στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
στα σιγουρα εδω,
το μαγαζι που ονομαζεται Γη,
δεν ξεχωριζει αγαπες. Αγαπω τον ανθρωπο περισσότερο απο ολους. Αυτο ειναι μια συνθηκη που δεν εχει καμια αξια, γιατι την υπεγραψες εσυ μπροστα στον εαυτο σου. Εσυ παπάς εσυ κ νονός. Δηλαδη τι γραφει αυτη η συνθηκη; Γραφει οτι εισαι ο αρχηγος μεγαλε.
Δεν υπαρχει καμια συνθηκη, ουτε θα υπαρξει ποτε, γιατι ειμαστε ολοι παιδια ενος μεγαλυτερου θεου, κ ο θεος αυτος δεν εχει καμια σχεση με τους δικους σου θεους. Οι δικοι σου θεοι ειναι απλες συνθηκες που υπεγραψες με τον εαυτο σου κ τις πιστευεις σαν αληθινες.
Δεν χρειάζεσαι καμια συνθηκη. Συνθηκη σημαινει ενας ξεχωριστος κοσμος για μενα. Θα περασεις ολη σου την ζωη φτιαχνοντας «ενα δικο σου κοσμο».
Ειμαστε ενοτητα. Οτι βλεπεις ειναι ολα μια ενοτητα κ δεν υπαρχει τροπος να ξεφυγεις απο την ενοτητα. Ειναι η μοιρα μας, ο τροπος που υπαρχει ο κοσμος. Γνωριζω πολυ καλα αυτο που ονομαζεις πολιτισμο. Ειναι μια συνθηκη βολεματος. Ενα χειροκροτημα εκει πανω στην σκηνη οτι αξιζε η ζωη σου. Ενα βραβειο για τις καλες κ κακες σου υπηρεσιες, ενας έπαινος οτι ξεχωρισες απο την μαζα.
Θα σε απογοητεύσω. Ο θεος ειναι περηφανος για ολα τα παιδια του. Εχουν βγει ολα απο την ιδια μήτρα κ τα αγαπα εξισου, μικρα κ μεγαλα, καλα κ κακα. Εχει μια αγκαλια για ολα, την ιδια. Οτι υπαρχει ειναι μονο αυτο. Αγαπη. Ο πολιτισμος μας εχει σχεση μονο με τα συμφεροντα, ειναι πολυ στενός, στενάχωρος, ενα νουμερο μικροτερος, παιδικα ρουχα φορεμενα σε μεγαλους. Οτι υπαρχει ειναι μονο η αγαπη, η ενοτητα των παντων, το αξεχωριστο, το ενιαίο, το ενα κ το αυτο. Οσοι απο μας εχουν προχωρησει ενα βημα πιο περα κ απο την αγαπη, λενε οτι κ αυτη ακομα η αγαπη, ειναι ενα τιποτα μεσα στο μεγαλο τιποτα. Ειναι η αρχη του ταξιδιου κ οχι το τελος. Το ανθρωπινο ειδος ακομα ζει σε συνθηκες αλληλοφαγωματος, ειναι μια συνηθεια που εφερε μαζι του οταν ηταν ακομα ζωο. Ανθρωπινες ζωωδεις συνθηκες ειναι χειροτερες απο την ζωη του ζωικου βασιλειου.
Πες ενα ευχαριστω στον Κοσμο, εχε υποψιν σου οτι η αγαπη ειναι το πρωτο σκαλι της Μεγαλης σκαλας. Μιας σκαλας,
σαν ποταμι που ξεχυνεται στο μεγαλο ωκεανο. Μια μικρη σταγόνα που διαλυεται στο χωμα,
πιθανον σαν απατη.
Η απατη δεν γραφεται ποτε με κεφαλαιο γραμμα, αλλά παντα με μικρο. Ειναι η καθημερινοτητα μας, ο τροπος ζωης μας. Θα μπορουσε καποιος να πει οτι, η λεξη αληθεια, θα μπορουσε κάλλιστα να γραφει με μεγαλα γραμματα. Αν δεν ειναι ολα κεφαλαία τουλαχιστο το πρωτο γραμμα θα ειναι σιγουρα κεφαλαίο. Αληθεια. Δεν ειναι κεφαλαίο. Ετυχε να ειναι στην αρχη της προτασης κ γραφτηκε με κεφαλαιο. Η αληθεια δεν ξεχωριζει απο τιποτε, η αληθεια δεν ξεχωριζει κεφάλι, δεν ειναι πιο ψηλή απο οτιδηποτε αλλο εκει εξω. Ετσι, οταν βαλεις διπλα διπλα την απατη με την αληθεια ειναι ακριβως το ιδιο μποι. Εξαπατασε , κ αφου μαθεις να μην εξαπατασε θα βρεις την αληθεια. Αν βρεις την αληθεια θα μπεις παλι στην εξαπατηση. Κ η ιστορια συνεχιζεται με αυτον τον τροπο,
ολοι οι ερωτες σου ειναι απατη,
η πολυδιαφημιζόμενη αγαπη. απατη.
οι φιλοσοφιες. απατη. Η κοινωνια. Η κοινωνια ισως χρειαζεται λιγο παραπανω μελετη για να δεις αν ειναι απατη ή οχι. Η κοινωνια δεν ειναι ακριβως απατη-γιατι απατη σημαίνει να εξαπατηθω απο κατι κ να το πιστεψω. Η κοινωνια μοιαζει περισσοτερο με ενα παραμυθι, καποιος γραφει νουβελες κ μυθιστορηματα κ παιρνει το βραβειο νομπελ, καποιος βρισκει κατι επιστημονικο κ βραβευεται, καποιος αλλος νομιζει οτι ειναι προεδρος, αρχηγος ενος κρατους. Ομως κ τα πιο απλα κ αυτα ειναι απατη, οπως να ποτιζω τα λουλουδια μου, να κανω βολτες, να χορευω, να κοιτω το ηλιοβασίλεμα, να ειμαι με τον εαυτο μου, να κανω προσευχη, διαλογισμο.
Εξαπατόμαστε με καθε δυνατο τροπο. Ακομα κ να βρεις την μεγαλυτερη αληθεια, τοτε καταλαβαινεις οτι ολα ειναι απατη. Ακομα κ συ σαν σωμα κ ψυχη εισαι απατη. Μοιαζει σαν ολη η δημιουργια να ειναι φτιαγμενη απο ενα φανταστικο υλικο, που για λογους πρακτικους θα ονομασουμε απατη.
Αυτο το νιωθει ο καθενας μεσα του, θελει δεν θελει. Την ματαιοτητα. Οσο μεγαλος κ αν εισαι, οσο ψηλα κ να φτασεις θα νιωσεις την απατη να ειναι παντα διπλα σου. Ειναι η σκια σου. Μοιάζει σαν κ η ιδια η ζωη να ειναι απατη, να εχει εξαπατησει εσενα κ τον ιδιο τον εαυτο της. Βεβαια τα ζωα , τα πουλια, τα δεντρα δεν κανουν τετοιες σκεψεις, κ δεν μπορουν να τις κανουν, δεν εχουν την δυνατοτητα να τις κανουν. Ζουν απλα την απατη χωρις να τα νοιάζει αν ειναι απατη ή οχι. Αν τα ρωτησεις περι αυτου, θα σηκωσουν τους ωμους, θα σου γυρισουν τις πλατες κ θα συνεχισουν να λικνιζονται στον αερα. Ο ανθρωπος το γνωριζει.
Ετσι αφου το γνωριζει, για να αντεξει την ζωη- την απατη της ζωης- φτιαχνει ενα παραμυθι. στο παραμυθι αυτο συμφωνούν ολοι. Ετσι εχουμε την κοινωνια, ενα συμφωνητικό, οπως αυτα που κανουμε οταν αγοραζουμε ενα σπιτι, ενα χωραφι, ενα αυτοκινητο, ενα γαμο.
Το παραμυθι αυτο ειναι η χειροτερη κατασταση που θα μπορουσε να συμβει στον ανθρωπο. Να γνωριζει κατι κ να γυριζει την πλατη σε αυτο το κατι. Αυτο κανουν ολες οι κοινωνίες, σε απομακρύνουν απο την απατη κ αντικαθιστούν αυτη την απατη με ενα ψεμα, ενα παραμυθι. Το οτι ειναι απατη η ζωη δεν ειναι ψεμα, ειναι η στυγνή αληθεια, που με τιποτε δεν μπορεις να κρυψεις. Το οτι εφτιαξες ενα τεχνητό κοσμο κ αυταπατασε οτι κατι κανεις, ειναι η χειροτερη απατη που μπορουσε να σου συμβει. Απατη μεσα σε απατη.
Δεν μιλω για θανατο, οτι δηλαδη θα ελθει κ θα σου παρει οτι εφτιαξες. Αυτο νομιζα κ γω. Ακομα κ ο ιδιος ο θανατος ειναι απατη. Ισως εδω θα επρεπε να το γραψω με μεγαλα γραμματα για να το τονισω. Ο ιδιος ο θανατος δεν ξεφευγει απο την ιδια αυτη καθε αυτη την υπαρξη, που ειναι φτιαγμενη απο το υλικο που ομομαζεται απατη.
Αν καταφερει ο ανθρωπος να ξεφυγει απο ολες τις τεχνητές αυταπατες του, τοτε θα βρεθει μπροστα στην ιδια αυτη καθεαυτη την απατη, ετσι ακριβως οπως ειναι. Αερας κοπανιστος. Ηταν ενα οραμα. Κοιμοσουν κ εβλεπες ονειρα κ τωρα που ξυπνησες, υπαρχεις εσυ μεσα σε μια μεγαλη αγνοια. Σιγουρα θα ρωτησεις ενα γιατι, ομως δεν θα λαβεις καμια απαντηση. Εσυ ρωτησες εσυ απαντησες. Δεν υπαρχει κανενας δασκαλος στην εδρα για να σου δωσει μια απαντηση. Μεχρι τωρα τοποθετούσαμε καποιον στη εδρα- ενα φανταστικο ατομο, καποιον αρχηγο- κ απαντουσε αυτος για μας.
Ο ανθρωπος γνωριζει πλεον οτι ειναι προιον απατης,
σαν να ειναι κατα προσωπο η απατη με την απατη κ κουβεντιαζουν , πινουν τον καφε τους κ τα λενε . Να ας πουμε μιλουν για την οικονομικη κριση που μαστιζει τον κοσμο, κ κουτσομπολευουν, κ χαμογελουν με τις ζαβολιες του ανθρωπου, με τις πονηριες του, τις εξαπατησεις του, την απανθρωπια του, τις απληστιες του.
Κοινωνιες, ενας τροπος να ανακαλυψεις οτι ολα ειναι απατη. Ισως το μαθημα μας εδω περα να ειναι αυτο: να μαθουμε να εξαπατουμε, κ θα παρατηρησεις οτι οσο πιο σπουδασμενος εισαι τοσο πιο πονηρος κ καπατσος γινεσαι. Προσπαθεις να ξεχωρισεις απο την μαζα των κοινων εξαπατητων. Θελεις να βαλεις την σφραγιδα σου σαν κατι το αποκλειστικο. Εξαπατασε. Η απατη ειναι ο αρχηγος εδω περα. Ακομα κ αν γινεις μπιλ κλιντον, ενας μπους, ενας αρχηγος της ευρωζωνης, ακομα κ ενας μασονος, θα εχεις την ιδια τυχη που ειχαν κ οι πριν απο σενα. Εξαπατηθηκες. Αρχηγος εδω περα ειναι μονο η απατη. ολες οι αλλες ειναι απλες απομιμισεις του πρωτότυπου.
Βρίσκεσαι εδω μαζι μας, ζεις αναπνεεις υπαρχεις,
στο αναμεταξυ διαστημα κάνεις διαφορες ασχολιες, μαγειρευεις,
πλενεις τα πιατα, εργαζεσαι, κ κανεις ολα οσα κανουν κ οι αλλοι. Γνωριζω κ για την νεα σου ολοκαινουρια πορσε που εχεις μπαρκαρει στο γκαραζ, διπλα απο την αλλη πορσε, που αγορασες πριν ενα μηνα απλώς για να να κανεις σόπιγκ θέραπη. Γνωριζω οτι βρισκεσαι σε πλεονεκτικη θεση επειδη οι καιροι ευνοούν τους πλουσιους. Οσοι κατεχουν σε αυτη την εποχη ειναι οι τυχεροι, θα αποκτησουν κ αλλα. Ειναι μια βιαιη μετατοπιση του χρηματος προς τις τσεπες λιγων εκλεκτων, μασονοι, τζακια κλπ. Οι υπολοιποι απλα φυτοζωουν στην καλυτερη περιπτωση. Στην χειροτερη πεθαινουν της πεινας. Ομως, λιγο πολυ ειναι η ιδια κατασταση που ηταν κ πριν 2000 χρονια κ πριν 10,000 χρονια. Πριν ηταν οι βασιλιαδες κ τωρα ειναι οι μασονοι, οι κλίκες των ζαμπλουτων, απλα αλλαζουν στολη, ρουχα, αλλαζει η μοδα, αλλαζει το στυλ οδηγησης, αλλαζουν τα αυτοκινητα, η πιστα ειναι η ιδια με νικητες κ ηττημένους, κ θεατες που πληρωνουν ενα αντιτιπο για να συντηρουν τους αγωνες , τους οδηγους. Μπορει ο σουμαχερ να εχει σαρωσει.
Ομως αυτη την στιγμη βλεπω τον μαραθωνοδρομο Ουμπάλα που μπαινει στο ολυμπιακο σταδιο. Ξυπολυτος, εχει τρεξει 42 χιλιομετρα με τοση ανεση, που αφου μπηκε στο σταδιο, κανει αλλους δυο γυρους για να ευχαριστήσει τους θεατες που τον χειροκροτουν ορθιοι. Σεβομαι κ τους δυο, κ τον Ουμπαλα που κερδισε τον μαραθωνιο κ τον ζαμπλουτο μασονο που συνεχως θησαυρίζει. Ειναι κ οι δυο οι ιδιοι ανθρωποι με διαφορετικα ταλεντα. Αν αξιοποιησεις το ταλεντο, που εχεις, θα κερδισεις, οποιο κ να ειναι αυτο. Να κανεις λεφτα ειναι ταλεντο, δεν το εχουν ολοι. Οι εποχες που ζουμε ευνοούν αυτους που μπορουν να κανουν λεφτα με την σεσουλα. Ειναι οπως ο καιρος, οι εποχες, ζουμε την εποχη των παγετωνων κ οποιος αντεξει. Μπορει ο κυριος Γαρουφακης να παλευει για τα συμφεροντα της χωρας αλλα απλα θα φαει το κεφαλί του, οχι επειδη δεν προσπαθει, αλλα απλα επειδη παλευει με λυκανθρωπους. Η ευρωενωση βρίσκεται στη φαση των παγετωνων,
κ οι λυκοι ψαχνουν για θηραμα. Διψουν για ανθρωπινο αιμα.
Οι καιροι πανω κατω ειναι οι ιδιοι,
αλλες φορες λιγο πιο καλοι κ άλλες οπως τωρα, ψώρας κ μαλάριας. Μην τους δινεις κ πολυ σημασια, κανουν τους κυκλους τους, οπως τις αρρωστιες, περνούν απο μονες τους.
Φαινεται οτι υπαρχει μια αξια σε οτι κανει ο ανθρωπος. Δεν υπαρχει καμια. Παιζουμε βολους μεταξυ μας κ δεν υπαρχει τροπος να σου το αποδειξω, οτι απλα παίζουμε κ παίρνουμε σοβαρα οτι κανουμε. Κ το παιχνιδι αυτο ειναι πολυ ακραίο, πολυ αγριο, πολυ βίαιο. Ολα αυτα ειναι μια απατη.