηγούσε, για το τι είναι και πως συμβαίνει ο «επαναπροσδιορισμός» * και η «ολοκλήρωση» *…. που ήταν και τα τελευταία λόγια Του Ουριήλ, όταν σε μια στιγμή τον ρώτησα ευθέως, κάτι που πάντα δίσταζα και πάντα ήθελα να μάθω !
----- Ιοθώρ είσαι αυθεντικός Ουράνιος* ή όχι ?

ΣΗΜΕΙΩΣΗ > Όλες τις αναρτήσεις για το ΕΡΑΤΩ & ΙΟΘΩΡ θα τις βρείτε στην ΕΝΟΤΗΤΑ > LOGO GATE > Ανένταχτο > σελίδα 2. Στη σελίδα HOME 1^η Ανάγνωση, θα υπάρχει μόνο η τελευταία πιο πρόσφατη Δημοσίευση κάθε φορά, γιατί το έργο είναι μεγάλο και προς αποφυγή η πρώτη σελίδα να γίνει μονοθεματική. Κάτι που έχει αποφευχθεί έως τώρα από το logoclub.gr.

Το πρωινό μιας ακόμα ηλιόλουστης Κυριακής του Σεπτέμβρη με βρήκε καθισμένο στη βεράντα του πατρικού μου, πίνοντας τον καφέ μου, δεχόμενος με ευχαρίστηση την ευλογία της πρωινής θαλασσινής αύρας που φυσούσε στο πρόσωπο μου, φέρνοντας  τα ξεχωριστά αρώματα  γιασεμιού και γαρίφαλου που ερχόταν από τον ανθισμένο κήπο, και αναλογιζόμουν  την χθεσινή περιπέτεια, όπως τελικά εξελίχτηκε ένας όμορφος απογευματινός περίπατος στο νησί.

Αναδρομώντας  τη σκέψη στο χθες, κατέληξα στην ηρεμία που τελικά επικράτησε μετά την επεισοδιακή  απώλεια του δαχτυλιδιού, την αναπάντεχη και απίστευτη εύρεση και παράδοση από τον Ιοθώρ !… Την μεγάλη χαρά της Ερατούς για το γεγονός της επανεύρεσης… αν και το θεώρησε  και το θεωρεί πιστεύω ακόμα, απίστευτο… Έτσι  το επίκεντρο πλέον είχε γίνει.. η άγνωστη κατά τη ίδια,  ξεχωριστή  «ικανότητα»  και «ευκολία» της, να πιάνει τα ζαλισμένα από το εκτυφλωτικό φως καβούρια με την απόχη και την πρωτόγνωρη εμπειρία που μεταφραζόταν σε χαρά, και εκδηλωνόταν με επιφωνήματα, γέλια και… χορευτικές κινήσεις.  Αξιοσημείωτο ήταν, ότι δεν έλεγε να σταματήσει ούτε από κούραση, ούτε γιατί πλέον η ώρα είχε προχωρήσει σε μεταμεσονύκτια σκαλοπάτια !...  
Ο Ιοθώρ περισσότερο έδειχνε να χαίρεται με τη χαρούμενη διάθεση και ευφορία της Ερατούς, που ώρες – ώρες έκανε σαν μικρό παιδί, παρά το ότι «έπιανε»… ότι ήθελε και όποτε ήθελε !... Και εγώ ικανοποιημένος  θα πω… εντάξει, το κατά δύναμη…

Εκεί που στεκόταν ιδιαίτερα όμως η σκέψη μου και αναρωτιόμουν συνεχώς, ήταν τι άραγε να είχε πει ο Ιοθώρ στο Λιμεναρχείο… Ποια απάντηση να είχε δώσει, γνωρίζοντας επίσης , ότι δεν μπορούσε να πει ψέματα…. Ένας Γρίφος που όσο και να προσπαθούσα δεν έβρισκα απάντηση…

Ήταν ένας συνηθισμένος απογευματινός περίπατος, με μόνο ενοχλητικό στοιχείο τη ζέστη, αταίριαστα υψηλή για φθινοπωρινό μήνα όπως ο Σεπτέμβρης… Ταίριαζε όμως με τις καυτές και απροσδόκητες ερωτοαπαντήσεις όπως εξελίχτηκε η συζήτηση, που προσωπικά με έκαναν να ιδρώνω περισσότερο, νιώθοντας ταυτόχρονα κάποιο άγχος και μια άβολη αμηχανία, που εξελισσόταν σε μελαγχολία ……

Η φίλη Ερατώ, τριτοετής στη Φιλοσοφική και ο Ιοθώρ… σπάνιος και πολύτιμος φίλος,.. που θα ήθελα πολύ να τον αποκαλέσω «Αδελφικό Φίλο», αλλά αυτό δεν ήταν παρά μόνο μια κρυφή επιθυμία μου, χωρίς να υπάρχει η πιθανότητα να συνέβαινε και στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο !...… Απίστευτη ήταν η πρώτη γνωριμία μου μαζί του !… Παράξενη, εξωπραγματική και απρόσμενη … Δεν θα επεκταθώ όμως περισσότερο τώρα, όλα θα γίνουν γνωστά στην πορεία…
Είχα συζητήσει με την Ερατώ, όταν με ρώτησε τις προάλλες και της είχα πει πως ο Ιοθώρ είναι φίλος μου και ασχολείται με… την Θεολογία. Φυσικά της είχα πει ψέματα. Όμως ήταν αδύνατον να της εξηγήσω και να της πω την αλήθεια, προφανώς γιατί δεν θα καταλάβαινε. Αλλά και αν καταλάβαινε κάτι, θα με νόμιζε για τρελό …! Ήταν ακόμη ανώριμη και άπειρη σε τέτοια θέματα, πόσο μάλλον να της έλεγα την αλήθεια…. Σίγουρα θα κλονιζόταν πολύ και ίσως να έμπαινε σε δοκιμασία ακόμα και η ψυχική της υγεία !... Και αυτό δεν το ήθελα καθόλου βέβαια…

Ο Ήλιος βγήκε σήμερα απ’ τη σωστή του θέση, ξεσκεπάζοντας την Αλήθεια στην υποβαθμισμένη, άνιση, αιματοβαμμένη και συνεχώς αιμορροούσα, τσαλακωμένη, και ψυχορραγούσα σκηνή της ανθρώπινης Ιστορίας…
Με το πρώτο φως αχνοπερπάτησε προσεκτικά, περικύκλωσε και ψηλάφισε όλα τα μαρτυρικά σημάδια των άπειρων σκόρπιων ματωμένων βημάτων… Οσμίστηκε την περιρρέουσα μυρωδιά του ανθρώπινου Πόνου και ακτινογράφησε την αέναη αγωνία του ανθρώπινου φόβου και της αβεβαιότητας, ρίχνοντας το φως του στις αναρίθμητες ανοιχτές αιμορραγούσες πληγές μιας ανυπολόγιστης και ατιμώρητης «πράξης» και αδικίας, που ήδη πλέον έχουν κακοφορμίσει ανεξέλεγκτα σε ολόκληρο τον Πλανήτη…

Είδα το βλέμμα σου διστακτικό και φοβισμένο να κοιτάζεις με απόγνωση, αγωνία και οργή, εξετάζοντας τα σημάδια, δείχνοντας άρνηση, απέχθεια κι’ αποδοκιμασία….

• Εκ της αρχής.
• Στην υπαγόρευση η ευτέλεια και στην κλίση στη γενική μένει η φωνή προσθέτοντας το γένος χαριτολογώντας τοιουτοτρόπως με την αντιληπτικότητα των αισθήσεων. Κατά πρώτον της οράσεως στην ερμήνευση των κινήσεων των συγκείμενων σημείων και κατά δεύτερον της αναλύσεως των επιτηδευμένων και ηδυπαθών τοποθετήσεων των απογυμνωμένων σωμάτων.
• Και με τόση ακρίβεια η δραστηριότητα παρουσιάζει τη σαφήνεια της αληθοσύνης.
• Οργασμός των ολίγιστων της στίξεως και στην ανυπαρξία οι νηπιακές κραυγούλες παίρνουν το μέγεθος της αυτοκρατορίας της διαφορετικότητας στην εποχή της μεταμφιεσμένης νέας ρώμης έχοντας αντάμα την κυριολεξία της μεταφοράς της εικόνας, αυτής της δαπέδιας ρητορικής των πολιτικών και όχι μόνον εκδηλώσεων.
• Τερατουργήματα στη συνέπεια της ηλιθιοχαρούμενης ατμόσφαιρας, όπου ευδοκιμούν με υψωμένους τους αντίχειρες οι δίποδοι μηρολάγνοι, καλημεριστές και καλησπεριστές των ντουβαριών της κοινωνικής αποκαθηλώσεως της υποστάσεως της νοήσεως!
• Δημοσκοπήσεις των κατευθύνσεων προσανατολισμού «άλλα λέει η γιαγιά μου άλλα ακούν τ’ αυτιά μου», να σκορπούν τα θλιβερά συμπεράσματα της γελοιότητας.
• Και στη διακόσμηση του περιβάλλοντος χώρου η ακαλαισθησία λαχάνιασμα εξωτερικής επιδόσεως της σαρκός ισοπεδώνει την πολυτέλεια των εξευγενισμένων φράσεων.

◆ Στου Ιουνίου τα υπόλοιπα.
◆ Η ανοχή της γενικής στο καλωσόρισμα της συνέχειας κι όλα φαντάζουν λογικά στη θλιβερή μονοτονία της απέραντης ανυπαρξίας. Ίδια σελίδα και το βλέμμα να περιγράφει την πρόταση τρέχοντας στο ανεβοκατέβασμα αφήνοντας βιαστικά κάποια πετάγματα στα περασμένα. Και το τσαλακωμένο φύλλο πάνω ψηλά στα δεξιά να εκδηλώνει τη στασιμότητα της αναγνώσεως στην αμηχανία των δακτύλων στην μελαγχολία των καιρών. Με την αυθάδεια των υπερτονισμένων φωνών.
◆ Ενώ οι λέξεις συμπαραστέκονται στα προσχήματα δίνοντας τα δικαιολογήματα, τα χαμηλωμένα χαμόγελα επιδεικνύουν τα μηχανεύματα της πράξεως. Και στην σχηματογραφία τα επίθετα συνωστισμένα πασχίζουν να χαρακτηρίσουν το υποκείμενο.

◆ Παραγύρως της ουσίας τα δεδομένα αφήνουν στο συμπέρασμα τον μονόδρομο της εύκολης αναπαραστάσεως. Βαρύγδουπες οι ανακοινώσεις ερμηνεύουν παρανοώντας και οι φωνές, κατευθυνόμενες συνάξεις ήχων διαμαρτυρίας, καταργούν τον παρορμητισμό ανακηρύσσοντας την αφορμή αιτία των κρυμμένων επιδιώξεων.
◆ Αντικατάσταση χρονική των αντίστοιχων ρημάτων και η διαδρομή του μηχανισμού σκαρφίζεται την πολυμορφία των αντιδράσεων δίνοντας στους παρατηρητές των επιφανειακών υδάτων τις φυσαλίδες που χρειάζονται για την αναπαραγωγή των μηνυμάτων.
◆ Και ο σχολιασμός της υπερτιμήσεως των συνοδοιπόρων συλλαβίζει παραγράφους ηρωικών επών, ενώ η κατανόηση αποκρύπτεται εντέχνως πλην σαφώς εις το όνομα της σχηματογραφίας των στάσεων πάσης φύσεως και εικόνας.
◆ Αλλοδαπός πομφόλυξ γένους θηλυκού, ενδεδυμένος με την απαραίτητη νεφέλη, να εμφανίζεται εις τον καιρόν συγκεκαλυμμένη με την υπονοούμενη εκφορά της φράσεως άλλοι λόγοι να αγαπιόμαστε και να εκδηλώνει στον Ιούνιο πολυτρόπως τον χαρακτηριστικό θόρυβο της ρωγμής της κατασκευασμένης ευφορίας.

◆ Κι ο άνεμος τρελός και μανιασμένος άφησε στους μορφασμούς το αναπάντητο του ερωτήματος. Και στο σύνηθες των φαινομένων η ανθρώπινη λογική αμέτοχη παρατηρεί την αδιαφορία της στα γκρεμισμένα απομεινάρια.
◆ Στις άλλες γραμμές της κοινοτοπίας οι λέξεις θα καταφύγουν, ερημαίες φωνές, να συγκεντρώσουν το παράλογο των ημερών, να συντρίψουν την αληθοσύνη, να ωραιοποιήσουν τον καταντημένο ενεστώτα και να εντυπώσουν τεχνηέντως τα στιγμιότυπα, στα καθιερωμένα διαστήματα του λευκού χαρτιού.
◆ Στην επανάληψη του μονοσύλλαβου για την αναπνοή της γρηγοράδας του ρυθμού, για τον ήχο στ’ ακούσματα, για τη νοσταλγία των ρημάτων.
◆ Η άνοιξη, θλιβερή ψευδαίσθηση της διαθέσεως, φθάνει στον επίλογο δίνοντας στα κατασκευασμένα χαμόγελα τη μελαγχολία του επιτηδευμένου.
◆ Στην ημεδαπή η γελοιότητα έχει ξεπεράσει και το τελευταίο δικαιολόγημα και η πραγματικότητα φαντάζει κακοπαιγμένο μονόπρακτο.