Ήταν η 3^η μέρα από τότε που «έφυγε» ο Ιοθώρ, που τα παντζούρια στο δωμάτιο που έμενε η Ερατώ παρέμεναν ερμητικά κλειστά. Επί πλέον δεν σήκωσε ποτέ το τηλέφωνο σε επανειλημμένες κλήσεις, αλλά ούτε και με πήρε αυτό το διάστημα. Σκέφτηκα λοιπόν να την επισκεφτώ, γιατί δεν το κρύβω, είχα αρχίσει να ανησυχώ. Πάρκαρα κοντά στο σπίτι και κτύπησα το κουδούνι της γιαγιάς της όπου έμενε. Δεν υπήρξε αποτέλεσμα αν και το επανέλαβα αρκετές φορές. Ήμουν έτοιμος να φύγω, όταν είδα την πόρτα να μισανοίγει αργά. Φάνηκε το πρόσωπο της γιαγιάς που όπως κατάλαβα, αν και η ώρα πλησίαζε μεσημέρι, φαίνεται πως κοιμόταν και την ξύπνησα. Ήταν πολύ ταραγμένη και αναμαλλιασμένη σαν να είχε περάσει μια εφιαλτική νύχτα και φαινόταν ταλαιπωρημένη και άρρωστη.. Μόλις με είδε με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε προς τα μέσα, ενώ τα χέρια της έτρεμαν..

>> Η Ερατώ… είπε τραυλίζοντας… τι της κάνατε ?
Με τράβαγε προς την πόρτα του δωματίου της λέγοντας με κόπο..

>> Είναι κλειδωμένη δυό μέρες… νηστικιά… και όλο φωνάζει… βρίζει…

Το γεγονός της αιφνίδιας εξαφάνισης του Ιοθώρ, ή - αποχώρησης θα έλεγα - γνωρίζοντας το ποιός ακριβώς είναι, το επεξεργαζόμουν συνέχεια στο μυαλό μου καθώς επέστρεφα στο σπίτι. Έφερα πάλι στη μνήμη, τη συζήτηση που είχαμε «εκεί και τότε»*… όταν, μετά την οριστική αποχώρηση Του Ουριήλ, βρισκόμαστε με τον Ιοθώρ ακόμα στο ίδιο σημείο, περιμένοντας εντολή αναχώρησης μας… “Συζητούσαμε ωστόσο διάφορα και κυρίως τα όσα μου εξηγούσε, για το τι είναι και πως συμβαίνει ο «επαναπροσδιορισμός» * και η «ολοκλήρωση» *…. που ήταν και τα τελευταία λόγια Του Ουριήλ, όταν σε μια στιγμή τον ρώτησα ευθέως, κάτι που πάντα δίσταζα και πάντα ήθελα να μάθω !
----- Ιοθώρ είσαι αυθεντικός Ουράνιος* ή όχι ?