Ήταν βράδυ. Ο χ περι­φερότανε στους δρόμο­υς της σκοτεινής και κρύας πόλης μόνος. Έψαχνε να βρει ένα μέρος για να ξαποστάσ­ει. Ήταν κουρασμένος πολύ. Οι σκέψεις του ήταν μπερδεμένες. Αναρωτιότανε αν μπορ­ούσε να αντέξει για πολύ ακόμα.

Στο πεδίο της μάχης η δύναμη διαιρείται με το δυο. Στο δόρυ μου συμπολεμιστή αντιστοιχεί η ασπίδα σου και το αντίστροφο.To ΔΥΟ ανίκητο εκθετικά.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα παλιό εργοστάσιο πορσελάνης, ένας έμπειρος κατασκευαστής έφτιαξε μια κούκλα, που όμοια της δεν είχε ξαναδεί.
Όχι δεν ήταν σαν όλες τις άλλες με αλαβάστρινο κάτασπρο δέρμα, και μακριές ξανθές μπούκλες.
Ήταν μελαχρινή, με κάστανα μάτια και μαλλιά. Αυτό που την έκανε ξεχωριστή ήταν ότι τα μάτια της ήταν τολμηρά μελαγχολικά, και τα χέρια της μόνιμα ανοιχτά, έτοιμα για αγκαλιές.
Την πακέταρε με πολύ προσοχή, και ήταν έτοιμη να αποσταλεί στον άνθρωπο που την παράγγειλε.

...δευτερος παγκοσμιος 40-45, εμφυλιος, Χουντα 1967-1974, μεταπολίτευση κ κριση αξιων 2014 κ παει λεγοντας.

Ελατε μαζι μου σε μια ιστορια αγαπης, δολοπλοκιας, απατης, ξεπεσμου. Βρισκομαστε, καλυτερα θα ηταν να πω σερνομαστε,

γινεται μαχη. Παντου οβιδες,

κ το μονο που σου μενει ειναι να σερνεσαι. Ετσι δεν δινεις στοχο.

(ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα)

1,000,000. Μερος 12. το ρολοϊ

Μαρσαρε το παπι 2-3 φορες . Αν θυμαστε, ο Κερστα εχει ένα παπι του 1965 κ οποτε μαρσαρει σημαινει ότι κατι δεν παει καλα με τον Κερστα. Αυτη την φορα ηταν όλα καλα, μονο που το παπι εκανε κατι διακοπες. Ετσι ανοιξε το γκαζι 2-3 φορες δυνατα για να ξεμπουκωσει. Ξεμπουκωσε κ ανοιξε πανια για το συνεδριο των συγγραφεων. Ειχαν συνελευση για εκλογη νεου προεδριου. Ο παλιος προεδρος επεσε σε δυσμενια κ ο νεος υποψηφιος προεδρος φοραγε ένα φωτοστεφανο αγιου κ το διαφημιζε για να παρει ψηφους.Εγιναν εκλογες κ τελικα βγηκε το αουτσαιτερ. Όμως αποδειχτηκε ότι δεν τον ηξερε κανενας. Πως κ βγηκε; Κανεις δεν ξερει. Κ το πιο αστειο ηταν ότι δεν ανηκε στην καστα των συγγραφεων. Ηταν οικοδομος τουΠΑΜΕ, ενός δηλαδη επαναστατικου σωματειου κ εκανε λαθος κ μπηκε στην αιθουσα των συγγραφεων, αντι για την αιθουσα των οικοδομων. Εβαλε υποψηφιοτητα κ βγηκε σχεδον παμψηφει. Ειχε μουσι κ φοραγε γυαλια τετραγωνα, κ εμοιαζε του Αντων Τσεχωφ. Ψηφιστηκε μαζικα. Όταν ανεβηκε στο βημα για το καθιερωμενο διαγγελμα, προσφωνησε τους παρευρισκομενους: Αγαπητοι φιλοι οικοδομοι, μαζι για την νικη.

Μια αφιερωση:

Σημερα που πηγα να υποβαλω το 4 μερος του διηγηματος 1,000,000, ειδα το: « Πολύ σπανιως» του Καβαφη. Ασφαλως εκατσα κ το ειδα κ το ακουσα,

υστερα αναψα ένα κερακι,

κ αυτό, η φλογιτσα του, χαρουμενη με τον αερα να παιζει,

κ ολο επαιζε χαρουμενη,

μεχρι που στα χερια μου εμεινε το λυωμενο κερι,

το λυωμενο κερι,

που μυριζε μελισσοκερι,

μαζεμενο από τις μελισσες απο ολων των ειδων τα ανθη.

Αφιερωμενο στο logoclub μας,

με μεγαλη εκτιμηση κριστοφ. Δικος σας

1,000,000. Μερος 4

Ειχα καποιο προβλημα με τα γονατα μου. Εβγαλα ακτινογραφιες. «Αρθριτικα. Εχεις αρθριτικα ειπε ο γιατρος». «Αρθριτικα; Εχω αρθριτικα ειπες; Τοσο νεος κ εχω αρθριτικα; Αδυνατον. Εγω ημουν παντα αθλητικος τυπος. Αποκλειεται.Δεν εχω τιποτε. Ειμαι υγιεστατος κ κοιταξε με! Τρεχω σαν καθαροαιμο αραβικο αλογο».

Πηγα να τρεξω κ εβγαλα μια κραυγη από τον πονο. «Γεια σου Κριστοφ! Τα αρθριτικα σου σε χαιρετουν».

Η Αληθεια είναι εκει.Ητε θελεις να το πιστεψεις ητε όχι. Αρθριτικα. Τελεια κ παυλα.

Ειρηνη,ειρηνη κ ξανα ειρηνη κ εχουμε βαρεθει. Ας μιλησουμε λιγο κ για πολεμο.

Οι νύχτα άπλωνε το πέπλο της στα ερημικά σοκάκια της πολης. Δεν ήξερε ποια παρόρμηση τον ώθησε να βρίσκεται εκεί..στην Αθήνα , την πόλη των μεγάλων ευκαιριων , την πόλη του ανώνυμου πλήθους.