♦ Ημέρες της γενικής των παθών.

♦ Στην προετοιμασία της εγκαταλείψεως των πολύβουων λεωφόρων οι κινήσεις βιαστικές περιπλέκονται με την αμηχανία της καθυστε­ρήσεως του χρόνου.

♦ Στον νου τα περασμένα δίνουν στο σήμερα την ομορφιά των νοσταλγικών στιγμών και στην προσμονή η ζωγραφισμένη επιθυμία παρου­σιάζεται φτιάχνοντας το χαμόγελο αλλοτινών καιρών.

♦ Ρημαγμένα τα συναισθήματα αποθηκεύο­νται στα κλειδωμένα δωμάτια και η συλλογιστι­κή διαδικασία αναγκαίου κακού ερμηνεύει τα αποτελέσματα της οράσεως αφήνοντας τους μορφασμούς να απορρίπτουν την πολυλογία.

♦ Τα λιμάνια, τοπία αναχωρήσεων των εορ­τών, συγκεντρώνουν τις διαθέσεις των παρι­σταμένων. Ανάμεσα στις φωνές εναλλάσσο­νται οι τίτλοι των παραγράφων και χαμόγελα πρόσκαιρα, της ψευδαισθήσεως χαριτωμένα γραφήματα, αναμεταδίδουν την απλότητα της ευτυχίας.

♦ Στις πρώτες σελίδες ο φόβος κατευθυνόμε­νος και εφιαλτικός μονολογεί στα χειρότερα τις συλλαβές του, ενώ η άνοιξη διαμαρτυρόμε­νη αγνοεί την επιτήδευση των γραμμών.

◆ Μονολογήματα καταντημένου τοπίου.
◆ Εκφωνήσεις ιδίας συλλογιστικής και η νοοτροπία τερατώδους σχήματος προσεγγίζει το πρόθεμα της τύχης όταν αυτή θέλει να δώσει με σαφήνεια την απάντηση στο απεικόνισμα.
◆ Πολυλογία ασύλληπτου κατευθυντήριου λόγου, αποτυπώματα κρυμμένων επιδιώξεων και στην αναπαράσταση μορφές ομοιοτυπίας συνθέτουν και αφαιρούν την ηλιθιότητα ευτελίζοντας παντελώς την προσπάθεια του νήματος να βρει την άκρη στη μυθοπλασία.
◆ Πρωινά περιορισμένης οράσεως στο ξεκίνημα του ματιού και η ιστορία ακολουθεί την προσπάθεια της ώρας να αποσυντονίσει απροσχημάτιστα τη λειτουργία της εσωτερικότητας του κρανίου.
◆ Εν συνεχεία η επανάληψη φορώντας την επιτηδευμένη σοβαρότητα της ποιότητας, με το μολύβι να ανασείεται έμπροσθεν των χειλέων, οι λέξεις να βγαίνουν αργόσυρτα προς χάριν παλαιότροπης ρητορικής φροντίζοντας τοιουτοτρόπως την εμπέδωση μίας ανούσιας κοντοπαντέλονης αφηγήσεως.