στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Μετά το σοκαριστικό γεγονός της ανεξήγητης πυρκαγιάς που κατέστρεψε την ιδιωτική κλινική που νοσηλευόταν η Ερατώ και η γιαγιά της, τα γεγονότα συνεχίστηκαν ενίοτε με μεγάλη ένταση.... Εκεί που φάνηκε πως είχε επέλθει κάποια ηρεμία στην καθημερινότητα του νησιού, ξαφνικά 2η μέρα μετά τη φωτιά και η Γη άρχισε αξημέρωτα ακόμα να τρέμει με μεγάλη ένταση...... Σεισμός ! μονολόγησα και έως ότου να σηκωθώ από το κρεβάτι, ακούστηκαν φασαρία και φωνές στο δρόμο, ενώ το ηλεκτρικό ρεύμα είχε κοπεί και κυριαρχούσε παντού σκοτάδι..... ο ήχος από τα διάφορα αντικείμενα που έπεφταν στο δωμάτιο από τη δόνηση, ήταν ανατριχιαστικός... Με δυσκολία ψαχουλεύοντας, βρήκα τα κλειδιά και το τηλέφωνο μου, ενώ ο σεισμός συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση .... πετάχτηκα έξω ... ο πολύς κόσμος όπως - όπως κατηφόριζε πανικοβλημένος προς τη παραλία, Ορισμένοι ήταν πρόχειρα τυλιγμένοι με το σεντόνι τους ακόμα ... ενώ ο πανικός και η ταραχή τους ήταν έκδηλη...
Υπολόγισα πως η ισχυρή δόνηση κράτησε περίπου 35-40 ατέλειωτα δευτερόλεπτα... . Είχε μεγάλη διάρκεια σκέφτηκα... Άνοιξα το κινητό, δεν υπήρχε σήμα.... Έφτασα στο αυτοκίνητο και πήγα να γυρίσω το κλειδί της μηχανής , όταν είδα μπροστά μου έναν μαυροφορεμένο άνδρα, αν και δεν φαινόταν καλά, να μου κλείνει τον δρόμο με υψωμένα τα χέρια...
>>> Όχι... μη προχωρήσεις από αυτό το δρόμο, πέφτουν βράχοι, είναι κλειστός !....τον άκουσα να φωνάζει...
Άνοιξα την πόρτα και βγήκα να δω ποιος ήταν, και να τον ρωτήσω... Κοίταξα γύρω... δεν υπήρχε κανείς !....
>>> Φόρεσε τα ρούχα σου !... Στην εσωτερική τσέπη του σακακιού, είναι και η «κασετίνα» του Θείου Ουριήλ... Στον πανικό σου βγήκες σχεδόν γυμνός....
>>> Ιοθώρ !... σε ευχαριστώ πολύ.. όμως... πες μου τι συμβαίνει ? Ρώτησα ενώ φόραγα το παντελόνι μου...
>>> Θα σου εξηγήσω,... όμως τώρα βιάσου, γιατί αυτός δεν ήταν ο κύριος σεισμός !... Σε λίγη ώρα θα ακολουθήσει ο Κύριος και θα είναι μεγάλος ! Πήγαινε και πάρε την Ερατώ και τη γιαγιά και πήγαινε στη πλατεία, θα είναι πολύς κόσμος μαζεμένος εκεί, θα βρεις τον Οσιότατο Κοσμά, μείνετε μαζί του.... θα τα ξαναπούμε σε λίγο.... Αυτός που σε εμπόδισε προηγουμένως ήταν ο Οσιότατος Αρσένιος, ένας από τους 7 μοναχούς που γνώρισες ,... Να προσέχεις, ο Ιαλδαβαώθ και οι δαίμονες ακόλουθοι του είναι πολύ εξαγριωμένοι και έχουν ξεκινήσει σατανικό πόλεμο !.... Θα τα ξαναπούμε σε λίγο... Φύγε τώρα και μη καθυστερείς !...
>>> Πως θα τον γνωρίσω τον Οσιότατο Κοσμά, που είπες ?
>>> Σε γνωρίζει εκείνος... Φύγε !......
Ανέπτυξα ταχύτητα, προσέχοντας τον κόσμο που έτρεχε ακόμα πανικοβλημένος... Κάπως περίεργη η στάση του Ιοθώρ... σκέφθηκα. Γιατί ενώ είναι εύκολο γι αυτόν δεν πήγαινε αυτός που είναι πολύ πιο γρήγορος να πάρει τις γυναίκες ?....
>>> Δεν κατάλαβες μάλλον τι σου είπα !.... άκουσα τη φωνή του... Ο πόλεμος μαίνεται και εσύ.... σκέφτεσαι ανοήτως !....
>>> Καλά, καλά... έχεις δίκιο. Άνθρωπος είμαι... δεν είμαι Ουράνιος !....
Η απάντηση που άκουσα έκρυβε «θυμό»... πρωτόγνωρο κάτι τέτοιο να συμβαίνει από τον Ιοθώρ....
>>> Πρόσεξε λοιπόν μην μείνεις άνθρωπος και άβουλος σκλάβος στον Ιαλδαβαώθ για πάντα !...
>>> Εντάξει είπα... Ανακαλώ.... Θα γίνω και εγώ Ουράνιος !....
>>> Χα Χα Χα !.... τον άκουσα να γελάει δυνατά !...
>>> Απίστευτο.... ο Ιοθώρ να Γελάει !.... Το ακούω για πρώτη μου φορά αυτό !..... είπα εύθυμα...
Η στιχομυθία δεν συνεχίστηκε... Εκτός και αν γέλαγε ακόμα και εγώ δεν τον άκουγα....
Η Ερατώ μόλις με είδε, φάνηκε πως χάρηκε πολύ για την παρουσία μου...
>>> Καλώς όρισες !... Επιτέλους σε ξαναβλέπω !...
>>> Γειά σου Ερατώ και εγώ χαίρομαι... Είσαι καλά ?
Δεν απάντησε στην ερώτηση μου, αλλά η δικιά της ερώτηση, ήταν στοχευμένη...
>>> Ο Ιοθώρ είναι καλά ?... Που είναι ?.... Δεν με πήρε ακόμα τηλέφωνο !....
Αν και ένιωσα έκπληξη από τα λεγόμενα της, που φανέρωναν, ότι είχαν επικοινωνία μεταξύ τους, πράγμα που δεν το γνώριζα, ούτε και ο Ιοθώρ μου είχε πει κάτι, εντούτοις δεν φανέρωσα την έκπληξη μου....
>>> Καλά είναι ! Μόνο πες και στη γιαγιά πως πρέπει να φύγουμε από εδώ γρήγορα....
>>> Τι είναι αυτά που λες πάλι ? Να φύγουμε... που να πάμε ? Ο σεισμός πέρασε... μόνο μερικές μικρές ρωγμές στους τοίχους, το σπίτι είναι γερό... άντεξε... Απλά κάποια υαλικά σπάσανε και κάτι.......
Τα λόγια της διέκοψε το δυνατό κουδούνισμα του τηλεφώνου....
>>> Έλα,... που είσαι ? Γιατί δεν με πήρες σήμερα ? Έγινε σεισμός το ξέρεις ?....Που είσαι... είσαι καλά ? Τι ?.... Όχι δεν μου είπε πως τον έστειλες εσύ... Α !.... ναι.... εντάξει..... ναι... ναι... φεύγουμε τώρα .... να πάρω τη γιαγιά....
Με έκπληξη έβλεπα τον Ιοθώρ να είναι στο δωμάτιο... σχεδόν δίπλα της.... αλλά η Ερατώ δεν μπορούσε να τον δει !... και του μίλαγε στο τηλέφωνο !... Μάλιστα μου έκανε νόημα με το χέρι του... να κάνω γρήγορα !...
>>> Νίκο πρέπει να φύγουμε !.... Γύρισε και μου είπε η Ερατώ...
>>> Εγώ δεν είπα κάτι διαφορετικό , απάντησα....
>>> Ο Ιοθώρ ήτανε στο τηλέφωνο !... Καλά είναι !.... μου είπε... Θα σου εξηγήσω αργότερα.... πρέπει να φύγουμε.... πάω να φέρω τη γιαγιά.... δεν μου το είπες, ότι σε έστειλε ο Ιοθώρ.....
>>> Δεν πρόλαβα.... απάντησα....
Η Γη ξαφνικά για μια στιγμή άρχισε να τρέμει ... αλλά ευτυχώς σταμάτησε αμέσως...
>>> Ερατώ κάντε γρήγορα... φέρε τη γιαγιά... φεύγουμε... φώναξα με δύναμη... ενώ είδα τον Ιοθώρ να ακολουθεί την Ερατώ σαν να την.. έσπρωχνε... χωρίς να το καταλαβαίνει...
Παίρνοντας τα τελείως απαραίτητα σε μια ευρύχωρη τσάντα, η Ερατώ με τη γιαγιά που είχε κάπως σαστίσει από την όλη επείγουσα κατάσταση, αλλά και από την παρουσία μου, όπως κατάλαβα, μια που και δεν προλάβαμε να μιλήσουμε καθόλου από τη βιασύνη, με ακολούθησαν στο αυτοκίνητο...
Κατευθύνθηκα προς την πλατεία, όπως μου είχε πει ο Ιοθώρ, που δεν τον είχα δει στο αυτοκίνητο, αλλά και χωρίς να ξέρω που πήγε... Από μακριά φάνηκε πως υπήρχε πολύς κόσμος και η πλατεία ήταν σχεδόν γεμάτη. Σταματήσαμε σε μικρή απόσταση και περπατούσαμε με τα πόδια, ενώ είχα τον νου μου και προσπαθούσα κοιτώντας μέσα από τους ανθρώπους που βρισκόταν εδώ να καταλάβω, ποιος θα μπορούσε να είναι ο Οσιότατος Κοσμάς.... Δεν άργησε όμως να παρουσιαστεί, καθώς φάνηκε ότι ένας υψηλός και αδύνατος μοναχός ερχόταν προς το μέρος μας...
>>> Καλημέρα σας Αδελφοί μου !.... Μην τρομάζετε και μην ανησυχείτε... η Αγάπη και η Δύναμη του κυρίου, μας προστατεύει... Συνεχίστε την προσευχή σας και όλα θα πάνε καλά... Ελάτε μαζί μου...
Τον ακολουθήσαμε καθώς από ότι κατάλαβα πηγαίναμε προς το προαύλιο μια μικρής εκκλησίας με αρκετούς ξύλινους πάγκους και τραπέζια, το οποίο ήταν αρκετά μεγάλο και πολύ περιποιημένο από τους μοναχούς, που μάλλον θα το χρησιμοποιούσαν και για διάφορες εκδηλώσεις, όπως υπέθεσα, Ο μοναχός άνοιξε μια σιδερένια αυλόπορτα της περίφραξης και περάσαμε στον μεγάλο κήπο..
Τότε, εντελώς ξαφνικά, ο ουρανός άρχισε πολύ γρήγορα να σκοτεινιάζει... Η Γη άρχισε πάλι περιοδικά και για μερικά δευτερόλεπτα να τρέμει απειλητικά... Ο Ήλιος είχε κρυφτεί, ενώ μαύρα σύννεφα άρχισαν να πυκνώνουν συνεχώς ... αποτέλεσμα... ένας απροσδιόριστος φόβος μας είχε κυριεύσει.....
>>> Αδελφοί μου... είπε ο Μοναχός... συνεχίστε να προσεύχεστε... πηγαίνω μέσα στην εκκλησία,,,, κάποιος έχει έλθει μέσα ! .... Ίσως κάποιο μήνυμα !.... Μη φοβάστε... Ο Κύριος είναι κοντά μας !....
>>> Τι λέει αυτός.... είπε η Ερατώ, που ήταν πολύ φοβισμένη .... Δεν κατάλαβα τίποτα !....
Μια πολύ δυνατή ξαφνική Βροντή έκανε τα αυτιά μας να πονέσουν,,, Σχεδόν όλοι μας αναπηδήσαμε από το ξάφνιασμα... Ακολούθησε ένας τρομακτικός κεραυνός.... που μας τύφλωσε πέφτοντας πολύ κοντά μας..... μύρισε αμέσως καμένο... και η θερμοκρασία είχε ανέβει κατακόρυφα, κόβοντας μας την ανάσα... Ο Μοναχός είχε τρυπώσει στην εκκλησία, αφού προηγουμένως μας είπε να μην τον ακολουθήσουμε, λόγω του κινδύνου κατάρρευσης της ένεκα παλαιότητας, εάν γινόταν πάλι μεγάλος σεισμός...
Ένα πρωτοφανές ανεπανάληπτο και απόκοσμο σκηνικό ακολούθησε.... - Τρόμος και Δέος – άραγε είναι οι κατάλληλες λέξεις για να το περιγράψω ?.....Κυριάρχησε ένας Εκκωφαντικός επαναλαμβανόμενος τρομακτικός θόρυβος από αναρίθμητες βροντές και οι Αστραπές και κεραυνοί που ακολουθούσαν μαστίγωναν και ανακάτευαν συθέμελα τη Γη... και εμείς καθηλωμένοι και ανήμποροι.... παγωμένοι από έναν καταθλιπτικό φόβο που μούδιαζε τα μέλη μας και μια ανεξήγητη καυτή αγωνία που μας είχε κυριεύσει και λες πως έκαιγε τα σωθικά μας..... Κόλαση !....
Ο ουρανός είχε μετατραπεί σε ένα αχανές τρισδιάστατο Καυτό Πεδίο ενός Υπερκόσμιου Ολοκαυτώματος στη διάρκεια μιας Υπερφυσικής Κοσμικής Μάχης... η οποία δεν ήταν φυσικά δυνατό να παρουσιαστεί στα δικά μας ανθρώπινα μάτια, όλες οι ενδείξεις και οι μαρτυρίες όμως έδειχναν καθαρά πως ελάμβανε χώρα ... Και ο Πόλεμος ήταν εμφανής.. ότι είχε ξεσπάσει μεταξύ των Σατανικών και των Ουράνιων Δυνάμεων σε όλη την κλίμακα ανάπτυξης.... Αντήχησαν στο μυαλό μου τα λόγια του Ιοθώρ πριν λίγο... [«... Να προσέχεις, ο Ιαλδαβαώθ και οι δαίμονες ακόλουθοι του είναι πολύ εξαγριωμένοι και έχουν ξεκινήσει σατανικό πόλεμο !.... Ο πόλεμος μαίνεται και εσύ.... σκέφτεσαι ανοήτως !....»]....
Ακούγοντας λυγμούς γύρισα και αντίκρισα την Ερατώ να έχει κρύψει το πρόσωπο με τα χέρια της και να κλαίει.... Η γιαγιά γαντζωμένη επάνω της, ήταν ακίνητη.... Δεν μπορούσα να καταλάβω τούτη τη στιγμή, αν ήταν λιπόθυμη ή είχε πεθάνει,,,. Έκανα τον Σταυρό μου Γονατίζοντας και επικαλέσθηκα για μια ακόμη φορά Τον Μιχαήλ Αρχάγγελο και Ταξιάρχη...>> «» Μιχαήλ Πρωτάρχα και Μέγα Ταξιάρχα, τούτη την ώρα Κινδύνου και Ανάγκης ευρισκόμενοι, Συ Προστάτευσε μας...»»
Και τα λόγια του Ιοθώρ πως επίκειται ο μεγάλος κύριος σεισμός, δεν είχαν ακόμη πραγματοποιηθεί...
( συνεχίζεται....)
Νίκος Στυλιανού
