Written by κριστοφ
June 06, 2016 Προβολές: 3793
0
σηκωσε την κάρτα απο τον δρομο. Ηταν σιγουρο οτι σε καποιον ειχε πεσει, καποιος την εχασε. Εγραφε: «προσκαλεισθε κυριε Κ. στη λεσχη μας στις 25 Ιουνη, ημερα Σαββατο κ ωρα από 3 μεχρι εξι, για την καθιερωμενη συναντηση συγγραφεων.»
Ο τοπος οπου βρεθηκε η καρτα ηταν σε μια παραλια της Λεμεσου. Πιθανον ο τυπος πηγε εκει να ρεμβασει την θαλασσα- ισως κ να γραψει κατι- πηγε να βγαλει το πακετο να παρει κανενα τσιγαρο κ προφανως επεσε απο την τσεπη του.
Κοιταξε την θαλασσα. Οπου κ να σταθεις η θαλασσα μοιαζει να ειναι μία αλλά κ διαφορετικη. Του θύμισε την ιστορια που ελεγε ο Βουδας στους μαθητες του. Τους ελεγε οτι η φώτιση είναι η ιδια για ολους, η γευση της φωτισης ειναι ιδια για ολους, όμως ο καθενας θα σταθει σε διαφορετικη παραλια κ εκει θα απλωσει το χερι του κ θα γευτεί το νερο της θαλασσας, της φωτισης.