Sub Menu

Eίσοδος Μελών

Who's Online

Έχουμε 405 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Reviews written by powerlesspower

304 results - showing 271 - 285 « Previous 1 ... 15 16 17 18 19 20 21 Επόμενο » Αποτελέσματα ανα σελίδα:
 
Ποίηση
 

Νοστάλγησα μια ήρεμη ζωή
Και τώρα πια κανείς κανείς δεν με κρατάει...
Απλά δεν έχω το δικαίωμα να πω τίποτα περισσότερο
Reviewed by powerlesspower
December 09, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Σε σχέση με τα προηγούμενα θα έλεγα ότι θέλεις να περάσεις ένα συγκεκριμένο μήνυμα σε κάποιον, και πραγματικά είναι πολύ όμορφο. Πράγματι χρειάζεται δουλίτσα , αλλά η δύναμή του είναι απίστευτη.
Reviewed by powerlesspower
December 09, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Μου άρεσε το θέμα σου, αλλά κάπου στην ανάλυση σου χανόμουν. Συμφωνώ ότι για το δάκρυ αρκεί ένα άτομο, και τείνω πως ποτέ δύο! Αναμένω τη συνέχεια.
Reviewed by powerlesspower
December 09, 2009
Report this review
 
 
Διήγημα
 

Πραγματικά υπέροχο… Η συσχέτιση του δράκου με τους αγνώμοντες ανθρώπους που κατρακυλάν ασύστολα στη λησμονιά του χρόνου, ώστε να ξεχνούν τους ευεργέτες τους, πως ήταν πριν αυτούς που τους πρόσφεραν ΑΓΑΠΗ και ΣΤΟΡΓΗ όταν ως τότε τους δόθηκε προδοσία και περιφρόνηση μου θύμισαν απίστευτα την πραγματική ζωή και τις σχέσεις των ανθρώπων. Ας δούμε λίγο εμείς οι ίδιοι ποιους πλήξαμε και ποιοι μας χτύπησαν περισσότερο – μέσα στις πιο αληθινές στιγμές να κυριαρχεί το ψέμα.
Με την εισαγωγή σου – η αναφορά σου στον ζωγράφο των μαχών- μου θύμισες την ιστορία του Κροάτη όταν ήταν φυλακισμένος και ένας 17χρονός που τον εκμεταλλευόταν ο φύλακας έφερνε τα «δώρα» του και τα έδινε στους συγκρατούμενους του, μέχρις ότου τον κακοποίησαν και αυτοί και στο τέλος αυτοκτόνησε.
Επίσης αυτή ο ‘πόνος’ του κεντρ9ικού προσώπου προσέδιδε την κεντρική δύναμη του ποιήματος του Πόε, όμως αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να ψάξει και ο ίδιος γιατί έγινε αυτήν η «εγκατάλειψη», μήπως και ό ίδιος στάθηκε αχάριστος;; Γιατί βλέπουμε εύκολα τα παραπτώματα των άλλων και όχι τα δικά μας! Και μήπως δεν βλέπει γύρω του, μία αληθινή συντροφιά που είχε και έχει και ίσως δεν της προσδίδει την αξία που της αρμόζει, αλλά αντίθετα την εξευτελίζει και αυτός όπως τον εξευτέλισαν οι άλλοι;;
Το κείμενο σου έχει, όπως είπα, απίστευτη δύναμη και παρέχει απίστευτα ερεθίσματα σκέψεων που πολύ λίγα κείμενα μπορούν να τα καταφέρουν!
Reviewed by powerlesspower
December 02, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Απλοικά

Απλά υπέροχο! Αυτή η δύναμη μέσα από τη λιτότητα σου και την πληθώρα νοημάτων στο ποίημα σου φέρνει 'ανατριχίλα'. Μπράβο και ξανά μπράβο.
Γνωρίζω ότι ένα κείμενο σαν το συγκεκριμένο δεν έχεις το δικαίωμα να το διασπάς, αλλά επίτρεψέ μου ότι λάτρεψα τους παρακάτω στοίχους:
"Φωτιές να ορθώνω στο κορμί μου
Και να τις βλέπω δροσερές πηγές"
και
"Το αίμα που έτρεχε
Πρόσεχα μόνο
Να μην ποτίζει τα όνειρά μου"

*******************************************************************************
powerlesspower έχεις τις θερμότερες σκέψεις μου...
Reviewed by powerlesspower
December 02, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Πολύ όμορφο , αλλά θα συμφωνήσω με τους υπόλοιπους ότι μπορείς να το τροποποιήσεις κάπως για να δώσεις το καλλίτερο. Το υπάρχον εκπέμπει έναν δυναμισμό , που παρά μόνο απαιτήσεις και ελπίδα για κάτι μεγάλο μας εκπέμπει για τον δημιουργό του.
Reviewed by powerlesspower
December 02, 2009
Report this review
 
 
Διήγημα
 

Φθινόπωρο, μια υπέροχη εποχή κατά τη γνώμη μου… Το φθινόπωρο όμως θα το αποκαλούσα διφορούμενο, γιατί ξυπνάει πολλές αναμνήσεις, άλλοτε καλές και άλλοτε κακές – και για αυτό πολλοί δεν το συμπαθούν, γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ποιοι είναι στην πραγματικότητα, γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον πόνο και το παρελθόν τους.
Ένα ακόμη κείμενό σου, που καταφέρνει τον αναγνώστη σου όχι μόνο να νοιώσει την ένταση και το πάθος του γραπτού σου, αλλά και να ταξιδέψει σε δικές του ιστορίες…
Βιώματα… ναι ο ‘παππούς’ έχει δίκιο, τα βιώματα, τα συναισθήματα, ο πόνος, η θλίψη, οι σκέψεις… όλος σου ο εαυτός περνάει μέσα στο γραπτό σου. Και για να γίνει κάτι καλό –ή τουλάχιστον για να το νοιώσει εσύ ότι είναι το καλλίτερο που μπορούσες να κάνεις- είναι να αγαπήσεις και να τιμήσεις τη κάθε γραμμή που γράφεις. Το γραπτό ενός συγγραφέα είναι ο καθρέφτης της ψυχής του, ωστόσο είναι πολυδιάστατος και λίγοι είναι αυτοί που ίσως να καταφέρουν να το διαβάσουν πραγματικά, για αυτό και τα γραπτά είναι καμιά φορά η εξομολόγηση που όλοι διαβάζουν μα κανείς δεν βλέπει, είναι η σωτηρία να αδειάσεις αυτό που νιώθεις.
Ναι, μέσα στο καλοκαίρι μπορεί να ΖΕΙΣ τον χειμώνα… και τότε αυτό πονάει πραγματικά, μόνο κάποιος που το έχει ζήσει το καταλαβαίνει.
Τέλος, η οπτική γωνία αλλάζει τα πάντα- το ίδιο πράγμα ακόμη και εσύ ο ίδιος όταν το ξαναβλέπεις το ζεις και το νιώθεις διαφορετικά καλλίτερα ή χειρότερα, γιατί όπως λέει και ο Ρεβερτε ακόμη και στο χάος υπάρχει
συμμετρία , κανόνες, οπότε αρκεί να το δεις , αλλά να το δεις πραγματικά με τα μάτια της ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ.
Εξαίσιο το γραπτό σου…
Reviewed by powerlesspower
December 02, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Πραγνατικά όμορφα λόγια στην υπηρεσία ενός άξιου καλλιτεχνη. Μου δίνεις την αίσθηση - και πάντα κατα τη ταπεινή μου γνώμη- να μιλάς για τους επαναστάτες, για τους ποιητές... και γενικότερα κάθε "είδους" καλλιτέχνη. Δεν τολμούν πρώτα για τον ίδιο τους τον εαυτό να κλείσουν τα μάτια στο μαυρο που αντικρίζουν και είτε αμεσα είτε έμμεσα το δείχνουν και στους λειποτάκτες του ωχαδελφισμού, της αυταρέσκειας και όλων όσους κλείνουν μάτια και ακοή στη φωνή της ανθρωπότητας, της κοινωνίας μας.
Reviewed by powerlesspower
November 29, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Άηχες κραυγές της εποχής μας, της απελπισίας και του πόνου... που δυστυχώς συνεχώς πληθαίνουν! Πλόυσια νοήματα σε λίγες λέξεις, κάποιες φορές (τώρα στους πρώτους στοίχους) ένιωσα να χάνομαι από την πληθώρα των ερεθισμάτων που εκπέμπεις αλλά μετα επανέρχομαι. Καλή συνέχεια...
"Ο κλαυθμός που φτάνει στου ματιού την άκρη,
αλλά είναι βουβός και δεν κυλάει δάκρυ…."
Reviewed by powerlesspower
November 29, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Αφηγειται

Mια αφήγηση λακωνική και συνάμα πλούσια! Ταξίδια της ζωής που αφήνουν τις χαρακωματιές τους στο σώμα μας, να είναι εκεί για ναμας θυμίζουν και να μην μας αφήνουν να ξεχνάμε... όμορφα και πονεμένα! μπράβο

*************************************************************************************
ταξίδια των σωμάτων, ταξίδια των αισθήσεων ακόμη και των μη-αισθήσεων... ευχαριστώ powerlesspower... η ματιά είναι γεμάτη ομορφιά...
Reviewed by powerlesspower
November 29, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Δυστυχώς πολλές φορες πληγώνουμε τα μόνα άτομα που μας αγαπούν αληθινα
Τη μητέρα που δεν θα εγκαταλείψει το παιδί της, ότι και αν κάνει, που για πάντα στα μάτια της θα είναι το παιδάκι της... ακόμη και αν ειναι δολοφόνος.
Υπέροχος συνδιασμός λέξεων για το πιο αδάναμο λεκτικα συναίσθημα την ΜΕΤΑΝΟΙΑ!!
Λίγα τα γρα πτά σου, υπέροχες και λεπτομερεις οι κριτικές σου, μα όλα εξίσου υπέροχα
Μπράβο kate!!!!!!!!!
Reviewed by powerlesspower
November 29, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Θα γίνω σαν αερικό , να ‘ρθω στην κάμαρά σου
Στον κόσμο σου παραίσθηση , αχτίδα στα όνειρά σου
Ν’ αγγίξω απαλές χορδές ,με μαγικό δοξάρι
Και να με νιώσεις στο κορμί , σαν σκίρτημα , σα χάδι

η γραφή σου έχει το κάτι ξεχωριστο & ιδιαιτερο... Μπράβο
Reviewed by powerlesspower
November 29, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Η γραφη σου είναι όμορφη και αγγίζουν ψυχές. Πολύ περισσότερο αυτές που έχουν ζήσει έστω και λίγο αυτά που γράφεις και ςα μετά μείναμε νεκροι να κοιτάμε την σκια του άλλου...
Θέλω να γύρει σε τούτη την ποδιά
να νιώσει τη θέρμη της αγάπης,
να ζήσει εκείνο που πιστεύω.
Reviewed by powerlesspower
November 29, 2009
Report this review
 
 
Ποίηση
 

Κι αν θέλω τη σκιά σου
για πάντα δίπλα στην δικιά μου,
ξέρω πως όνειρο είναι η ζωή μας
και πως τον άνεμο δεν τον δένει
ούτε της γης ούτε της θάλασσας η σαγήνη.

και ναι σε λίγο χρόνο δένεις και δίνεις τα πάντα στον εαυτό σου!!!
Ενα πρόσωπο που δεν θα χαθει ποτέ, ούτε μετα το τέλος σου
Μπράβο σου!
Reviewed by powerlesspower
November 29, 2009
Report this review
 
 
Διήγημα
 

Μέσα από το παιγνίδι των αισθήσεων όπως την ακοή για τον ήχο του κύμματος μας ταξιδεύεις στο σκηνικό που περιγράφεις. Η αναζήτηση του άξιου αποτελεσματος στην κάθε πράξη μας, μέχρι να ξανα δούμε την αδίστακτη διαπίστωση της πραγματικότητας.
Η αναζήτηση του εαυτού μέσα από μία ρουφιξιά τσιγάρου, μέσα από μία ανάμνηση. Ψάχνεις να βρεις τι πήγε λάθος, ποιόν να αποκαλέσεις "φταίχτη" και μια "πικρη νοσταλγία για τις μέρες εκείνες".
Δεύτερος πάντα στην ίδια μου τη ζωή και πάντα η ασφυξία της επιθυμίας... του ονείρου.
Τα μάύρα μάτια του κοριτσιού πράγματι έκρυβαν κάτι ή ήταν η αλήθεια που δεν μπορούμε/θέλουμε να δούμε. Και η κρυφή παραλία είναι το μόνο μέρος που είχες κάποια στιφμή για τον εαυτό σου.
Και το φθινώπορο η μόνη αληθινή εποχή της καρδιά μου, που μου θυμίζει τον εαυτό μου και τις αναμνήσεις μου. Γαιτί πράγματι "Θέλει δύναμη να γυρίσεις και να επισκεφτείς τα παλιά καθώς ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να βρεις σ αυτή σου την πορεία" και πάντα μα πάντα υπάρχει η επιστροφή στο σήμερα!!!

Για μια ακόμη φορα μπράβο Ηλία για αυτό το υπέροχο κείμενο...
Reviewed by powerlesspower
November 29, 2009
Report this review
 
 
304 results - showing 271 - 285 « Previous 1 ... 15 16 17 18 19 20 21 Επόμενο » Αποτελέσματα ανα σελίδα:
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords: