ΕΡΑΤΩ & ΙΟΘΩΡ 8

Η ώρες περνούσαν γρήγορα, σε λίγο θα βράδιαζε.. Κι εγώ Έπρεπε να φύγω, όμως δεν μπορούσα να αφήσω μόνες τους τη γιαγιά και την Ερατώ μετά τα όσα συνέβησαν. Και δεν μπορούσα να βρω και τη Σοφία, που σίγουρα θα βοηθούσε πολύ αυτή τη στιγμή, να έχουν έναν άνθρωπο στο σπίτι… Σημαντικό, ότι ήταν και νηστικές… Σκέφτηκα να παραγγείλω φαγητό στο σπίτι… Όμως δεν ξέρω στην κατάσταση που βρισκόταν τι θα έπρεπε να φάνε ?… Το καλύτερο θα ήταν να υπήρχε κάποιος άνθρωπος κοντά τους και να φρόντιζε και τα υπόλοιπα… Πήρα λοιπόν την απόφαση να καλέσω για τελευταία φορά τη Σοφία και αν δεν την έβρισκα και πάλι, θα καλούσα ασθενοφόρο για μια ιδιωτική Κλινική που ήταν γιατρός και ένας καλός μου φίλος. Εκεί θα τις περιποιόταν πολύ καλύτερα. Έπιασα το τηλέφωνο και τη ίδια στιγμή που πήγα να καλέσω τη Σοφία, είδα επιτέλους ένα μήνυμα της που μόλις το είχε στείλει, το οποίο όμως και με άφησε άναυδο !

[« Μόλις έφυγα από το αστυνομικό τμήμα. Να δούμε με ποιόν τρόπο θα υπερασπιστείς τον εαυτό σου Παλιάνθρωπε .... Σε νόμιζα και φίλο… Έπρεπε ήδη να είσαι στη φυλακή. Πως μπόρεσες να κτυπήσεις την Ερατώ ?.. Τι σου έκανε ? Ο Γιακουμής ο φύλακας στη μάντρα απέναντι μου είπε ότι σε είδε αργά περασμένα μεσάνυχτα εχτές το βράδυ να μπαίνεις στο σπίτι που μένουν η Ερατώ με τη γιαγιά της…. Τι δουλειά είχες τέτοια περασμένη ώρα να πας εκεί ? Γιατί την χτύπησες? Το άκουσε, μου είπε, όλη η γειτονιά και τις φωνές από την Ερατώ που έκλαιγε και φώναζε συνέχεια το όνομα σου !... Ντροπή σου παλιάνθρωπε…»]

Το αίμα είχε ανέβει στο κεφάλι μου…. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω την οργή μου, όταν αυτή τη φορά κτύπησε το τηλέφωνο. Η κλήση ήταν από την αστυνομία !... Θα έπρεπε να παρουσιαστώ στο αστυνομικό τμήμα όπως μου είπαν… Όμως προηγουμένως είχα μια επείγουσα και σοβαρή δουλειά να τελειώσω… Κατευθυνόμενος προς το αυτοκίνητο μου, πήρα τηλέφωνο το γιατρό φίλο μου. να κανονίσω τη μεταφορά των γυναικών στην κλινική του, παρακαλώντας τον να τις προσέξει ιδιαίτερα, λέγοντας πως ήταν συγγενείς μου και ότι αργότερα θα πήγαινα και εγώ να τον βρω στην κλινική του. Τέλος θέλησα να τον ενημερώσω πως ήταν πολύ σοβαρή περίπτωση και ότι χρειάζονταν άμεση βοήθεια, για να τον προιδεάσω και να έχει μαζί του κλειδαρά σε περίπτωση που δεν ανοίξουν την πόρτα...  

Πήρα γρήγορα το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκα στον δρόμο που οδηγούσε στο βουνό με τις «κουκουναριές» όπου και το μοναστήρι του Άγιου Νικόδημου… Στη διαδρομή αντηχούσαν και πάλι στο μυαλό μου τα λόγια του Ιοθώρ… << Ανακάλυψαν οι δαίμονες την εμφάνιση και παρουσία μου στη Γη και κινδυνεύουν επίσης και όσοι έρχονται σε επαφή μαζί μου… Αυτό ισχύει και για σένα !… >>

Είχαν - όπως νόμιζαν οι καταραμένοι – στήσει την τέλεια δαιμονική πλεκτάνη και την ύπουλη παγίδα τους να μας εξοντώσουν, αλλά λογάριαζαν για μια ακόμη φορά χωρίς τον ξενοδόχο…

Έφτασα γρήγορα στο μοναστήρι και πρόλαβα στο τσακ τη δύση του Ήλιου, πριν κλειδώσουν την εξωτερική πόρτα και απαγορευτεί πλέον η είσοδος σε όλους.

Είδα τον Ηγούμενο να έρχεται προς το μέρος μου συνοδευόμενος από δύο ακόμα μοναχούς λες και με περίμεναν !

>> Καλωσόρισες ! Μην έχεις άγχος… Είχαμε λάβει το μήνυμα από την Αρχιεπισκοπή… και περιμέναμε την άφιξή σου ! Δεν θα κλείναμε την πύλη πριν έλθεις ! Ο αδελφός Ειρηναίος θα σε οδηγήσει στο κατάλυμα σου να ξεκουραστείς και μετά θα συναντηθούμε στον Εσπερινό… και θα τα πούμε !

>> Ιοθώρ !.... Μουρμούρισα… σε Ευχαριστώ καλέ μου Φίλε !....

Τα συναισθήματα που με κυρίεψαν και πάλι ήταν ανάμικτα… Συναισθήματα Μίσους και οργής για τους καταραμένους δαίμονες, αλλά και Αγάπης, για όλους τους αθώους και ανυποψίαστους συνάνθρωπους, που αναίτια και χωρίς δικαιοσύνη υποφέρουν ζώντας στην κόλαση της δυστυχίας, στην οποία τους έχουν «εγκλωβίσει» και οδηγήσει οι Δαίμονες υποτελείς του Ορκισμένου Ανθρωποκτόνου και Αιμολάτρη «Πλαστογράφου θεού» Εωσφόρου και Άρχοντα της Γης ή « του Τόπου τούτου κατά Τον Ιησού Χριστό…… και Την Αλήθεια του Μοναδικού Θεού….»

Στο λιτό και πεντακάθαρο κελί φιλοξενίας που με οδήγησε ο μοναχός, δεν κάθισα περισσότερο από 10 λεπτά. Έριξα μόνο λίγο κρύο νερό στο πρόσωπο μου και έμεινα αγναντεύοντας από το παράθυρο την πλούσια παρθένα φύση, προσπαθώντας να ανασυντάξω τις σκέψεις και τις δυνάμεις μου.

Έτσι μετά από λίγο καθόμουν στο γραφείο του Ηγούμενου, περιμένοντας τον να έλθει, μόλις τελειώσει την προσευχή. Όπως μου είπαν.

>> Τέκνον μου πρόλαβες και ξεκουράστηκες καθόλου ? Δεν σε περίμενα τόσο γρήγορα… μου είπε μόλις με είδε και κάθισε απέναντί μου.

>> Πανοσιολογιότατε την Ευλογία σας … Είναι ανάγκη να μου επιτρέψετε να παραμείνω για λίγο, να προσευχηθώ στην ιερά Μονή σας και κατά την διάρκεια του Εσπερινού να σας παρακαλέσω να αναγνωσθούν δύο ονόματα συνανθρώπων μας, που βάλλονται βάναυσα και ύπουλα από τον Καταραμένο και ανθρωποκτόνο Δαίμονα….

Τα λόγια μου φάνηκαν πως αιφνιδίασαν τον Ηγούμενο που δεν περίμενε όπως κατάλαβα ότι θα ήταν κάποιο τέτοιο γεγονός, η αιτία της παρουσίας και της επίσκεψης μου στην Ιερά Μονή…. Και… μάλιστα να έχει ειδοποιηθεί για την άφιξη μου από…. Την Αρχιεπισκοπή !

Χωρίς όμως να ζητήσει καμία επί πλέον εξήγηση, ο Ηγούμενος με κοίταξε στα μάτια και είπε..

>> - Εχθροί του Θεού είναι, κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη του οποίου και την Μονή υπηρετούμε, οι δαίμονες, οι οποίοι μισούν τον Θεό και τυραννούν τούς ανθρώπους. Επειδή κανένας άγγελος ή άνθρωπος δεν μπορούσε να βοηθήσει τούς ανθρώπους και να τους ελευθερώσει οπό την τυραννία των δαιμόνων, γι’ αυτό και ο Δαυίδ παρακάλεσε τον Θεό να επέμβει, να αναστηθεί για να διασκορπισθούν και να φύγουν οπό προσώπου Του όλοι αυτοί πού Τον μισούν και τυραννούν τα πλάσματά Του. Η μοναδική λοιπόν και αποδεδειγμένη στην πράξη λύτρωση και θεραπεία είναι Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, που με την Ανάσταση Του τους υπέταξε και τους έθεσε στο περιθώριο. Γι αυτό λοιπόν και ο αχρείος και βλάσφημος Δαίμονας δεν έχει την ιδίαν εξουσία που είχε προ της Αναστάσεως του κυρίου και πλέον σε κάθε πειρασμό και σε κάθε βλαπτική πράξη εναντίων των ανθρώπων, αμέσως υποχωρούν και εξαφανίζονται στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού…. Όπως και στους (Ψαλμούς. 67, 2) αναφέρεται.. «Ἀναστήτω ο Θεός, καί διασκορ­πισθήτωσαν οι ἐχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν».
Λοιπόν… Δίπλα από το παγκάρι της εκκλησίας μας, θα βρεις τα χαρτάκια στα οποία γράφουν οι πιστοί τα ονόματα των προσφιλών τους και τα περιλαμβάνουμε στην εκτέλεση της θείας λειτουργία προς Τον Κύριο και στην προσευχή μας, αιτούντες την Χάρη την βοήθεια και ευλογία του Υψίστου. Πες μου τώρα αν θέλεις και κάτι άλλο.

>> Όχι Πανοσιολογιότατε… Το μόνο να μου επιτρέψετε μετά το πέρας του Εσπερινού να φύγω, γιατί πρέπει να πάω στην αστυνομία !. Γι αυτό θα πρέπει σας παρακαλώ να δώσετε την εντολή να μου ανοίξουν την Πύλη…

Και πάλι ο Ηγούμενος δεν με ρώτησε για καμία επί πλέον εξήγηση και με ανακούφιση τον άκουσα να λέει :

>> Εντάξει ! Θα γίνει όπως το θέλεις…

(συνεχίζεται…)

Νίκος Στυλιανού