Νομιζω καταλαβαινει πλεον ο καθενας τι συμβαινει εκει. Εχουν στριμωξει μια χωρα στη γωνια κ την βαρανε μεχρι να πεσει κατω. Κ δεν μιλω μονο για τις μεγαλες χωρες της ευρωπης αλλα κ για τις πιο μικρες τυπου πορτογαλιας, λιθουανιας, πολωνιας κλπ. Ειμαστε μονοι μας. Κ τι ζητανε ολοι απο μας; Γιατι εχουν ριξει ολο το δηλητηριο τους πανω μας; Γιατι εχουν ριξει ολο το δηλητηριο τους ντοπιοι κ ξενοι εναντιον της χωρας μας;

Ολοι καταλαβαινουν το γιατι. Η ευρωπη βρισκεται στις απαρχες μιας μεγαλης αλλαγης που ερχεται, που ειναι προ των πυλων, που κτυπα δυνατα την πορτα μας. Ολοι καταλαβαινουν οτι δεν μπορουμε να συνεχισουμε οπως συνεχίζαμε μεχρι τωρα, θα πρεπει οι ανθρωπινες σχεσεις να γινουν πιο ανθρωπινες. Η κριση που περνα ο κοσμος κ πρωτα απ’ολα η ευρωπη ειναι κριση αξιων. Το οτι βλεπουμε ολο αυτο το κυκλωμα που στεκεται εναντιον μας, μονο κ μονο απο την σταση ολων αυτων των αρχηγων κρατων που βρισκονται ολοι αντιμετωποι μας με τοσο θρασύ τροπο, μονο κ μονο απο αυτο, θα επρεπε να ντρεπονται. Βρισκομαστε πανω στον ρινγκ κ μας βαρανε ολοι. Ειναι ενας αγωνας μεταξυ Δαυιδ κ γολιαθ. Μου θυμιζει, αυτο, στον δευτερο Παγκοσμιο Πολεμο, που η χωρα μας, μια χωρα τοσο φτωχη τα εβαλε με τον Χιτλερ κ τον φασισμο, κ αλλες χωρες πολυ πιο μεγαλες απο μας τις κατεκτησε ο Χιτλερ μεσα σεμια νυχτα, στην πραγματικοτητα παραδωθηκαν αμαχητι.

ειναι δυο εκθεσεις που εγραψα στο μαθημα των τουρκικων. Η πρωτη ιστορια:

«Güzelliğin değeri. Η τιμη της ομορφιας»

η γυναικα πηγε στο κομμωτηριο. Εκει, αφου εφτιαξε τα μαλλια της πληρωσε. Μετα πηρε ενα φορεμα 100 ευρω. Μετα πηγε στο γυμναστηριο. Υστερα περασε απο τον γιατρο της για μια πλαστικη. Μεγαλη μυτη. Δυο ωρες μετα ολα ηταν συμμετρικα. Μετα μπηκε σε ενα οπτικο καταστημα. Αλλαξε το χρωμα των ματιων της. Το νεο χρωμα μπλε, πριν ηταν καφε. Στην πραγματικοτητα νομιζω ηταν μαυρα, δεν θυμαμαι καλα. Στο τελος πηρε ενα μπιχλιμπιδι για το κινητο της κ γυαλια ηλιου απο εναν Κινεζο. Ξεχασα, πηρε κ ωραια εσωρουχα. Κοκκινα κ ενα ζευγαρι ψηλοτάκουνα παπουτσια, επισης κοκκινα. Εγινε μια αλλη γυναικα.