στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
πολλες φορες αναρωτηθηκα:
γιατι τέτοιοι τυποι ανθρωπου εχουν τοση απήχηση στον κοσμο; Γιατι ο κοσμος τους εχει μεσα στην καρδια τους;
Κ η απαντηση βγαινει αυθορμητη: επειδη αυτοι οι ανθρωποι υπηρετησαν τον σκοπο που ηταν εδω, κ δεν ειναι αλλος απο την ανθρωπιά, σταθηκαν στο υψος της ανθρωπιάς.
Ομως γιατι να μην ειμαστε κ μεις σαν αυτους; Τι μας εμποδιζει να ζουμε ανθρωπινα;
Στο ερωτημα αυτο δεν πηρα απαντηση,
οσο κ να αφουγκράστηκα την ελαφρια βουη του ανεμου·
αντιθετα ο ανεμος μου ειπε κατι που δεν το περιμενα να μου πει:
-Εσεις οι ανθρωποι κανετε μεγαλο αγωνα για να ζείτε απανθρωπα. Η φυση σας ειναι να ειστε ανθρωποι κ όχι ζωα, ανθρωπιά ειναι η φυση σας.
Μετα ο ανεμος εφυγε οπως ηλθε,
με μια ελαφρια βουη,
σαν φίδι που σερνεται πανω στα ξερα χορτα κ φευγει μακρια.
Εχω δει αρκετα φιλμ, που ο κοσμος αγαπα τον κυβερνήτη του, τον αρχηγο του, κ προσευχεται για αυτόν.
Ομως,
ομως δεν θα επρεπε να ηταν ετσι. Ο καθενας απο εμας ειναι αρχηγος, μοναδικος,
ενα μοναδικο κομμάτι του παζλ, αυτου του Κοσμου,
ειτε ονομαζεσαι Μαντελα, ειτε ο Κωστας ο μπακαλης. Ειμαστε ολοι μοναδικοι,
μοναδικα διαμαντακια αυτου του κοσμου,
που λαμπουν κατω απο τον ηλιο,
οπως οι σταγονες νερου πανω στα φυλλα, το πρωινο, που τες κτυπα το πρωτο φως του ηλιου.
Κ καθε μερα ο ηλιος ειναι νεος, καθε λεπτο, καθε δευτερολεπτο ειναι διαφορετικος,
η ομορφια της ζωης ειναι η διαφορετικοτητα της,
η βιοποικιλοτητα της.
Ομορφος ο Μαντελα, ενα διαμαντι σε αυτον τον κοσμο,
εισαι κ συ διαμαντακι, μπορει κ καλυτερος απο τον Μαντελα.
Καθησαμε λιγο μαζι με τον Μαντελα κ κοιταξαμε την απεραντη θαλασσα. Δεν μιλαγε κανενας απο τους δυο μας,
απλα κοιταζαμε το ωραιο φαινομενο,
την θαλασσα,
κ την απολαμβαναμε. Σε μια στιγμη κοιταχτηκαμε στα ματια, χαμογελασαμε,
κ παλι σιωπηλοι συνεχισαμε να κοταζουμε αυτο το ομορφο καδρο,
την θαλασσα,
σαν μερος,
σαν κομματι παζλ του Κοσμου μας.