στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Διαβαζω το βιβλιο του φιλου Μολεσκη. Ειναι μια συνηθισμενη ιστορια αγαπης κ εχει τιτλο:
«Συγχρονοι Τουρκοκυπριοι Ποιητες. Αποπειρα Επικοινωνιας»,
κ κανω ορισμενες παρατηρησεις κ αν χρειαστει διορθωσεις.
Χορηγος επιμελητων της εκδοσης: Εθνικη τραπεζα της ελλαδος( κυπρου).
-Τι δουλεια εχουν οι τραπεζες αναμεσα σε ποιητες; Γιατι συχναζουν ολοενα κ περισσοτερο σε στεκια ποιητων; Μηπως ειναι πρακτορες του εχθρου; Μηπως ειναι σαμποτερ; Μηπως βαζουν κοριους στα τηλεφωνα;
-Τι γυρευουν αναμεσα μας;
Η απαντηση ειναι απλη. Με το χρημα τα παντα αγοραζονται κ πουλιουνται. Τραπεζες, οι πρακτορες του διαβολου. Ετσι πρεπει να ειμαστε προσεκτικοι σε οτι λεμε. Ακομα κ την ποιηση μπορει να την στειλουν εναντιον μας. Ας τους χαιδεψουμε τα αυτια, να τους αποκοιμισουμε με λαγνεια κ να τους πουμε: Μπραβο μεγαλε! Συσσωρευεις χρημα! Εισαι μοναδικος! Εισαι θεος!
Ετσι, αφου καταλαβουν οτι ειμαστε φιλοι τους, μπορουμε να μιλησουμε πιο ανετα. Ομως παντα χαμηλοφωνα κ με μεγαλη προσοχη.
Στην πραγματικοτητα ο ποιητης σαμποταρει το συστημα, δεν εχει να κανει με λεφτα κ μπιζινες κ δωσε κ παρε, με εξαγορες συνείδησης. Αυτα ολα ειναι παρενεργειες του συστηματος, δεν ειναι τα βασικα. Στην πραγματικοτητα ο ποιητης σαμποταρει οτι ειναι ψευτικο εν σχεση με το Συστημα Φύση. Οι ποιητες ειναι σαμποτερ του ιδιου του εαυτους τους . Με τα ιδια τους τα νυχια γδερνουν τις μπογιες που αλλοι εχουν βαλει πανω στα σωματα τους. Τοσο παχια στρωματα αιωνων. Μιλουν συνεχως για το ιδιο ξεχασμενο θεμα : την αγαπη.
Οι ποιητες προσπαθουν να πιασουν τις ακτινες του ηλιου-κατι το ακατορθωτο-
κ οι εκδοτες να τις πουλησουν – κατι παλιν ακατορθωτο-
Στην πραγματικοτητα οι ποιητες εχουν καταλαβει, κ απλα δειχνουν την πηγη, τον Ηλιο.
Κ οι πιο σπουδαιοι αναμεσα μας ουτε καν δειχνουν, καθονται κ τον κοιταζουν με τις ωρες,
γιατι ακομα κ να Τον δειξεις μπορει να φανει σαν επαρση-Εγω ξερω κ συ οχι-.
Οι πιο σπουδαιοι απο μας μενουν αμιλητοι. Απλα κοιταζουν σαστισμενοι,
τοσες αντανακλασεις του ηλιου πανω στο κυμα, στη θαλασσα! Κ ξερουν πολυ καλα οτι ολα ειναι απλες αντανακλασεις καποιου θεου. Ο δικος μας ονομαζεται Ηλιος, κ ειναι αμετρητοι οι θεοι εκει εξω. Πιθανων ολοι ανήκουν στο ιδιο κλαπ, στη λεσχη της αγαπης. Μπορει. Κ ποτέ κανενας Ηλιος δεν απλωσε το χερι του να πει:
-Δωσε μου!
Ειναι εκει αδιαφορώντας για ολα. Μπορει αυτο να ονομαζεται Αγαπη. Μπορει.
Γιωργος Μολεσκης. Αποπειρα Επικοινωνιας.
με εκτιμηση κριστοφ
