Σκέψεις για την εκπαίδευση
-Η Αντιγόνη, λοιπόν, τόλμησε την ταφή του Πολυνείκη, κι ας γνώριζε πως θα πλήρωνε την πράξη της με τη ζωή της! Τι λες γι’ αυτό, Γιώργο;
-Εμένα, κυρία, τον αδερφό μου δεν τον παίρνει να πεθάνει, γιατί δε θα ‘χουμε λεφτά για την ταφή του… Εσείς τι λέτε γι’ αυτό;
-Αυτό είναι άλλης τάξεως ζήτημα…
-Είμαστε ήδη στη Β’ Λυκείου… Ποιας τάξεως είναι; Της Γ’;
-Εννοώ πως είναι άσχετο αυτό που είπες με το θέμα μας…
-Άσχετος είν’ ο αδερφός της Αντιγόνης με το δικό μου κι αυτή μ’ εμένα. Δε μ’ ενδιαφέρει απλά…
-Γι’ αυτό, Γιώργο, μάλλον φταίει πως δε σου κεντρίζω εγώ το ενδιαφέρον, όπως οφείλω… Δεν είναι δυνατόν, βέβαια, να φταίει ο Σοφοκλής! Άρα, κάτι κάνουμε λάθος σ’ αυτή την τάξη…
-Κι εγώ δε νομίζω να φταίει ο Σοφοκλής, που οι γονείς μου παίρνουν τετρακόσια ευρώ κι οι δυο μαζί… Εσείς πόσα παίρνετε;
-Πάλι εκτός θέματος είσαι, Γιώργο…
-Ποιο είναι τέλος πάντων το θέμα…;
-Τα ιδανικά, που μ’ αυτά μας οπλίζει ο ποιητής, για ν’ αντιμετωπίζουμε τη ζωή… Η Αντιγόνη συγκρούστηκε με τη βία της εξουσίας…
-Εσείς είστε η βία της εξουσίας! Εσείς και το θέμα σας, που θέλετε να γίνει δικό μου θέμα! Λες και δε με φτάνουν τα δικά μου…
-Δηλαδή, δε σ’ ενδιαφέρει η τραγωδία που μελετάμε; Δε σ’ ενδιαφέρει το μάθημα…; Αυτό, Γιώργο, είναι άρνηση…
-Το ίδιο μου κάνει. Και θέλω να βγω από ‘δω μέσα…
-Γιώργο, δε σε αποβάλλω…
-Χέστηκα! Θα με αποβάλεις τώρα, να τελειώνουμε;
-Πέρασε έξω. Κι αυτό θα γραφτεί στο Ποινολόγιο…
-Να γραφτεί! Μόνο να μην ξανακούσω για την Αντιγόνη, τουλάχιστον σήμερα… Ουφ...