ΕΡΑΤΩ & ΙΟΘΩΡ 21a

Ένας θάλαμος νοσοκομείου... Ένα κρεβάτι δίπλα σε κάποια μηχανήματα... και πάνω του ξαπλωμένος... Εγώ !! Δεξιά μου και πάνω από το κεφάλι μου, ένας στύλος με μία φιάλη ορού να κρέμεται και η σωλήνα να καταλήγει σε ενδοφλέβιο καθετήρα στο δεξί μου χέρι ... Δίπλα, ένα κομοδίνο και ένα μεγάλο κρυστάλλινο βάζο με πολλά λουλούδια... Ακόμη μία καρέκλα παραδίπλα και ένας μοναχός να κάθεται κρατώντας ένα κομποσκοίνι στα δάχτυλα του, διαβάζοντας με αφοσίωση ένα χοντρό προσευχητάρι...

>>> Ωραία !... Κι εγώ δεν έχω πάρει χαμπάρι το τι έγινε, μονολόγησα...

>>> Είναι ο μοναχός Αρτέμιος κοντά σου... Είναι και Γιατρός !.... Μην ανησυχείς !....

>>> Τώρα ησύχασα !... Είπα... Δηλαδή από ότι είδα ...είμαι σε κώμα... και δεν το ξέρει και κανένας !.....

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ήταν τα ενοχλητικά σύννεφα της καφέ πυκνής σκόνης , ήταν η ορμή που είχαμε ξεπεράσει τα όρια της, που ίσως και να προκάλεσε το να σηκωθεί αυτή η σκόνη .... Κινούμαστε με πολύ μεγάλη ταχύτητα χωρίς να πατάμε σε έδαφος... και μπροστά μας αυτό το φως... το έντονο και λευκό φως που λες μας οδηγούσε !... Ο Ιοθώρ προπορευόταν.. εγώ ακολουθούσα.. Αποφάσισα βρίσκοντας το κουράγιο – σ’ αυτή τη κατάσταση – να τον ρωτήσω..

>> Τι είναι αυτό το φως ?.. Ποιος είναι ?.. Ποιος μας οδηγεί ?... Χωρίς να πάρω όμως απάντηση....

Η « ταχύτητα», - αν αυτή, εδώ που βρισκόμαστε είναι και η σωστή λέξη, - δεν είχε μειωθεί καθόλου ... αντίθετα θα έλεγα... εδώ ισχύει η απολυτότητα της φράσης, «χωρίς όρια» !.. Όταν ξαφνικά άκουσα τον Ιοθώρ

>>> Κοίταξε κάτω !...

Και τότε λες, ότι με κτύπησε το ηλεκτρικό φορτίο ενός κεραυνού...! Αλλά δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να λιποθυμήσω, τα πνεύματα απ’ ότι ξέρω, δεν λιποθυμούν !... Αυτό που είδα όμως με συγκλόνισε !...

Ένας θάλαμος νοσοκομείου... Ένα κρεβάτι δίπλα σε κάποια μηχανήματα... και πάνω του ξαπλωμένος... Εγώ !! Δεξιά μου και πάνω από το κεφάλι μου, ένας στύλος με μία φιάλη ορού να κρέμεται και η σωλήνα να καταλήγει σε ενδοφλέβιο καθετήρα στο δεξί μου χέρι ... Δίπλα, ένα κομοδίνο και ένα μεγάλο κρυστάλλινο βάζο με πολλά λουλούδια... Ακόμη μία καρέκλα παραδίπλα και ένας μοναχός να κάθεται κρατώντας ένα κομποσκοίνι στα δάχτυλα του, διαβάζοντας με αφοσίωση ένα χοντρό προσευχητάρι...

>>> Ωραία !... Κι εγώ δεν έχω πάρει χαμπάρι το τι έγινε, μονολόγησα...

>>> Είναι ο μοναχός Αρτέμιος κοντά σου... Είναι και Γιατρός !.... Μην ανησυχείς !....

>>> Τώρα ησύχασα !... Είπα... Δηλαδή από ότι είδα ...είμαι σε κώμα... και δεν το ξέρει και κανένας !.....

>>> Κάνεις λάθος... Το ξέρουν όλοι !.... Απάντησε ο Ιοθώρ... Ακόμη και .... οι δαίμονες !.... Αυτό δεν θέλαμε ? Αυτό δεν ήταν το σχέδιο μας ?

>>> Έχει γούστο να το είπες και στην Ερατώ ?... Και τι ακριβώς της είπες ότι έπαθα ?...

>>> Εγώ δεν της είπα τίποτα !... Απλά είδε το τροχαίο και την παράσυρσή σου από την τηλεόραση στο δελτίο ειδήσεων !..... Τα λουλούδια που είδες, αυτή στα έφερε και μάλιστα ήταν μαζί της και η Σοφία !..... Αργότερα θα σε επισκεφτεί και ο Χάρης... ο φίλος σου ο Γιατρός... τον ξέχασες ?

>>> «Αυτή την ώρα τι να πω ?
Και τι να καζαντίσω,
αχ Ιοθώρ τι μου ‘κανες,
μαζί σου πως θα ζήσω....»

Το γέλιο του Ιοθώρ ήταν αυτό που έλειπε αυτή την ώρα, μιας και ήταν και σπάνιο και ηχηρό !...

>>> Χα χα χα !.... Αυτό δείχνει ότι η ποίηση είναι σύμμαχος παντού και πάντα, ακόμα και σε όλα τα μήκη και πλάτη του σύμπαντος.
Να λοιπόν και ένας ακόμη λόγος που είσαι μαζί μου !...

>>> Καλά τα λες Ουράνιε
και ας παράτησες το Φως
για ν’ άρθεις στο σκοτάδι
δυό βήματα απ τον Άδη...
Όμως μετράει ο σκοπός
που τώρα είναι ιερός
για να βρεις τον Γονέα σου
δαίμονες ν’ αψηφήσεις
που αν και τύχει και τους βρεις
τότε θα τους @@@ήσεις ......

Εντάξει....! Δεύτερη φορά ο Ιοθώρ να γελάει τόσο δυνατά !... Τότε φαίνεται πως κατάφερα ίσως κάποιο ρεκόρ.....

>>> Δηλαδή, ρώτησα, η Ποίηση έχει θέση και στο Σύμπαν ?

>>> Η Ποίηση – Το Ποιείν και το Εποίησεν Του Πατέρα Θεού μας, Δημιούργησε τα «Άπαντα της Αγάπης και τα Πάντα του Παντός» και το «Ειπείν κακώς πράττειν, της αλαζόνος Φύτρας» του Εωσφόρου Σατανά εκεί που βρέθηκε τα κατέστρεψε.... Αυτή είναι η Αλήθεια της διαφοράς Του Ενός- Αληθινού Θεού και ενός μεταλλαγμένου πλαστογράφου και δήθεν « θεού» όπως αυτοαποκαλέστηκε... Αλλά αυτόν δυστυχώς γνωρίζουν ως.. Θεό οι περισσότεροι άνθρωποι, χωρίς να είναι γνώστες της πραγματικής αλήθειας, όπως τους έχει από αιώνες Χειραγωγήσει και εξουσιάσει με την αμνησία και τη λήθη που τους επέβαλε... Όμως «μηδένα προ του τέλους μακάριζε», όπως λέτε και οι άνθρωποι.... Ακριβώς όπως εύστοχα σας εδίδαξε, το είπε και το εξήγησε ο Αθηναίος νομοθέτης και φιλόσοφος Σόλωνας, έτσι δεν είναι ?

>>> Αλήθεια είναι αυτό Ιοθώρ... Αλήθεια είναι... Όμως κοίταξε !... Τι συνέβη ? Το Φως που ήταν μπροστά μας και μας οδηγούσε... χάθηκε ξαφνικά... Τι έγινε !....

>>> Κοίταξε όμως πίσω μας !... Μας ακολουθεί.. δεν «έφυγε», απλά άλλαξε θέση γιατί πλέον μπήκαμε σε επικίνδυνη και δαιμονικά ισχυρή περιοχή που φυλάσσεται από «αξιωματούχους» και τον ίδιο τον Εωσφόρο !... Τώρα χρειάζεται να προχωράμε σιγά και με μεγάλη προσοχή !.... Εσύ πάντως μη φοβάσαι !... Λειτουργείς σαν «ουδέτερο στοιχείο»... μη ξεχνάς ότι είσαι.. ασώματος και είναι αδύνατον να εντοπίσουν οι αισθητήρες που υπάρχουν εδώ τη «συχνότητα» σου... Μπορούν όμως να «πιάσουν» και να εντοπίσουν τη συχνότητα της Προσευχής !... Γιατί αυτή είναι κα η απάντηση στην ερώτηση που έκανες προηγουμένως... Το «λευκό» αυτό «φως» δεν είναι τίποτα άλλο παρά η «Προσευχή» η τεράστια δύναμη και η αλήθεια της προσευχής που γίνεται για κάποιον και απευθύνεται σε αυτόν !... Για να το κατανοήσεις καλύτερα... Θυμάσαι που κάποτε με ρώτησες «γιατί ευρίσκοντο στη σύναξη μας» οι 7 αόρατοι μοναχοί ? Και σου απάντησα πως είναι πολύτιμη η παρουσία τους και η βοήθεια που προσφέρουν σε δύσκολες και ιδιαίτερες καταστάσεις γιατί είναι απεριόριστα μεγάλη η Δύναμη της Προσευχής τους... Τώρα στην άυλη μορφή και στο «περιβάλλον» που βρίσκεσαι, μπόρεσες και «είδες» με τα μάτια της ψυχής σου και το «αποτέλεσμα». Αυτό λοιπόν είναι το λευκό αυτό φως που βλέπεις !... Είναι η Δύναμη της Προσευχής των 7 αδελφών μας μοναχών που Προσεύχονται συνεχώς για εμάς από τότε που φύγαμε !

>>> Φανταστικό ! Απίστευτο ! Κι’ όμως να που είναι αλήθεια....! Πόσες φορές σαν άνθρωπος το είχα ακούσει κάτι τέτοιο, αλλά δεν το πίστευα, ούτε και έδινα σημασία.... Βλέπεις λοιπόν ? Εμείς οι άνθρωποι όπως διαπιστώνω και όχι μόνο σε αυτή εδώ την περίπτωση, είμαστε τελικά Πολύ Επιπόλαια, ωμά και δύσπιστα πλάσματα.....

Ο Ιοθώρ άκουγε τα όσα έλεγα όμως δεν μου απάντησε... Γι αυτό και συνέχισα...

>>> Πως γίνεται άραγε, αλλά και για ποιο λόγο να «πιάνουν» την συχνότητα της προσευχής ?

>>> Αυτό δεν περίμενα να το ερωτήσεις.... Ακόμα δεν έχεις καταλάβει πως όλος ο Πλανήτης τους παρακολουθείται στενά από αυτούς, αλλά και ΟΛΟΙ οι άνθρωποι που οι ίδιοι «κατασκεύασαν» το υλικό τους σώμα, παρακολουθούνται ακόμα και σε ΟΛΕΣ τις σκέψεις τους ? Δεν κατάλαβες πως όλη η αγωνία, η προσοχή και ο φόβος τους, είναι μήπως και γίνει κάποιο σοβαρό λάθος και χάσουν τον έλεγχο της Γης, που τότε το αποτέλεσμα για όλους αυτούς τους σαλτιμπάγκους/ δαίμονες, αυτό σημαίνει και απόλυτος Θάνατος και μη αναστρέψιμη η Ολική καταστροφή τους ?...

>>> Έχεις δίκιο, αν τα συνδυάσεις όλα, έτσι είναι...

Βρισκόμαστε τώρα πλέον σε ένα χαμηλότερο επίπεδο.. Το στερεό έδαφος, τα βουνά και τα δάση, το χώμα και η σκόνη, άλλαξαν με μιας σε ένα απέραντο κάτασπρο, χιονισμένο και παγωμένο τοπίο... Στον ορίζοντα άρχισε να φαίνεται μια κατοικημένη περιοχή και να ξεχωρίζουν τα πρώτα σπίτια και μια όχι και τόσο μεγάλη πόλη, όπως φαίνεται..

>>> Φθάσαμε ? Ρώτησα τον Ιοθώρ.

>>> Ναι !.....

>>> Που βρισκόμαστε ?... Βλέπω πως εδώ πρέπει να κάνει πολύ κρύο, αν κρίνω από τα ρούχα που φοράνε....

>>> Σου λέγω πως αν από το μέρος που ζούσες χθες σαν άνθρωπος – με το υλικό σου σώμα εννοώ - ερχόσουν εδώ στους μείον 36 βαθμούς Κελσίου, τώρα θα ήσουν νεκρός !... Βρισκόμαστε στην Σιβηριανή Δημοκρατία των Σαχά ή αλλιώς «Παγωμένος Πόλος» στην Ανατολική Ρωσία, είναι μία από τις πιο παγωμένες κατοικημένες περιοχές του Πλανήτη... Και το χωριό αυτό της Σιβηρίας που φθάσαμε τώρα, ονομάζεται Oymyakon και είναι το πιο παγωμένο χωριό στον πλανήτη Γη... Εδώ «κρατάει» δεσμευμένο τον Γονέα μου ο Καταραμένος Ιαλδαβαώθ/Σατανάς... Το Τέρας, όπως τον αποκαλώ εγώ.... Και ο Ιοθώρ μετά από μια σύντομη διακοπή, συνέχισε...

>>> Από αυτό το σημείο και στο εξής η προσοχή και η συγκέντρωση σου πρέπει να βρίσκεται στο έπακρον... Μια λάθος κίνηση ή ολιγωρία, μπορεί να την ερμηνεύσουν διαφορετικά και να σε «αποκρυπτογραφήσουν» ... Τότε θα πρέπει να «φανερωθώ» και εγώ αλλά το αποτέλεσμα στον δαιμονικό αυτό τόπο που βρισκόμαστε δεν μπορώ ούτε να το γνωρίζω ούτε και να το προβλέψω !.... Σου έχω όμως εμπιστοσύνη και μεγαλύτερη έχω στους 7 Οσιότατους Μοναχούς και στην δύναμη της Προσευχής τους που μας συνοδεύει....
Και το ευχάριστο που το γνωρίζω, είναι το ότι οι Μοναχοί ήδη το ξέρουν πως έχουμε φθάσει και εισέλθει στο στόχο μας !..... Από εδώ και πέρα θα προχωρήσουμε μαζί έως ότου βρω τον Γονέα μου, αλλά δεν μπορώ να φανερωθώ και να τον συναντήσω γιατί τότε θα μας ανακαλύψουν με άγνωστο και ολέθριο ίσως αποτέλεσμα και άγνωστη κατάληξη.... Όμως ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο... εσύ θα επιστρέψεις με ασφάλεια πίσω... έχει γίνει πρόβλεψη, να σε οδηγήσει η Προσευχή των 7 μοναχών οι οποίοι και σε κάποιο ορισμένο σημείο που ήδη έχει προβλεφτεί, θα σε παραλάβουν με ασφάλεια....

>>> Ιοθώρ... ίσως δεν έπρεπε να μου τα πεις όλα αυτά, που δεν θέλω ούτε να τα σκέφτομαι.... Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε και θα πραγματοποιήσουμε το σχέδιο που είπες με επιτυχία... Όσο με αφορά σε πληροφορώ αν και θα το έχεις καταλάβει, πως όχι μόνο δεν φοβάμαι τους καταραμένους με την δύναμη και την προστασία του φυλαχτού από Τον Θείο Ουριήλ που φέρω επάνω μου, και σου υπόσχομαι πως θα κάνω τα πάντα για να παραδώσω το μήνυμα σου και να εκφράσω την απέραντη αγάπη σου στον Γονέα σου και ότι άλλο μου πεις πως θέλεις να του μεταφέρω....

(συνεχίζεται.....)

Νίκος Στυλιανού