στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Εκείνο το χάραμα του πρωινού είχε μια γλυκιά γεύση βανίλιας και απαλό άρωμα κανέλλας... Η ενέργεια παράδοξα πως, ήταν λες αγκαλιά με τη χαρά σε ένα ατέλειωτο ουράνιο βαλς, που σε ανέβαζε σε απροσδιόριστα ύψη ευτυχίας....
Ακριβώς έτσι μου είχε περιγράψει με τα πιο έντονα χρώματα, η Ερατώ εκείνο το πρωινό της Πέμπτης...
Εγώ απ’ τα λεγόμενα της αλλά και τον τρόπο που μίλαγε κατάλαβα ό,τι τα «απροσδιόριστα ύψη» που είπε, δεν ήταν παρά τα ύψη της Αγάπης !.... Μιας Ουράνιας Αγάπης !... Της Αγάπης της για τον Ιοθώρ !...
>>> ΝΑΙ ... μου είπε... όμως ήταν και κάτι άλλο.... Ήταν και αυτό που ένιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου, όταν τραβώντας την βελούδινη αυλαία έμεινα εμβρόντητη από αυτό που αντίκρισα... Ήταν αυτό που ένιωσα όταν τα γόνατα μου λύγισαν... όταν ένας Μαέστρος άφησε τη "μπαγκέτα" του, κατέβηκε από το Πόντιουμ, ήρθε κοντά μου κάνοντας ελαφρά υπόκλιση... και φιλώντας το χέρι μου, με οδήγησε σε μια άδεια καρέκλα , που υπήρχε μια μεγάλη λευκή ανθοδέσμη από λευκά τριαντάφυλλα.... ενώ όλοι χειροκροτούσαν χαμογελώντας μου.... Αυτή την ονειρική στιγμή και αυτή την υποδοχή.. δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ !... Και ούτε ποτέ μπορούσα να φανταστώ πως θα συνέβαινε, ακόμα και στα πιο τρελά όνειρα μου. Oύτε ποτέ θα μπορούσα να φαντασθώ πως θα υπήρχε περίπτωση να παίξω εγώ σε μια τόσο μεγάλη φανταστική ορχήστρα !....
Η Ερατώ ήταν πραγματικά πολύ συγκινημένη... τα μάτια της ήταν συνεχώς δακρυσμένα.....
>>> Αλήθεια λέω... – συνέχισε - Δεν θυμάμαι τι συνέβη μετά.... Μόνο θυμάμαι πως δεν μπορούσα να διαβάσω καθαρά την παρτιτούρα γιατί τα μάτια μου είχαν θολώσει από τα δάκρυα, αλλά εγώ έπαιζα με άνεση γιατί άκουγα στο μυαλό μου τη φωνή του Ιοθώρ που μου τη διάβαζε πολύ καθαρά !..... Αυτό που θυμάμαι ήταν το βλέμμα επιδοκιμασίας και το χειροκρότημα του Μαέστρου στο τέλος !....
>>> Πράγματι Ερατώ ήταν μια φανταστική μέρα και ένα συγκινητικό καλωσόρισμα... ! Αλλά το άξιζες... Χωρίς να γνωρίζεις καν το έργο, έπαιξες θαυμάσια !... Και πάλι μπράβο σου !...
>>> Εγώ... Πώς να σε ευχαριστήσω ?.... Για την ευκαιρία που μου έδωσες ?.... Μου λες ?.....
>>> Έλα τώρα ας τα αφήσουμε αυτά.... O Ιοθώρ είναι αυτός που βοήθησε... Ίσως μια κάποια άλλη ώρα, τα πούμε και πάλι, και σου λύσω και κάποιες απορίες που ίσως έχεις....
Την επομένη και ενώ βρισκόμουν στο στούντιο και ασχολούμουν με το «κοπιάρισμα» και τον ήχο μιας ηχογράφησης, παρουσιάστηκε τελείως ξαφνικά ο Ιοθώρ και κάθισε αμέσως δίπλα μου, κοιτώντας με έντονα στα μάτια... Έτσι ξαφνικά και χωρίς καμία ειδοποίηση.. Κατάλαβα αμέσως πως συνέβαινε κάτι πολύ σοβαρό...
>>> Τώρα Άκουσε με προσεκτικά !... Είπε αμέσως... Επανήλθαν ύπουλα, ξαφνικά και με μεγάλη δύναμη... οι Καταραμένοι... έχουν εμπροσθοφυλακή και αρχηγό τους αυτή τη φορά, τον Ανώτερο Δαίμονα της Αβύσσου που είναι και Άρχοντας των Έκπτωτων, το όνομα του είναι Αβαδδών.... με υπαρχηγούς τον Αστάρωθ και τον Ασμοδαίο... Έχουν μεγάλη δύναμη αυτή τη φορά.... Το μίσος τους είναι μεγάλο... Θα αιματοκυλίσουν τον κόσμο πάλι... θα κτυπήσουν συνολικά και καθολικά... λαούς και χώρες αφού δεν μπόρεσαν να εξαλείψουν μεμονωμένα, αυτούς που θεωρούσαν κορυφαίους αντίπαλους και εχθρούς τους... Στα λέω όλα αυτά για να καταλάβεις το μέγεθος αυτή τη φορά... Και ότι και εσύ πρωτίστως, αλλά και η Ερατώ είσαστε σε κορυφαία θέση στη Σατανική τους Λίστα....
Χωρίς ανάσα και με την ίδια ένταση... ο Ιοθώρ συνέχισε....
>>> Ο Θείος Ουριήλ !... Ο Οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα Έρθει, σε χρόνο που Αυτός κρίνει... πως χρειάζεται... Αλλά αν Εμπλακεί και ο Ιαλδαβαώθ / Εωσφόρος... Τότε θα είναι αναπόφευκτος και ο Ερχομός Του Πρωτάρχοντα Μιχαήλ / Ταξιάρχη... Αλλά τότε μιλάμε όπως κατανοείς.... για Αρμαγεδδώνα !..... Εξαρτάται πως θα εξελιχθεί... Το Γνωρίζει πολύ καλά ο Ιαλδαβαώθ, ότι αν Κάνει το Δεύτερο Μοιραίο Λάθος του – Το Πρώτο ήταν Η Σταύρωση Του Χριστού – και εξελιχθούν έτσι τα πράγματα και φθάσει σε αυτό το σημείο.... Θα είναι και Το Μη Αναστρέψιμο Τέλος του και ο Προδιαγεγραμμένος και Αιώνιος Θάνατος του..... καθώς και όλης της καταραμένης Φατρίας του....
Είχα μείνει «άγαλμα» με το στυλό στο χέρι... ακούγοντας όλα αυτά που έλεγε ο Ιοθώρ... ο οποίος δεν είχε ακόμη τελειώσει, λέγοντας πως ήρθε έτσι ξαφνικά για να μου μεταφέρει ένα σημαντικό μήνυμα δια ζώσης, ενώ θα μπορούσε να μου το «στείλει» νοητικά, για να μην διαρρεύσει... Έμεινα δε λίγο πριν το έμφραγμα, όταν το άκουσα....
(συνεχίζεται.....)
Νίκος Στυλιανού