Το πρωινό μιας ακόμα ηλιόλουστης Κυριακής του Σεπτέμβρη με βρήκε καθισμένο στη βεράντα του πατρικού μου, πίνοντας τον καφέ μου, δεχόμενος με ευχαρίστηση την ευλογία της πρωινής θαλασσινής αύρας που φυσούσε στο πρόσωπο μου, φέρνοντας  τα ξεχωριστά αρώματα  γιασεμιού και γαρίφαλου που ερχόταν από τον ανθισμένο κήπο, και αναλογιζόμουν  την χθεσινή περιπέτεια, όπως τελικά εξελίχτηκε ένας όμορφος απογευματινός περίπατος στο νησί.

Αναδρομώντας  τη σκέψη στο χθες, κατέληξα στην ηρεμία που τελικά επικράτησε μετά την επεισοδιακή  απώλεια του δαχτυλιδιού, την αναπάντεχη και απίστευτη εύρεση και παράδοση από τον Ιοθώρ !… Την μεγάλη χαρά της Ερατούς για το γεγονός της επανεύρεσης… αν και το θεώρησε  και το θεωρεί πιστεύω ακόμα, απίστευτο… Έτσι  το επίκεντρο πλέον είχε γίνει.. η άγνωστη κατά τη ίδια,  ξεχωριστή  «ικανότητα»  και «ευκολία» της, να πιάνει τα ζαλισμένα από το εκτυφλωτικό φως καβούρια με την απόχη και την πρωτόγνωρη εμπειρία που μεταφραζόταν σε χαρά, και εκδηλωνόταν με επιφωνήματα, γέλια και… χορευτικές κινήσεις.  Αξιοσημείωτο ήταν, ότι δεν έλεγε να σταματήσει ούτε από κούραση, ούτε γιατί πλέον η ώρα είχε προχωρήσει σε μεταμεσονύκτια σκαλοπάτια !...  
Ο Ιοθώρ περισσότερο έδειχνε να χαίρεται με τη χαρούμενη διάθεση και ευφορία της Ερατούς, που ώρες – ώρες έκανε σαν μικρό παιδί, παρά το ότι «έπιανε»… ότι ήθελε και όποτε ήθελε !... Και εγώ ικανοποιημένος  θα πω… εντάξει, το κατά δύναμη…

Εκεί που στεκόταν ιδιαίτερα όμως η σκέψη μου και αναρωτιόμουν συνεχώς, ήταν τι άραγε να είχε πει ο Ιοθώρ στο Λιμεναρχείο… Ποια απάντηση να είχε δώσει, γνωρίζοντας επίσης , ότι δεν μπορούσε να πει ψέματα…. Ένας Γρίφος που όσο και να προσπαθούσα δεν έβρισκα απάντηση…

Θα έπρεπε λοιπόν να σκεφτώ γρήγορα και να μεταθέσω τη συζήτηση σε κάποιο άλλο διαφορετικό πεδίο, ελπίζοντας έτσι, ότι θα αποκεντρωνόταν οι σκέψεις και θα διαλυόταν η ένταση και κάθε παρεξήγηση σχετικά με όσα έλαβαν χώρα προηγουμένως… Έτσι λοιπόν προχώρησα αμέσως στην πρόταση…

>>>> Θα ήταν η καλύτερη ώρα σε λίγο που θα σκοτεινιάσει περισσότερο, να πάμε με τη βάρκα που έχω δεμένη στο λιμανάκι, για ψάρεμα. Είναι καλό και δυνατό σκαρί. Έχω και την κατάλληλη λάμπα για «πυροφάνι»… Υπάρχει απόλυτη ασφάλεια… Το τελευταίο το είπα περισσότερο για την Ερατώ που φαινόταν να είναι απρόθυμη και κάπως διστακτική…
Με τα λόγια αυτά πίστευα πως θα έληγε κάθε προηγούμενη συζήτηση….
Η Ερατώ συνέχιζε να είναι απρόθυμη στην πρόταση μου, ενώ ο Ιοθώρ συμφώνησε να «δοκιμάσουμε», όπως είπε !… Ευτυχώς στο τέλος με τα πολλά και μετά από σκέψη συμφώνησε και η Ερατώ ! Έτσι κατευθυνθήκαμε προς το μόλο που είχα «δεμένη» τη βάρκα μου…

Η θάλασσα ήταν «λάδι»… Είχε σχεδόν νυχτώσει πλέον, και απόψε δεν είχε και φεγγάρι…
Ο καιρός ήταν καλός, ο άνεμος ΒΔ 1 με 2 Μποφώρ με τάση να πέσει…