Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by SAILOR
| 458 results - showing 226 - 240 | « Previous 1 ... 13 14 15 16 17 18 19 ... 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Ποίηση
| ...κι όσο περισσότερο ασελγώ πάνω στο σώμα της Αλήθειας, τόσο πιο ήσυχος είμαι... δυνατό το 'χαστούκι'... σε καλωσορίζω στο χώρο μας... |
Ποίηση
| ή το να σκέφτεσαι με τρόμο... θα έρθει κάποια στιγμή που θα την έχω ξεχάσει... και τότε; θα την έχω χάσει οριστικά;... με πήρες μαζί σου Ηλία... καλημέρα !! |
Διήγημα
| Τούτη η γραφή σου φίλε μου Ηλία, που γίνεται υπό το κράτος τεκτονικών εσωτερικών διεργασιών, είναι ολοφάνερο, συμπίπτει με μια προσωπική μελέτη που κάνω στην Ταλμουδική Καμπαλά με άξονα την Λίλιθ... έχουν γούστο τελικά αυτές οι 'συμπτώσεις'... όπως είχε ενδιαφέρον και ο διάλογός σου με τον Χάρο... ίσως τίθενται κάποια θεολογικά ζητήματα [περί της ταυτίσεως οντολογικά του Χάρου με τον Θάνατο] αλλά μικρή σημασία έχουν για τον συγγραφέα που εκπορεύει το ποτάμι της ψυχής του... Όσον αφορά στην Λίλιθ που όλοι οι Γκοναείμ μελετητές αντιμετώπιζαν με αληθινό δέος, λέει κάπου ο Γκέρσομ Σόλεμ -ίσως ο μεγαλύτερος σύγχρονος μελετητής της Καμπαλά- "Η Λίλιθ ανήκει στους μαζικείμ, δηλαδή στα επικίνδυνα και κακά πνεύματα που επιδιώκουν σεξουαλική επαφή με τους άντρες, σκοτώνουν τις γυναίκες στον τοκετό και πνίγουν τα νεογέννητα... ένας άντρας που κοιμάται μόνος του στο σπίτι κινδυνεύει πάντα να τον αρπάξει η Λίλιθ..." Στο Αλφαμπέτ του Μπεν Σιρά, χαμένο φοβερό βιβλίο της μιντρασικής λογοτεχνίας, αναφέρονται πολλά για τούτο το θηλυκό δαίμονα... τι με έπιασε να τα πω όλα αυτά τώρα; να με συμπαθάς φίλε μου... συγχαρητήρια για μια ακόμη φορά... |
Ποίηση
| μπράβο Δημήτρη... σκέτο χειρουργείο ήταν αυτό... αλλά η αλήθεια δεν έχει φραμπαλάδες και στολίδια... πάντα μας κοιτάει κατάματα και πάντα τούτο το βλέμμα πονάει! |
Επιστημονική Φαντασία
Πρώτα σκοτώνεις τη ψυχή σου
|
Ειλικρινά, δεν το σκέφτομαι πρώτη φορά, όμως σήμερα το ένιωσα βαθύτερα... είναι ιδιαίτερη προνομία αλλά και ευλογία να συστεγάζομαι στον χώρο αυτό με τόσο αξιόλογες γραφίδες, τόσο δυνατές προσωπικότητες και τόσο ταλαντούχους ανθρώπους! Χειρίστηκες Ηλία, με αληθινή μαεστρία, αφηγηματική πληρότητα και ψυχολογικό βάθος σε τόσο πυκνό κείμενο ένα από τα δυσκολότερα θέματα, την κατάρα της αθανασίας, του να είσαι απέθαντος, να είσαι εσαεί δέσμιος της φρίκης -όταν ακόμα και η ομορφιά καταβολίζεται σε τρόμο! Θα μπορούσα να γράφω ώρες, αλλά δεν πρέπει. Σήμερα ενθουσιάστηκα! Γιατί αγαπώ την γραφή σου, το ξέρεις δα, όμως, τούτο το αριστούργημα είναι από τα πληρέστερα στο είδος του που έχω διαβάσει ποτέ στα 43 μου χρόνια! Ευχαριστώ για την εμπειρία φίλε μου. Πάντα φωτεινός από τέτοιες εμπνεύσεις! ********************************************************************************** Χτες το πρωί η Σοφία μού έστειλε μνμα και με ρώτησε τι έγινε και έχω καιρό να στείλω κάτι στο λόγοκλαμπ.Της απάντησα ''ξηρασία''.Η αλήθεια όμως ήταν ότι μέρες δούλευα στο μυαλό μου την συγκεκριμένη ιστορία.Την είχα ξεκινήσει να την γράφω αλλά είχα σταματήσει.Γιατί όπως είπε και ο φίλος μου ο Αντώνης,όντως το να γράψεις για κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο και μπορείς να χαθείς στην πορεία σε ένα κατεβατό από γραμμές χωρίς ουσία και νόημα.Αλλά το μνμα της Σοφίας με ''τσίγκλισε'' και έθιξε τον εγωισμό μου κάπως.Έτσι όταν γύρισα σπίτι το μεσημέρι,έβαλα μουσική και έκατσα και το έγραψα.Της έστειλα και μνμα ''Σε 2 ώρες θα έχεις το διήγημά σου''. Είναι όντως αλήθεια κ.Νίκο,εκείνο το σημείο με τα τείχη είναι μπερδεμένο,έπρεπε να το είχα δώσει καλύτερα.Αλλά με ξέρετε πια πολύ καλά..Στα διηγήματά μου κάνω τέτοια λάθη από βιασύνη να τα τελειώσω.Να τα δω ολοκληρωμένα και να ηρεμήσω κάνοντας ένα τσιγάρο.Αλλά οι παρατηρήσεις πρέπει να γίνονται γιατί βοηθούν όλους. Το θέμα του κειμένου είναι η αθανασία,όπως σωστά είπε ο καλός μου φίλος Αντώνης.Το να μην μπορείς να πεθάνεις.Απέθαντος.Όταν τελείωσα το διήγημα σκεφτόμουν να το ονομάσω κι έτσι ''Οι απέθαντοι''.Αλλά επέλεξα τον άλλο γιατί πιστεύω ότι για να πεθάνεις πραγματικά πρέπει πρώτα να σκοτώσεις την ψυχή σου.Και η κατάρα των απέθαντων είναι ότι έχουν ακόμα μέσα τους μια ψυχή να τους βασανίζει στην αιωνιότητα.Να τους δείχνει την συνεχή και ατελείωτη φθορά τους... Από την άλλη αν σκοτώσεις αυτό που είσαι μέσα σου,η ζωή δεν έχει νόημα για σένα.Οι μέρες μοιάζουν ίδιες και μονότονες,ο χρόνος κυλάει πιο αργά.Ζεις μια μικρή αιωνιότητα που είναι βασανιστική.Δεν ξέρω είναι πολύ δύσκολο το θέμα αυτό για να αναλυθεί σε ένα κείμενο ή ένα σχόλιο. Είναι και δικοί μου τιμή που γράφω σε αυτόν τον χώρο μαζί σας..Με τιμούν και με συγκινούν τα σχόλιά σας.Σας ευχαριστώ όλους... Με εκτίμηση, Ηλίας |
Επιστημονική Φαντασία
| όσο προχωράει και καλυτερεύει... με αγωνία περιμένω τη συνέχεια... |
Διήγημα
|
είναι η αλήθεια πως η πρώτη μου αντίδραση σε τούτη την ιστορία, ήταν ο αιφνιδιασμός... ένας αιφνιδιασμός μπορεί να έχει τα θετικά του αλλά και τα αρνητικά του... υπάρχει, ας πούμε, ο μυητικός αιφνιδιασμός που αναμφιβόλως είναι θετικός αλλά υπάρχει και ο αιφνιδιασμός από το... ΔΝΤ που δεν κρίνεται παρά τρομακτικός... δεν ξέρω φίλε μου Ηλία, αν η σύλληψή σου είναι παγκοσμίως πρωτότυπη -κάτι μου έρχεται στο μυαλό από τον Μπόρχες ας πούμε, αλλά γέρασα και δεν καλοθυμάμαι πια...- σημασία έχει πως το τόλμημα το επιχείρησες, το άλμα το έκανες, το ποτάμι αυτό το πέρασες... και μόνο για τούτη την δρασκελιά αξίζεις συγχαρητήρια... έχω κάποιες μικρές ενστάσεις -η κατάχρηση της λέξης 'μαλάκας' ας πούμε- αλλά μην δίνεις σημασία... όσο περνούν τα χρόνια γίνεται κανείς πιο συντηρητικός, συρρικνώνεται, καμιά φορά αναπτύσσει και παράλογες φοβίες... το αντίθετο οφείλει μια αιχμηρή πένα όπως η δική σου... και αγαπώ τη γραφή σου επειδή έχει και αυτό το χρώμα, το αίμα, το... βλέμμα... συνέχισε φίλε μου! και πάλι μπράβο σου!!! |
Ποίηση
|
φίλε μου Νίκο, πέρασε ένας χρόνος και μισός μήνας περίπου από τότε που πρωτόρθα σε επαφή τόσο με το Λόγοκλαμπ όσο και με τη γραφή σου... όσον αφορά στον ιστοχώρο αυτό, το χώρο μας, τα έχω γράψει πολλές φορές και δεν θέλω να επανέλθω... το πόσο σημαντική υπήρξε στη ζωή μου τούτη η συνάντηση, το πόσο με έχει σημαδέψει... δεν απέχει τούτο από το να εκφράζει την αλήθεια όσον αφορά και στη γραφή σου... άλλες φορές αφηγηματική, ζεστή, ανθρώπινη, εσωτερική, άλλες φορές με τα κοινωνικά στοιχεία άξονες και... σημαδούρες, άλλες φορές ερωτική, λυρική, άλλες φορές επιβλητική, υποβλητική, αιμάσσουσα, δυναμική... και απόψε που σε ξαναδιαβάζω στα ανάγλυφα τούτα βήματα, έρχεται στο νου μου όλο τούτο το πανόραμα, όλη τούτη η διαδρομή και όλος αυτός ο αρχετυπικός κόσμος του Ανθρώπου που φιλοξενεί η γραφή σου... τι να απομονώσω, τι να εξαιρέσω, να εξάρω, να υπερτονίσω... δεν τεμαχίζεται, το έχουμε ξαναπεί, το ιερό σώμα του ποιήματος, της ποίησης, της ζωής, όπως δεν γίνεται να ρηγματώσεις ένα όνειρο χωρίς να το σκοτώσεις, να πληγώσεις το στήθος χωρίς να ανασάνει με αγωνία όλο το κορμί... θα σου πω μονάχα ξανά, εκείνο των πρώτων ημερών... χαίρομαι να σε διαβάζω... μα, όχι, δεν είναι αρκετό... χαίρομαι που ύστερα από ένα χρόνο και, είμαι εδώ, είμαστε εδώ, φίλοι, αδελφοί, συνοδοιπόροι και αρμενίζουμε στο πέλαγος της ζωής και της δράσης με πλοίο την ευαισθησία μας, την αγάπη μας, τη ψυχή μας... να σαι καλά φίλε μου!!! ************************************************************************* Ένα μεγάλο και αληθινό Ευχαριστώ Αντώνη για τα τόσο συγκινητικά σου λόγια φίλε μου..... Αισθάνομαι πολύ μεγάλη τιμή να τα διαβάζω από την χρυσή και πάντα αδιάφθορη πένα σου. Να' σαι πάντα καλά και πάντα δυνατός αγαπημένε φίλε, αδελφέ και σνοδοιπόρε και να μας χαρίζεις πάντα τα αριστουργήματα της χρυσής πένας σου και της ψυχής σου.... Nikos Stylianoy |
Επιστημονική Φαντασία
| εκτός από κάποια ασήμαντα μικρολαθάκια -η μη χρήση της μεσοπαθητικής ας πούμε, εξελίσσεται αντί εξελίσσετε- κατα τά άλλα... κόβει την ανάσα! εύγε φίλε... συνέχισε! |
Επιστημονική Φαντασία
27η μέρα
|
κι εμένα μου άρεσε φίλε μου Ηλία... το ξέρεις καλά βέβαια πόσο αγαπώ αυτή τη γραφή αλλά και αυτή τη λογοτεχνία... υπάρχουν λαθάκια αλλά ξέρω ότι γράφεις πυρετικά μερικές φορές και είναι μονάχα θέμα 'χτενίσματος'... η ατμόσφαιρα που έχει την κύρια σημασία είναι υποβλητική... γράφε φίλε μου... ακόνιζε τη γραφίδα της ψυχής σου... να σαι καλά! ********************************************************************************* Ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας! Ναι κ.Νίκο τα παρατήρησα τα λάθη που έκανα μετά αλλά ήταν αργά και το είχα στείλει ήδη..Κι έλεγα θα τα δει ο ναυτικός μας τα λαθάκια αυτα..χαχαχα!Χαίρομαι να με διορθώνεται γιατί έχω σκοπό να γράψω κι άλλες ναυτικές ιστορίες..:) Και πάλι ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.. με εκτίμηση, Ηλίας |
Επιστημονική Φαντασία
| όντως πολύ ενδιαφέρον ξεκίνημα... περιμένω αγωνιωδώς τη συνέχεια... |
Διήγημα
Η.Δ.
|
'Η δικιά μου φυλακή είμαι εγώ'... ;όταν διατυπώσει κανείς φίλε μου Ηλία την φοβερή αυτή αλήθεια, έχει κάνει ένα σπουδαίο βήμα προς τη Γνώση... τη γνώση του εαυτού, της αλήθειας... και είναι μεν συντριπτική τούτη η αλήθεια, είναι όμως ενίοτε και λυτρωτική... μέσα από το όμορφο κείμενό σου με την απλή αφήγηση αλλά και την εσωτερική ματιά, νιώθω ότι έχεις προχωρήσει βήματα, έχεις αρχίσει να χαρτογραφείς όχι μόνο οριζόντια αλλά και κάθετα... τούτη η 'ενηλικίωση' άραγε πρέπει πάντα, σε όλους μας να σημαίνει και μελαγχολία; νομίζω πως είναι αναπόφευκτο... αλλά δεν είναι μια ήττα... δεν είσαι δούλος ηττημένος, είσαι απλά ένας άνθρωπος που αντιλαμβάνεται τα όριά του, τις συντεταγμένες του, που, επιτέλους, βλέπει και δεν κοιτάει απλά... το κοίταγμα αυτό μας μεγαλώνει, μας φτωχαίνει λίγο το χαμόγελο αλλά μας πλουτίζει σε γνώση... δεν γίνεται φοβάμαι διαφορετικά... ο δρόμος προς την αυτοσυνειδησία δεν ήταν ποτέ εύκολος, χαρούμενος, σαν εκδρομή την Κυριακή... μοιάζει πιο πολύ με θλιμμένη Δευτέρα... κι όμως, χαίρομαι που γράφεις πιο εξομολογητικά και που εξωτερικεύεις τα ταξίδια σου... μπορεί στο προσωπικό σου ταξίδι να είσαι μόνος, όπως όλοι στα δικά μας, ομως στην ατραπό αυτή υπάρχουν φίλοι, συνοδοιπόροι, παλιότεροι και νεότεροι που θα σου κρατούν το χέρι και θα σου χαμογελούν... να σαι καλά φίλε μου... και αφού βρήκες την ποίηση όπως λες, μην την αφήσεις ποτέ... είναι το διαμάντι που δεν αγνόησες και η αξία του θα μεγαλώνει πάντα... ****************************************************************************** Ευχαριστώ φίλε μου Αντώνη για τα σχόλιά σου..Και συνάμα χαίρομαι που κατάλαβες την μεγάλη αξία που έχει για μένα αυτό το κείμενο.Είναι από την αρχή ως το τέλος καθαρή αυτοβιογραφία,καθαρή αυτοεξομολόγηση.Και είναι η πρώτη φορά που κάνω εξ ολοκλήρου κάτι τέτοιο.Όταν το έστειλα εδώ ένιωσα λίγο εκτεθειμένος,λίγο απογυμνωμένος αλλά μπορώ να πω ότι η συγγραφή του ανακούφισε την ψυχή μου.Μέσα σε λίγες γραμμές έβαλα την ζωή μου,την παρατήρησα,την διάβασα.Κι αυτό είναι κάτι καλό πιστεύω.. Ηλίας |
Διήγημα
Σκοτεινή ιστορία
|
Συμφωνώ με τον Νίκο όσον αφορά στην σκηνοθεσία... έχει τη ξεκάθαρη συμβολική του το κείμενο, τη γνωστή ατμοσφαιρική γραφή σου Ηλία και από την άλλη ένα εσωτερικό μονόλογο που πάντα προτιμάς να είναι ο... σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος και ο οπερατέρ... εξαιρετικό το σκηνικό, υποβλητικό, χωρίς υπερβολές, χωρίς κραυγαλέα στοιχεία, χωρίς την όχληση του προφανούς να παραμονεύει σε κάθε γωνιά... έχεις βαθύ ταλέντο φίλε μου Ηλία και οι μικρές σου ιστορίες έχουν ένα ανάγλυφο που δεν μπορεί παρά να σε γοητεύσει, να σε αρπάξει απ'τη ψυχή! ************************************************************************************* Σας ευχαριστώ καλοι μου φίλοι για τα σχόλιά σας..Δεν ξέρετε πόσο με τιμάει και με συγκινεί να σχολιάζετε τα κείμενά μ έστω κ αν εγώ ώρες ώρες δεν κάνω το ίδιο με τα δικά σας. Αυτή η αδιαφορία μου οφείλεται στην άσχημη ψυχολογική κατάσταση την οποία βίωνα κατά καιρούς. Συγχωρέστε με λοιπόν για αυτή την ''απάθεια''. Αλλά το είχα πει από την αρχή,σε αυτό το site θα είμαι πάντα συμπαραστάτης και πάντα θα στέλνω τα πιο όμορφά μου κείμενα εδώ. Γιατί πίστευα από την αρχή στον σκοπό του και ακόμα πιστεύω. Από την μία χαίρομαι που νέα μέλη συμβαδίζουν τώρα πια μαζί μας, από την άλλη θλίβομαι που παλιά ιδρυτικά μέλη αποχώρισαν λόγω ενός δικού τους περίεργου εγωισμού μάλλον.. Αλλά αυτά έχει η ζωή,έτσι δεν είναι? Οι απώλειες πάντα θα μας χτυπούν αλλά εμείς πάντα θα παλεύουμε ενάντια σ αυτές και σ όλα... με εκτίμηση, Ηλίας Δεσύλλας |
Ποίηση
| πολύ όμορφο... δυνατό, ισορροπημένα ευαίσθητο, αρσενικό... να σαι καλά φίλε Δημήτρη!! |
Δοκίμιο
| δεν είναι το αιχμηρόν του θέματος που με κράτησε, είναι μια ροή λόγου που έχει βάθος... εξελίσσεται... περιμένω κι εγώ με αγωνία επόμενο κείμενο... να σαι καλά... |
| 458 results - showing 226 - 240 | « Previous 1 ... 13 14 15 16 17 18 19 ... 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
