στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Λευκωσια. η αριστοκρατια ειχε εκει την μονιμη διαμονη της . Αν με τις σωστες προετοιμασιες θα μπορουσε να αντεξει μια πολιορκια· αποφασιστηκε να κατασκευαστουν τα τειχη το 1597μΧ. Το κοστος ηταν δισβαστακτο αλλα αποφασιστηκε να κατασκευαστουν. Τα σχεδιασε ο ιταλος αρχιτεκτονας Τζουλιο Σαβορνιανο.
Δουλεψαν εκει καμποσοι εργατες,
ετσι οταν τον ρωτουσε, η γυναικα του, τον εργατη:
-Που πας;
-Παω να φτιαξω τα τειχη της Λευκωσιας!
-Κ εσυ αρχιτεκτονα γιατι εχεις τοσο αγχος; Τι σε βασανιζει;
-Φτιαχνω τα τειχη της Λευκωσιας!
τωρα,
αυτα τα τειχη, μας κοιταζουν με ενα νωχελικο βλεμμα,
γεροι πια,
σχεδον σοφα. Τοσες επιδρομες αντεξαν. Μα τωρα πια ειναι αχρηστα.
Ετσι ο δημος Λευκωσιας αποφασισε να τα αναδειξει,
να τα επιδιορθωσει,
να τα φωτισει,
σαν μια πολιτιστικη κληρονομια,
σαν υπενθυμιση στο ανθρωπινο ειδος, εδω πανω, οτι ολα ειναι παροδικα κ φευγαλεα,
δειχνουν ψευτικα,
σαν υπενθυμιση οτι κ η ιδια η ζωη μας ειναι παροδικη.
Ας καθισουμε ολοι μαζι. Ελατε εδω διπλα μου, να καθισουμε να δουμε την τροχιά του ηλιου!
Καθισαμε ολοι κ ειδαμε την τροχια του ηλιου. Κ οταν διαλυθηκαμε,
-οταν ο ηλιος κοντευε να φυγει -
ειμασταν σιγουροι, οτι το φαινομενο Ζωη, ειναι κατι το παροδικο, κ οτι, αξία, ειχε αυτή η μάζωξη μεταξυ μας.
Περασαμε ομορφα. Περασαμε ομορφα την ζωη μας εδω πανω,
σε αυτον τον ομορφο παροδικο πλανητη. Αυτο ελεγαν ολοι, απο τα στοματα ολων εβγαινε αυτη η ομορφη διαπιστωση:
-Περασαμε ομορφα.
Η Ζωη ειναι ενα στιγμιαιο φαινομενο,
που πανω της δεν μπορεις να στηριξεις τιποτε,
ολα τα καστρα που εφτιαξε ειναι χαρτινα. Το μονο που μας μενει ειναι να ζησουμε ομορφα, οσο πιο ομορφα μπορει ο καθενας, κ οσο πιο ομορφα του επιτρεπουν οι εξωτερικες συνθηκες. Που αν αυτες οι εξωτερικες συνθηκες ειναι ανθρωπινες,
κ οπως αρμοζει στον ανθρωπο,
δεν θα εχει κανενας παραπονο,
-οτι η ζωη ηταν αδικη για αυτόν-
γιατι ο ανθρωπος εδινε το χερι στον ανθρωπο, σαν ανθρωπος.
Ο δημαρχος εκοψε την κορδελα κ αμεσως τα τειχη φωταγωγηθηκαν. Ολοι χειροκροτησαν κ κοιταζαν στον ουρανο τα βεγγαλικα,
που διακοσμουσαν το μαυρο φοντο του ουρανου σε πολλα χρωματα.