στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Μια αισθητική που θα αποτελέσει αλεξίσφαιρο γιλέκο στα συναισθήματα, και αυτοί που το έχουν καταφέρει πιο καλά, είναι οι Ποιητές, που πάνε το πνεύμα παραπέρα, τις σκέψεις μακρύτερα, τις λέξεις στα ουράνια.
Έχουν το θείο χάρισμα να χρησιμοποιούν μια λέξη που στα σωθικά της κρύβει άλλες, άλλα συναισθήματα, ίδιες αισθήσεις, όμοια αισθητική… ‘’ Αυθαίρετα δάκρυα ‘’.
Ψαρεύουν με ζαχαροκάλαμο, για να βγάλουν τη ζάχαρη από τα σπάργανα της κάθε λέξης.
Οι ποιητές είναι αυτοί που εφαρμόζουν κατά γράμμα το ‘’ Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν ‘’. Είναι αυτοί που φέρνουν το υποσυνείδητο στο φως, αυτοί που κουβαλάνε το νερό της ψυχής στο μύλο του μυαλού, να αλέσουνε τις σκέψεις που θα γεννήσουν ένα μωσαϊκό από λέξεις…
Λέξεις που εγκυμονούν, σε ένα χρυσορυχείο Συναισθημάτων, που θα γεννήσουν...
ένα ‘’ Χρυσαφένιο δάκρυ ‘’.
Ένα μαλαματένιο δάκρυ θαυμασμού στους ποιητές, γιατί μπορούν και ταξιδεύουν την ψυχή με όχημα τις λέξεις. Γιατί το σπόρο της κάθε λέξης, δεν τον καλλιεργούν στα θερμοκήπια και στα ιχθυοτροφεία, αλλά στα Ηλιοτρόπια που είναι ελεύθερα στον άνεμο, στον ήλιο, στη βροχή, στο χιόνι, κάνοντας τις νιφάδες ‘’ ευτυχισμένες πεταλούδες ‘’.
Ένα ‘’ εικαστικό δάκρυ ‘’ γιατί είναι οι μόνοι που ζωγραφίζουν την ψυχή της κάθε λέξης. Ένα ‘’ χορευτικό δάκρυ ‘’ γιατί χορεύουν βαλς με την καρδιά της λέξης, μπλουζ με την μελαγχολία της ! Ένα δάκρυ, γιατί υμνούν τα συναισθήματα που απορρέουν από την λέξη, γιατί φλερτάρουν με την ιδέα, να βγάλουν στην επιφάνεια το ‘’ δάκρυ της λέξης ‘’ που είναι ο κρουνός των συναισθημάτων μας, που είναι ο γητευτής των Αισθήσεων, ο Κουρσάρος των παραισθήσεων, που θυμώνει, γοητεύει, εκνευρίζει, γητεύει και κουρσεύει την Αισθητική…
Ποιητές – Στιχουργοί : Το τραγούδι – ποίημα στο πόντιουμ της Αισθητικής !
Οι Ποιητές μπορούν και ενθυλακώνουν την Αύρα των λέξεων, τη Γλαύκη του πνεύματος, την Κυμοθόη της Διανόησης !
Κι αν ποτέ θεσμοθετηθεί ο τίτλος του Αγίου, αυτοί που πρέπει, ανερυθρίαστα να δηλώσουν συμμετοχή, είναι οι Ποιητές, γιατί η σκέψη τους είναι Αγία… Για να μπορούν τα ποιήματα τους, τα στιχάκια τους, να τα γράφουν σε συναξάρια. Γιατί μόνο εκεί οι λέξεις δίνουν το νόημα που θέλουν αυτές !
Οι Ποιητές έχουν ανακαλύψει τον πιο όμορφο δίαυλο που συνδέει την ψυχή με το μυαλό, τον πιο πολύχρωμο αγωγό που μεταφέρει τους παλμούς της καρδιάς στη Σκέψη… ‘’ Γιατί ο Ποιητής τρέφει τα Συναισθήματα με Αμβροσία και τα δάκρυα με Νέκταρ ‘’.
Παύλος Μ.
