Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by SAILOR
| 458 results - showing 46 - 60 | « Previous 1 2 3 4 5 6 7 ... 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Ποίηση
| από τις πιο δυνατές σου στιγμές Βάσω... |
Ανένταχτο
ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟΝ !
|
διάπυρη γραφή, αγωνιώδης, επική... και θέτεις το καίριο και αιώνιο και συντελειακό ερώτημα για το καταγωγικό είναι του ανθρώπου... εξαιρετική η δύναμη αλλά και η γραφή φίλε μου Νίκο... *********************************************************************************************** Ευχαριστώ Αντώνη για την προσοχή σου (ένα πολύ μικρό απόσπασμα είναι από το Ποιήσωμεν..., όπως θα κατάλαβες υποθέτω). Γνώμες και απόψεις, ιδέες, διάλογος και Έρευνα..... μετά αφουγκράζεσαι, σκέφτεσαι, και πάλι συνεχίζεις..... ΑΝ μπορέσεις και βρεις την δύναμη να ξεπεράσεις τα...... αξεπέραστα.... Να σου ευχηθώ και εδώ Φίλε μου Καλή Ανάσταση και Καλό Χαρούμενο Πάσχα ! Nikos Stylianoy |
Ποίηση
|
Εγώ Ιούδας φεύγω Πάντα αέρα λαχταρούσα και βροχή να δέρνει αιωρούμενο το κορμί μου Πώς βάστηξα θεέ μου Τον παλμό σου -;- Πώς το σκοινί μου άντεξε – Άκτιστο τ’ Άπειρο τ' Απείρου-;- τι να πρωτοσημειώσω... τι να ξεχωρίσω, τι να κρατήσω και πως να μην έχω ακέραιη όλη τη μεταρσιωμένη δόνηση σε Λόγο; ξεχωριστό το προνόμιο όσων έχουν μάτια και ψυχή να σε διαβάζουν Ευαγγελία μου!!! |
Ποίηση
Η ΑΠΟΥΣΙΑ
|
ανάγλυφα αποτυπωμένη η αίσθηση αυτού του απογεύματος... 'η μελαγχολία που έσταζε γκρίζο'... πολύ όμορφο! ****************************************************************************************************** Δυστυχώς δεν θυμάμαι ποτέ Αντώνη η μελαγχολία να είχε διαφορετικό χρώμα …παρά μονάχα αυτό το γκρίζο του ουρανού λίγο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα … Ευχαριστώ … Βάσω Μπρατάκη |
Ποίηση
|
Αληθινά, δεν υπάρχει άλλος δρόμος... ίσως καμιά φορά μέσα στην ποιητική 'μεταφορά' να μοιάζουν όλες αυτές οι δυνατές εικόνες ως ακροβασίες ή αναζητήσεις του υπερ-βατού... θα πει κανείς, στη 'βιοτή του θαύματος' όλες οι δράσεις έχουν χάσει τη συμβατικότητά τους και δεν κινδυνεύουν από απλουστεύσεις, έτσι κι αλλιώς... μα, στην καθημερινότητά μας, δεν το βιώνουμε επίσης; να πούμε ότι είναι ζήτημα κλίμακας; σύμφωνοι... όμως και πάλι η αλήθεια είναι αυτή... αν δεν κανείς δεν λυτρώνεσαι... εύγε... γιατί δεν έμεινες στις προστακτικές! |
Ποίηση
εις την κόρη μου
|
ιερός τούτος ο λόγος σου Θανάση απευθυνόμενος στην κόρη σου... η ατόφια τρυφερότητα δομημένη και ενδεδυμένη πίστη στον άνθρωπο... να'σαι καλά! ************************************************************************************************* ευλογημενος κι εσυ φιλε να εισαι, που αντιλαμβανεσαι την ιεροτητα για μενα ,τουτης της γραφης, και με σεμνοτητα εστιαζεις. Θανάσης Κρουστάλης |
Άλλο
Το βιογραφικό μου
|
Υπάρχει μια άποψη που λέει ότι ένας 'σκεπτόμενος' άνθρωπος, μεγαλώνοντας θα γίνει κυνικός, εσωστρεφής και 'κακός'. Θα απομονωθεί, θα χάσει πλήρως την πίστη του στους ανθρώπους, θα σιχαθεί την όλη ανθρωπότητα... στο τέλος, αν δεν 'τρελαθεί', θα αυτολατρεύεται ηδονικά και στη σκοτεινή αυτή λίμνη του ναρκισσισμού θα τον παραλάβει ο ψυχοπομπός για τα περαιτέρω... Προσωπικά πιστεύω -πλέον - πως ένας άνθρωπος με την κληρονομιά του Ανθρώπου, όπως είναι η Ευαγγελία, που δεν έπαψε να ερωτεύεται "τη βροχή και τη θάλασσα τους χειμώνες, καθώς και τη φωτιά στα βλέμματα των ανθρώπων" διαψεύδει πανηγυρικά την παραπάνω άποψη... ίσως τελικά αυτό να αγαπώ στην Ευαγγελία περισσότεροκι από τη γραφή της ... ότι πέρα και πάνω απ'όλα είναι μια παλλόμενη ύπαρξη... μια ψυχή που ανασαίνει... όλα τα υπόλοιπα, βραβεία, διακρίσεις, εκδότες και εκδιδόμενοι, έχουν στην κλίμακα τη θέση τους... αναρωτιέμαι, έχοντας κανείς μεταλάβει Φως, μπορεί μετά να αρκεστεί σε λάμπες δωματίου; ************************************************************************************************** Αντώνη μου, αναγκάστηκα να στείλω το βιογραφικό μου, για να καταλάβουν όσοι..., ότι οι φωταψίες και οι φανφαρόνικες προβολές, είναι μακριά από ΄μένα. Γιατί, δεν δέχομαι να κατηγορούμαι ότι απολαμβάνω επιβράβευσης που δεν έσπευσα να αποποιηθώ. Έτσι γράφτηκε εδώ μέσα και είναι ντροπή. Η Τέχνη είναι αυστηρή Μητέρα κι εγώ αυστηρή μ' όσους την αποζητούν για προβολή τους ή ό,τι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί ο νους του ανθρώπου... Να είσαι καλά αδερφέ μου! Ευαγγελία |
Ποίηση
| είναι φορές που όσα κι αν αισθάνεσαι, δεν γίνονται λέξεις... ίσως γίνονται 'λέξεις' μιας άλλης γλώσσας που αφορά το είναι μας... πολλές φορές έχω νιώσει έτσι με τη γραφή σου Ευαγγελία μου... |
Ποίηση
| ένα ακόμη εξαιρετικό σου τραγούδι, φίλε Δημήτρη... |
Άλλο
Ανασκόπηση και διάλογος
|
Διαβάζω με προσοχή και ενδιαφέρον το διάλογο που έχει ανοίξει σχετικά με τις αλλαγές που επίκεινται και για τις οποίες θα ήθελα να καταθέσω κι εγώ κάποιες σκέψεις [μετά και από τις προτάσεις του Νίκου, του Θανάση αλλά και της Ευαγγελίας] Είμαι απολύτως σύμφωνος με την οριστική κατάργηση κάθε βαθμολόγησης. Από την αρχή, σχεδόν δυο χρόνια τώρα, είχα εκφράσει αυτή τη θέση. Και νομίζω πως περισσότερα προβλήματα μας δημιούργησε παρά ουσιαστική αξιολόγηση προσέφερε. Υπήρξαν κάποιες τραγελαφικές περιπτώσεις μάλιστα, γραφικών ανθρώπων που –όπως θα θυμούνται τα παλιότερα μέλη- θέλησαν με επιτηδευμένες βαθμολογήσεις να ‘εκδικηθούν’. Αν θέλουμε να υπάρχει κάποια αξιολόγηση, αυτή μπορεί να είναι μονάχα η ανταπόκριση –μέσω σχολίων- του κάθε κειμένου από τους αναγνώστες. Πίστευα σταθερά και πιστεύω –σε σύμπλευση με τις θέσεις του Χριστιανόπουλου για τον οποίο θα είχα να πω πολλά αλλά σε άλλα θέματα – ότι η βράβευση τελικώς, δημιουργεί αυτό που είναι και ο τροφοδότης της, κόμπλεξ. Διότι η ίδια η ‘βράβευση’ αποτελεί ένα πρόβλημα. Από μόνη της. Διαχωρίζει σε εκείνους που είναι εκεί πάνω και στους άλλους που είναι εδώ κάτω. Πιστεύω μάλιστα ότι θα βοηθήσει η έλλειψη βαθμολόγησης πολλούς που δειλιάζουν –και ξέρω κάποιους και κάποιες – να αναρτήσουν κείμενό τους, μην τύχει κακής βαθμολογίας και πικραθούν, να το πράξουν ελεύθερα. Μπορεί να δοκιμαστεί τουλάχιστον και η εφαρμογή θα δείξει. Η κάθε δημιουργία έχει την αυταξία της. Κοινότοπο αλλά αληθές. Και ο χώρος αυτός καταξιώθηκε ήδη στη συνείδηση πολλών για το επίπεδό του και το επίπεδο των συμμετεχόντων του. Δεν είναι κυκλωματάκι, κύκλος, ‘παρεούλα’ και τα σχετικά. Είναι μια συντροφιά ανθρώπων που έχουν έναν –τουλάχιστον- κοινό άξονα αναφοράς. Και τους αρέσει να μοιράζονται ελεύθερα την αγωνία και τις ανησυχίες τους. Ταυτόχρονα, η καθημερινή φροντίδα από το Νίκο και το μεράκι του –και όποιων δίπλα του- για ό,τι έχει σχέση με το Λογκοκλαμπ, το έχει καταστήσει από τις πλέον αξιόλογες λογοτεχνικές ‘σελίδες’. Με πλήθος μελών και κειμένων αλλά και σε ποιότητα εξαιρετικών. Πρόσφατα μια φίλη που δεν είναι –ακόμη – μέλος, μου είπε πόσο εντυπωσιάστηκε από τη βιβλιοθήκη. Έργο θαυμάσιο και για το οποίο προσωπικά συνεχώς θα συγχαίρω το Νίκο και τα παιδιά του Λογοκλαμπ. Νομίζω πως ο χρόνος μας δοκίμασε όλους, φίλοι μου. Ξεχώρισε την ήρα απ’το στάρι και οι βρεφικές ασθένειες πλέον αποτελούν παρελθόν. Περνώ τώρα, σε κάποιες πιο συγκεκριμένες θέσεις εν τάχει. Όσον αφορά κάποια που σημείωσε η Ευαγγελία. Δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε βέβαια κάποιον να σχολιάζει τα πάντα. Και, προσωπικά, οφείλω να πω καθαρά πως αν ένα κείμενο δεν ‘μου λέει τίποτα’ δεν μπορώ να το σχολιάσω. Θα ήμουν ‘επαγγελματίας’ και δεν θέλω να γίνει άγχος αυτή η επικοινωνία. Από την άλλη όμως, με εκνευρίζουν –και το έχω γράψει ξανά- κάποιοι που μπαίνουν στο χώρο και αφού εκθέσουν τα κείμενά τους, αδιαφορώντας για όλους τους άλλους, αποχωρούν. Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει επ’αυτού περισσότερο από μια σύσταση. Μια μέση ‘χρυσή’ οδός είναι το καλύτερο. Όσον αφορά τους ‘λογοτεχνικούς διαγωνισμούς’… είμαι πολύ σκεπτικός… όχι όμως και αρνητικός… απλά, τίθεται πάλι το θέμα, ποιοι είναι οι πεφωτισμένοι που θα κρίνουν; Τη δική μου γραφή πως θα την συγκρίνουν με τη γραφή ενός άλλου μέλους; Περισσότερο είχα διασκεδάσει εκείνη την ωραία δράση όλων μας που γράψαμε ένα ποίημα και μετά ένα διήγημα από κοινού. Αυτό θα ήθελα να το ξανακάνουμε. Συμφωνώ απολύτως με την πρόταση του Θανάση για τα αφιερώματα. Πολλά εξαιρετικά κείμενα 'ξεχνιούνται' -ευτυχώς με την Βιβλιοθήκη αντιμετωπίζεται το ζήτημα εν μέρει- και περνούν στο περιθώριο. Είμαι επιφυλακτικός όμως για την ομαδοποίηση ανά 'φιλολογική' ή υφολογική θεώρηση. Διότι ποιος θα κρίνει πάλι Θανάση, αν ένα ποίημά σου είναι αφηγηματικό, λυρικό, περιγραφικό, σουρεαλιστικό κλπ. εσύ ο ίδιος; και πάλι διαφωνώ... η χοντρική διαίρεση σε ποιήματα, πεζογραφήματα κλπ, είναι και πάλι σχετική αλλά, ας πούμε ότι είναι ένας μπούσουλας. Θα επανέλθω όμως σύντομα με άλλες σκέψεις. Προσωπικά χαίρομαι για την ‘ενηλικίωση’ αυτού του χώρου που τόσο αγάπησα και εξακολουθώ να θεωρώ σπίτι μου. Περνάει πλέον στην επόμενη φάση. Και είμαι βέβαιος πως θα είναι γεμάτη καρπούς και αυτή. Την αγάπη μου σε όλους σας. ************************************************************************************ Ευχαριστούμε για κάθε σκέψη, παρατήρηση, γνώμη, άποψη και πρόταση που κατατίθεται για την επικείμενη άναδιάρθρωση και αναβάθμιση του χώρου. Λαμβάνουμε σοβαρά κάθε πρόταση ή παρατήρηση και την μελετάμε διεξοδικά. Μας βοηθάτε σημαντικά. Ορισμένες επιτυχημένες (όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε) ενέργειες του παρελθόντως, όπως η συλλογική συγγραφή Ποιημάτων/Διηγημάτων κλπ. θα τις επαναφέρουμε σε σταθερό πρόγραμμα και πάγια βάση. Σε ευχαριστούμε Αντώνη για την επισήμανση και υπενθύμιση αυτή. Ο διάλογος θα παραμείνει ανοικτός όπως είπαμε και μπορείτε όποτε το θελήσετε να επανέλθετε με καινούριες σκέψεις/προτάσεις/ιδέες, που πιστεύετε ότι θα βοηθήσουν. logoclub *************************************************************************************** λατρεμενη μου ευαγγελια. πιστευω οτι ο υγιης σχολιασμος συνοψιζεται στο αν και κατα ποσο σου αρεσε μια δημιουργια. επισης θεωρω πολυ σημαντικες ειναι οι διορθωσεις της συντακτικης αποψης του εκπονηματος. πχ αν ενας δημιουργος αναρτησει μια δημιουργια που ονομαζει σονετο καιδεν εχει 14στιχους ακριβως, οσο αρισοτυργηματικο και να ειναι , δεν ειναι σονετο και οφειλουμε να του το επισημανουμε εμεις γιατι καποτε θα τιο κανει ισως καποιος εκδοτης και με ποιο ακομψο τροπο.Το αν ομως μια δημιουργια δεν ειναι απο τις καλυτερες του δημιουργου, η αν ο δημιουργος κουραζει πχ η επαναλαμβανεται ειναι κατι που θα πρεπει να το συζητησουμε ιδιατερως μαζι του και οχι σε αναρτηση γιατι επειδη οι περισσοτεροι ειμαστε ερασιτεχνες και εκκολαπτομενοι λογοτεχνες αυτο θα μπορουσε να επιρρεασει την συγγραφικη μας τολμη. φιλικα παντα(ξερεις ποσο σε θαυμαζω) θανασης κρουστάλης |
Ποίηση
Και εσύ ρωτάς
|
και ΜΟΝΟ που ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ γι’ αυτό και ΣΥΓΧΩΡΙΕΣΑΙ ! ο στοχασμός σου φίλε Νίκο έχει πάντοτε τις ποιότητες του 'φωτός που δυσφορεί'... κι όμως, πάντα δίνεις διέξοδο... δεν καταναλώνεις την ελπίδα ούτε την θυσιάζεις σαν άλλη Ιφιγένεια ώσπου να αλλάξουν οι καιροί... κατά βάθος αγαπάς πολύ τον άνθρωπο... και τούτοι οι δυο στίχοι το σημειώνουν... να΄σαι καλά! ********************************************************************************* Σε ευχαριστώ Αντώνη μου για τα λόγια και τις "διαπιστώσεις" σου, είναι πολύ σημαντικά όταν γράφονται από εσένα ειδικά. Όπως θα ζητήσω και την γνώμη σου και ένα σχόλιο σου ΟΧΙ βαθμολογία και τέτοια..... Σχόλιο - γνώμη - άποψη μόνο και στο φόρουμ αν θες, για μια ανάρτηση που θα κάνω σήμερα ή το πολύ αύριο, αν θες. Ευχαριστώ πολύ. Nikos Stylianoy |
Ποίηση
|
Αν αγκαλιάσεις μια φορά Δεν έχεις χέρια γι’ Άλλα… Κι αν μεταλάβει κάποιος αίμα και αιωνιότητα από τη γραφή σου Ευαγγελία, δεν έχει εύκολο να ξεδιψάσει με άλλα... |
Διήγημα
|
Αντιγράφω τμήμα των όσων σου έγραψα στο ιστολόγιό σου... Το ρίγος της ανάγνωσης δεν είναι κάτι που μπορεί να αποτυπωθεί με λέξεις φίλε μου... το ρίγος που μου μετέδωσες... κάτι το μοναδικό... είσαι σπουδαίος 'γραφιάς' Ηλία... κάθε φορά το λέω και κάθε φορά που σε διαβάζω ανατριχιάζω... δεν στο λέω με υπερβολή, τούτο το μικρό σου αφήγημα με καθήλωσε πάλι... το ξεδίπλωσες με τρόπο που ακυρώνει όλα τα άλλα... τελικά, σπουδαίος συγγραφέας είναι αυτός που καταφέρνει να ακυρώσει το χρόνο στον αναγνώστη, να τον μεταθέσει στο δικό του τόπο που είναι μαζί και χρόνος... να τον αρπάξει με την πρώτη φράση και να μην τον αφήνει με τίποτα! με με τίποτα! και λέω ακόμα ένα μεγάλο ευχαριστώ για τους στίχους μου που βρήκαν μια ιδιαίτερη θέση και με αιφνιδίασαν κι εμένα... κάποτε στο μέλλον, σκέφτομαι, θα λέω με περηφάνια σε γνωστούς και φίλους πως ο συγγραφέας αυτός είναι φίλος μου! να΄σαι καλά!! |
Ανένταχτο
|
ΝΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ! Εύγε Ευαγγελία! |
Ανένταχτο
Νεκρόδειπνο Ποιητών
|
Δεν θα πρωτοτυπήσω με αυτές τις σκέψεις. Αφορμές έδωσαν και το δικό σου κείμενο φίλε μου αγαπημένε, όσο και τα εξαιρετικά σχόλια του Νίκου, της Ευαγγελίας και του Δημήτρη… [τολμώ να σημειώσω ότι η φράση του Νίκου «των μιασμένων, σκατένιων ανδρεικέλων, που θέλουνε να λέγονται… Έλληνες !...» με ξεσήκωσε] Αποτυπώνεις με ενάργεια και καθαρότητα φίλε μου στα όσα γράφεις, την πραγματικότητα που ζούμε… ο Λιαντίνης, είναι πολύ γνωστό άλλωστε, σε μια ομιλία του για κείνους που ‘εκδίδουν πολυτελώς τα βιβλία τους και τα στέλνουν από τους λούστρους ως τους υπουργούς’ τα χαρακτήριζε όλα αυτά ως ποιήματα ‘γιαούρτια’. Τα ανοίγεις, τα τρως και τα πετάς… Και όλα αυτά την προ-προηγούμενη δεκαετία… όταν το φαινόμενο δεν είχε λάβει την έξαρση που έχει σήμερα… http://www.liantinis.org/forum/viewtopic.php?p=11237 Αυτό, φυσικά, δεν θα μας αποθαρρύνει να γράφουμε… ευτυχώς, δεν επηρεάζεται ο εσωτερικός μας ποταμός από όλες αυτές τις φαιδρότητες, όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια… όμως, δεν σου κρύβω φίλε μου, το έχω συζητήσει και μαζί σου και με το Νίκο αλλά και με την Ευαγγελία μέσω των μπλογκς, πως έχω αηδιάσει κι εγώ πλέον για τα καλά με τούτο το παζάρι της συμφοράς… και πολύ περισσότερο με τους εκδότες που όταν αντικρίζουν το κάθε ψώνιο που θέλει να περάσει στην αιωνιότητα μέσα από την ‘ποίηση’, τρίβουν τα χεράκια τους… άλλη μια κότα να μαδήσουν… Ακούω κάθε μέρα –κι αυτό λόγω μιας ειδικής ενασχόλησης τους τελευταίους μήνες με τον ευρύτερο χώρο- για χιλιάδες ευρώ που καταθέτουν οι προς έκδοσιν για να δουν το καμάρι τους τυπωμένο… άγρια, στυγνή εκμετάλλευση… ‘όσο κρατήσει’, μου είπε κάποιος επιμελητής γνωστού Οίκου. ‘Μετά από πέντε χρόνια θα έχει αλλάξει η μόδα’… Όσο κρατήσει λοιπόν… Μέσα στο… γιαούρτι όμως, υπάρχουν και οι αξιόλογοι, οι όντως σημαντικοί, οι όντως σπουδαίοι… δεν το λησμονώ αυτό… εδώ, στο χώρο μας, υπάρχουν τόσοι… κι αυτό είναι ένα σκίρτημα ελπίδας… ********************************************************************************************* Αντώνη, ομολογώ πως μελετώ και ξαναδιαβάζω τα λόγια σου, όχι μόνο εδώ αλλά και στο Φόρουμ και θα σου απαντήσω σύντομα. Μη νομίζεις θέλω να πω πως "αδιαφορώ" αν δεν απαντάω άμεσα. Θα τα πούμε. Nikos Stylianoy ******************************************************************************************** Φίλοι μου,Αντώνη,Νίκο,Ευαγγελία,Τάκη και όλοι οι άλλοι οι φίλοι που γράφουμε εδώ όταν έστειλα αυτό το κείμενο ήμουν κάπως διστακτικός από το φόβο μήπως παρεξηγηθεί το ύφος μου και θεωρηθεί ωςαπλά κακίες ενός ''πικραμένου''΄νέου ''ποιητή''.. Όμως η πορεία μας η κοινή τόσα χρόνια,οι ιδέες που έχουμε μοιραστεί,ο κοινός μας αγώνας εδώ σε αυτή ην φωτεινή γωνιά,με έκανε αμέσως να διώξω αυτές τις σκέψεις.. Ο Μπουκόφσκι,συγχωρέστε με που τον αναφέρω πάλι αλλά είναι ο αγαπημένος μου ποιητής,απείχε αρκετά χρόνια από την ποίηση αηδιασμένος από όσα γίνονταν ήδη από την δεκαετία του 50-60..Που ξέρεις κάπου θα έγραφε κρυφά τους στίχους τους για να ξεθυμάνει ή πιο συχνά θα το έριχνε στο ποτό.. Εμείς όμως δεν απέχουμε απο την ποίηση,είμαστε εδω και γράφουμε και συνεχίζουμε να δίνουμε τις απαντήσεις μας σε όλο αυτά τα κακώς κείμενα που συμβαίνουν γύρω μας... Γράφουμε ποίηση για μας και ο καθενας ειναι ελευθερος να την διαβάσει μαζί μας,εδώ,στα ιστολόγιά μας..να νιώσει μαζί μας,να μας κρίνει,να μιλησει μαζι μας.Δεν κυνηγάμε δάφνες,δεν κυνηγάμε τίποτα παρά μόνο την σωτηρία της ψυχής μας. Είπε μια φίλη στο ιστολόγιό μου με έντονο και καλά ύφος ότι τίποτα δεν μετράει καί ότι το μόνο συμπέρασμα είναι ο θάνατος.ΧΑΧΑ Συμφωνώ μαζί της εν μέρει διαφορετικά θα έπαιρνα ένα περίστροφο και θα έδινα τέλος στη ζωή μου. ΑΛΛΑ Έφη υπάρχει και η μάχη σε αυτόν.Η μάχη στη φθορά του.Και νομίζω αυτή είναι η ουσία.Ναι θα χάσουμε στο τέλος,αλλά όχι χωρίς να παλέψουμε.ΤΙ ΠΙΟ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΚΑΙ ΗΡΩΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ?? Με αγάπη και εκτίμηση, Ηλίας Δεσύλλας *************************************************************************************************** Θα μείνω σ' αυτό που αναφέρει ο Αντώνης σχετικά με την άποψη του Λιαντίνη. Για τα πολυτελή βιβλιαράκια με τα ποιήματα γιαούρτια, τυπου αχ βαχ κι έρωτά μου αγιάτρευτε και καημέ μου μεγάλε, τα οποία όταν στέλνονται ναι, στην κυριολεξία από τους λούστρους ως τους υπουργούς και τους αξιότιμους κύριους καθηγητάδες των πανεπιστημίων, με το όνειρο, κυρίως κυριών ποιητριών να γίνουν ντίβες στο...καλλιτεχνικό το στερέωμα, να βρουν και το κατάλληλο αρσενικό κοινό που θα συντριφτεί στο διάβα της πορείας τους. Ποιήτριες, κυρίως, μιας κι οι γυναίκες πιο ευάλωτες στις κολακείες και τα συναφή, που πετούν ένα φουλάρι στο λαιμό και σε κοιτάζουν βοϊδίσια εκστασιασμένες από τους ... οραματισμούς τους τους δήθεν ποιητικούς... Ποιήτριες και ποιητές που δε συγκινούνται στη σημερινή άθλια εποχή μας από την τραγική μοίρα του ανθρώπου και επιμένουν στους χαζοέρωτες και στα ξενέρωτα είναι ένα μεγάλο μηδενικό για ΄μένα. Ο κόσμος μας δεινοπαθεί και πρέπει και οφείλουμε να είμαστε πρωταγωνιστές των γεγονότων!!! Ο ποιητής ματώνει δε χαμουρεύεται και συγγνώμη για την έκφραση που χρησιμοποιώ, όμως έτσι είναι. Ο ποιητής είναι αγωνιστής και μέσα στους αγώνες ερωτεύεται. ΈΡΩΤΑΣ ΚΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΙ ΕΡΩΤΑΣ!!! Όσο για το άθλιο εκδοτικό κύκλωμα...προαγωγοί υπάρξεων είναι οι κύριοι... Κι όσο πιο μεγάλος εκδοτικός, τύπου Λιβάνη, τύπου Γαβριηλίδη, τύπου "μπαρμπούτσαλα"...τόσο πιο μεγάλοι νονοί, ναι, για θυματάκια της ας πούμε ποίησης. Και βέβαια, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ποιητές, όπως έχω ξαναγράψει, αλλά μύστες και μυημένοι, ιερείς και ιέρεις της ποίησης. Όσο για τους σημαντικούς, που αναφέρει ο Αντώνης, που υπάρχουν μέσα στην τόση σαβούρα, δεν κόπτονται να εκδοθούν από τους μεγάλους νονούς του εκδοτικού συστήματος ή, δεν κόπτονται να εκδοθούν κι όλας. Ευχαριστώ Πατεράκη Ευαγγελία |
| 458 results - showing 46 - 60 | « Previous 1 2 3 4 5 6 7 ... 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
