Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Online -χρήστες & επισκέπτες Εξωτερικού

Now 40 guests online

Who's Online

Έχουμε 399 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO VIMA *** Άρθρο Για το Ταξίδι...
 

Για το Ταξίδι... Hot

Για το Ταξίδι...

Το Τέλος και η Πλήρωση στην ελληνική αλληλοσχετίζονται. Είναι ενδιαφέρον ότι και οι δύο λέξεις εμ-περιέχουν μία ταυτόσημη αμφισημία. Σηματοδοτούν τόσον την ολοκλήρωση μιας πορείας ή μιας εργασίας, όσον και την καταβολή του Κόστους της.

Το Τέλος και η Πλήρωση στην ελληνική αλληλοσχετίζονται. Είναι ενδιαφέρον ότι και οι δύο λέξεις εμ-περιέχουν μία ταυτόσημη αμφισημία. Σηματοδοτούν τόσον την ολοκλήρωση μιας πορείας ή μιας εργασίας, όσον και την καταβολή του Κόστους της. 
Το Ατελές λοιπόν, δεν είναι το μη Τέλειον, αλλά το μη Ακόμη εκ-πληρωθέν' και με τις δύο έννοιες. 
Η εκδίκηση της ιστορίας απέναντι του Πλάτωνα, έγκειται στο γεγονός ότι το έργο του επι-κρίνεται σήμερα με τους ίδιους τρόπους που χρησιμοποίησε και αυτός για να διδάξει τις αντιλήψεις του. Δηλαδή λογικές συνεπαγωγές που στηρίζονται στην εκ των προτέρων παραδοχή ως αληθούς, κάποιας αρχειακής ιδέας. Το αποτέλεσμα είναι ότι όταν αμφισβητείται η καταρρίπτεται αυτή η αρχειακή ιδέα, φαίνεται σαν να καταπίπτει όλο το οικοδόμημα. Έτσι όμως κατα-στρέφονται σπουδαίες και πολύτιμες γνώσεις και γνώμες και ιδέες που μας παρέδωσε και που καθεαυτές δεν είχαν ανάγκη στήριξης από την εν λόγω αρχειακή ιδέα. 
Η Τελειότητα, έχει να κάνει με την Ολοκλήρωση. Το ίδιο το γεγονός της Ολοκλήρωσης, συνεπάγεται και το Κόστος της. Και αυτό έγκειται στο γεγονός ότι το Ολοκληρωμένο, το Τέλειο Ον δεν έχει πλέον απολύτως κανένα ρόλο να παίξει, καμία δραστηριότητα που να το αφορά. Είναι κάτι σαν αυτό που με την αφελή τους φιλοσοφική προσέγγιση κατάφεραν οι Μωσαϊστές να μας πλασάρουν ως Θεό: Α-παθές (και εδώ υπάρχει μια ενδιαφέρουσα δισημία στη λέξη Πάθος). 
Άρα το Τελειοθέν Ον, είναι πλέον άχρηστο και ουσιαστικά ανύπαρκτο για κάθε τι άλλο πλην του εαυτού του (και αυτός ο τελευταίος δεν το απασχολεί αφού ήδη τον κατέχει πλήρως). 
Αντιθέτως, σε μας τους Αν-θρώπους ανήκει μια άλλη Ιδέα: Εκείνη της Αν-έλιξης. Της συνεχούς, αδιάκοπης και ακούραστης επέκτασης των Ορίων που μπορούμε να εξερευνήσουμε και να παραβιάσουμε, των Γνώσεων που μπορούμε να προσεγγίσουμε και να αποκτήσουμε, των Θεωριών που μπορούμε να δημιουργήσουμε και να ελέγξουμε, των Λαθών που μπορούμε να κάνουμε και να απολαύσουμε, των Επιτευγμάτων που μπορούμε να επιδιώξουμε και να πραγματώσουμε. 
Εδώ, έγκειται το Τραγικό και το Ωραίο: Στο ότι ούτε η Αναζήτηση, ούτε το Ταξίδι έχουν πραγματικό Τέλος. 
Και αν αυτό μας τρομάζει και μας κάνει να αναζητούμε τρύπες για να χώσουμε το κεφάλι μας, δεν κοροϊδεύουμε άλλον από τον κατά περίπτωσιν εαυτό μας...


Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 3 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
4.7
 
 

Για το Ταξίδι


ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ «ΤΑΞΙΔΙ» ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ,ΑΠΟΡΙΕΣ

Ίσως θα πρέπει να δούμε το ταξίδι αυτό μελετώντας την εξέλιξη των ιδεών ιστορικά και κοινωνικά. (Αναφέρω πολύ γενικά)

Θεοκρατική εποχή: Το τέλειο ,το απόλυτα αληθινό εκφράζει την θεϊκή δημιουργία και αποκαλύπτεται με την θεία μεσολάβηση. Βέβαια αυτή η αποκάλυψη δεν μπορεί να συμβεί χωρίς προετοιμασία και σκληρή εργασία.

Κλασική εποχή: Την μία και μοναδική αλήθεια όπως μας παραδίνεται μπορούμε να την κατακτήσουμε να την βελτιώσουμε ,αναπτύξουμε με τα εργαλεία της διάνοιας.

Διαφωτισμός: Mεταφυσική και παράδοση απορρίπτονται και δίνεται έμφαση στη λογική ,στην επιστημονική μέθοδο. Ο άνθρωπος μπορεί να τα φτιάξει όλα εκ του μηδενός ανεπηρέαστος από το όποιο ιστορικό βάρος.

Ρομαντισμός: Eπικρατεί ο υποκειμενισμός και κυριαρχεί το συναίσθημα. Αμφισβητείται η μία και μοναδική αλήθεια θεϊκή ή ανθρώπινη, ανατρέπεται το βασικό φιλοσοφικό αξίωμα της στόχευσης σ’ ένα και μοναδικό στόχο.

Μοντερνισμός: Δίψα για μια νέα απόλυτη αλήθεια και εδώ το παράδοξο, στην πολιτική του μορφή όλα πρέπει να φτιαχτούν από τη αρχή και προχωράμε στο καινούργιο μέσα από τον δογματισμό και τον ολοκληρωτισμό, τα λουτρά αίματος που συντηρούν το καθαρό δόγμα και την απόλυτη λατρεία στον ενσαρκωτή της νέας θρησκείας.

Ο Μοντερνισμός γυρεύει την υπέρβαση με την ίδια έννοια που το κάνει η θεοκεντρική στάση.
Λανθασμένος ο συλλογισμός, ότι κινούμεθα προς τα πίσω και ψάχνουμε αυτό που ήδη υπάρχει, που αντανακλά την αλήθεια ενός αιώνιου κόσμου ιδεών, σύμφωνα δηλαδή με αυτό που ορίζει η πλατωνική οντολογία;

Το ταξίδι γνώσης και επιτευγμάτων όπως μας δείχνει και η ιστορική πορεία (σημαντικός ο χώρος και ο χρόνος) ερμηνεύεται τραγικά από το μέγεθος των λαθών και βασάνων του Ανθρώπου και η ομορφιά του από την ελπίδα ότι η συνέχεια θα δικαιώσει τα όνειρα και όχι τους εφιάλτες του.

Το θέμα είναι να καταλάβουμε το τι μπορούμε να κάνουμε με ταπεινότητα δίχως έπαρση.
Όσον αφορά το τελειοθέν όν, όπως παρουσιάζεται σαν έννοια από φιλοσοφικές και θρησκευτικές θεωρήσεις, οι οποίες μέσα στον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο διαδέχονται η μία την άλλη ,συμπληρώνοντας ή ανατρέποντας οι επόμενες τις προηγούμενες, στην προσπάθεια ανακάλυψης της μίας και μόνης αλήθειας ,έχω να πω ότι η πειστικότητα τους και πρακτικότητα τους για τη σημερινή ζωή συνεχίζει ν’ αποτελεί αντικείμενο έρευνας και ανάλυσης .

Το σίγουρο είναι ότι το τέλειο όν δεν αποτελεί “ξοφλημένο” όν σε καμία φάση της ιστορικής εξέλιξης των ιδεών, διότι έτσι θα αναιρούσαμε την ίδια την ανθρώπινη φύση μας θα σταματούσαμε την ίδια την ζωή ,το “υπάρχω”, το “άνω θρώσκω” δηλαδή την πορεία μας προς το καλύτερο.

Εκείνο ίσως που πρέπει να μας προβληματίσει ,είναι ο διαχωρισμός της επιστήμης από τις ανθρώπινες αξίες, τα συστήματα αξιών ηθικής και εθίμων δεν πρέπει να είναι άσχετα από την επιστήμη και την τεχνολογία αλλά η κινητήρια δύναμη τους.

«Όντως δεν είμαστε τέλειοι…» ποια η δική σας άποψη;

Και αν παραμένουμε ατελείς έχουμε κάποιο κέρδος από αυτό;
Reviewed by kate
October 23, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Για το ταξίδι

Χάος καλησπέρα κατ'αρχάς και χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω μετά από καιρό. Ενδιαφέρον και με πολλές αφορμές για φιλοσοφικές προσεγγίσεις και συζητήσεις το μικρό αυτό πόνημα -φαντάζομαι πως αποτελεί τμήμα ευρύτερης εργασίας.

Ομολογώ πως έχω ενστάσεις και σταχυολογώ μερικές:
"Άρα το Τελειοθέν Ον, είναι πλέον άχρηστο και ουσιαστικά ανύπαρκτο για κάθε τι άλλο πλην του εαυτού του (και αυτός ο τελευταίος δεν το απασχολεί αφού ήδη τον κατέχει πλήρως)..."
Είναι ένας αφορισμός με 'λογικό' έρμα όμως δεν αποκρίνεται στην δική μου οπτική για την Τελείωση. Εάν αυτή αποτελεί υπέρβαση, κατά χάριν πλήρωση ή κατά προκοπήν εξέλιξη -και αν-έλιξη όπως το τοποθετείς. Το Τελειοθέν Ον δεν είναι αναφορικό, σύμφωνοι αλλά δεν σημαίνει ότι οτιδήποτε μη αναφορικό είναι άχρηστο και δρα εγωικά ή ενδο-κυκλοτερικά οπωσδήποτε. Μπορεί και απλά και μόνο με την ίδια την παρουσία Του να δρα ως σημείο αναφοράς και αυτό, πολλές φορές έχουμε δει πως λειτουργεί και σε αρχαϊκές όσο και σε σύγχρονες κοινωνίες. Εάν διαστρεβλώνεται η ίδια η 'αποστολική' θεώρηση της τελείωσης, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση και εκεί θα συμφωνήσω.

"Αντιθέτως, σε μας τους Αν-θρώπους ανήκει μια άλλη Ιδέα: Εκείνη της Αν-έλιξης. Της συνεχούς, αδιάκοπης και ακούραστης επέκτασης των Ορίων που μπορούμε να εξερευνήσουμε και να παραβιάσουμε, των Γνώσεων που μπορούμε να προσεγγίσουμε και να αποκτήσουμε, των Θεωριών που μπορούμε να δημιουργήσουμε και να ελέγξουμε, των Λαθών που μπορούμε να κάνουμε και να απολαύσουμε, των Επιτευγμάτων που μπορούμε να επιδιώξουμε και να πραγματώσουμε..."
Δεν διαφωνώ ακριβώς, θεωρώ απλά ότι είναι μια επιστημονικίστικη, στεγνή και, επιτρεψέ μου, 'επεκτατική' και εγωιστική θεώρηση του ανθρώπου ως οφειλομένου να εξελίσσεται αγχωτικά και διαρκώς. Η ηθική διάσταση που βρίσκεται; Ανέλιξη δίχως την ηθική παράμετρο νοείται; Και γιατί να 'παραβιάσουμε'; δεν το αποδέχομαι όπως το γράφεις. Αρκετά δεν παραβιάσαμε ως τώρα, δεν 'κατακτήσαμε', δεν βιάσαμε; Κι άλλο; Δεν έχουμε μάθει από τα ιστορικά μας τραγικά λάθη; Δεν έχουμε καταστρέψει αρκετά εαυτούς και αλλήλους; Δεν έχουμε ισοπεδώσει, εξανδραποδίσει, αφανίσει στο όνομα της 'συνεχούς και αδιάκοπης επέκτασης των Ορίων' όπως λες;

Έθεσα απλά απόψεις στους ενδιαφέροντες λογισμούς σου. Να σαι καλά
Reviewed by SAILOR
October 18, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Συγχαρητήρια !!

Εδώ, έγκειται το Τραγικό και το Ωραίο: Στο ότι ούτε η Αναζήτηση, ούτε το Ταξίδι έχουν πραγματικό Τέλος.
Και αν αυτό μας τρομάζει και μας κάνει να αναζητούμε τρύπες για να χώσουμε το κεφάλι μας, δεν κοροϊδεύουμε άλλον από τον κατά περίπτωσιν εαυτό μας...
Reviewed by Nikos Stylianou
October 18, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords:   
 

Ο,τι είναι παρελθόν, είναι πρόλογος......

ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ...καθ' Ημετέραν Εικόνα και καθ' Ομοίωσιν.. Γεν.1-26 [Αποσπάσματα].- Ν3/21-22,β2 << Το τέρας βρυχάται και θα συνεχίσει να βρυχάται όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα και βίαια, απροκάλυπτα και καταστροφικά, χειραγωγώντας με ευκολία τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών σε κάθε είδους Εγκληματικές ενέργειες και Πράξεις, διασπώντας έτσι τον ιστό σταθερότητας και συνοχής στις λοινωνίες των ανθρώπων παράγοντας με αυτό τον τρόπο την προσφιλή δια την ύπαρξη και διαιώνιση του <<Τροφή>> που δεν είναι άλλη από την παραγόμενη Αρνητική Ενέργεια που τον συντηρεί ανα τους Αιώνες και είναι πάντα προς όφελος του. Χρησιμοποιώντας δε βάναυσα και δόλια τον πρόχειρο πλανήτη του όλο και πιο καταστροφικά, όσο καταλαβαίνει πως οδηγείται προς το Τέλος Του....Το μη αναστρέψιμο !.....>> 30/12/2021 - Nikos Stylianou