Όταν το ωμέγα κοίταξε πίσω του.

◆ Εκλογή κατά τόπον διά του συναισθήματος. Ενώ στην ανάλυση η ακινησία της γραφίδας ταυτίζεται πλήρως με την ανυπαρξία της εκθέσεως της όμοιας και απαράλλαχτης εικονογραφημένης ιστορίας.
◆ Η γελοιότητα, πολιτική πράξη απείρου κάλλους, περιέπλεξε τα ωά, ενώ στους τενεκέδες η επεξήγηση έφτιαχνε μία ακατανόητη παράγραφο παραγεμισμένη με επιφωνηματικές εκφράσεις ποιότητας των τελευταίων σειρών της εκφωνήσεως γνωστής πρωτογράμματης μαθήσεως.
◆ Όταν το ωμέγα κοίταξε πίσω του.
◆ Στις επευφημίες οι κραυγές έσχιζαν τον αέρα με τέτοιον τρόπο, ώστε να συνοδεύουν μελωδικά την πηδηχτή αγκαλιαστή κυκλική και πανηγυρική καμπύλη του γύρω γύρω όλοι στη μέση ο ηλίθιος. Και τραβηγμένη η προφορά, μακρόσυρτη και παιγνιώδης, δίνει εις τους εντός εκτός και επί τα αυτά την ικανοποίηση του πρωτείου.

◆ Μεγαλουργήματα από χωρίου εις χωρίον και στον πολλαπλασιασμόν σε κωμοπόλεις πόλεις και εις όλα τα υπόλοιπα παράγωγα των συνθέσεων.
◆ Πρωτεύουσα των δακρύων.
◆ Πολλές λέξεις, μικρά τα κάνιστρα.
◆ Στην υποτίμηση των συνόλων όταν τα άγκιστρα περιορίζουν τη συλλογιστική.
◆ Και η αισθητική διεπίστωσε την απουσία της.
◆ Πλήθη συγκεντρωμένα με τις επιγραφές των ακρωνυμίων και των άλλων εμπνευσμένων εκ του οίστρου της κυριολεξίας, αναρτημένες στα υποκάμισα των αντίστοιχων χρωμάτων, χειροκτυπούν τους δακτύλους με αναπτερωμένη τη συνείδηση διά των λέξεων, χαμογελούν επιβραβεύοντας την επανάληψη.
◆ Και πέρα στους πέρα κάμπους δέντρα πολύφημα, τρεχούμενα νερά στην επιφάνεια των περιλήψεων μονολογούν τον υπερσυντέλικο.
◆ Εν συνεχεία! Στην καταντημένη επικράτεια μαύρα σημειώματα σπέρνουν τη μελαγχολία δείχνοντας στα ανοιχτά στόματα την επικράτηση της ανοητολογίας.
◆ Μεγάλη η συνομοταξία των γαστερόποδων και στην απλούστευση κοχλίες έρποντες αφήνουν στα ίχνη τους το εντύπωμα της δαπέδιας νοημοσύνης.
◆ Και διά της ανατάσεως των μηρών το επιμύθιον έγραψε στο αποτέλεσμα την ευτραπελία.

Mυογράφημα

Κύβος μετά της σχισμής στην υγρασία των προθέσεων.
Στην αναπαράσταση.
Στην ουρά με την υπόθεση στο βλέμμα.
Και η ταυτότητα στην ημερομηνία της γεννήσεως.
Στους χρόνους της κρίσεως.
Πίσω από το μπλε. Στην επιλογή.
Με τις σκέψεις να τριγυρίζουν στην ονομαστική. Το σημάδι χαρακτηριστικό. Σχήμα Ιστορικού μαρτυρίου.
Στην αναφορά των ρημάτων της ανταλλαγής.
Με το χαμόγελο καθηλωμένο. Πάνω στα χείλη.
Με την κατάφαση να προδίδει την άρνηση.
Χειραψίες. Κτυπήματα στην πλάτη. Ερωτήσεις.
Ημερολογιακοί προσδιορισμοί περιοδικού τυπικού.
Στην ανηφόρα με τους χαιρετισμούς να αποκρύπτουν τον υπονοούμενο λόγο.
Μυστικά στον ψίθυρο. Υποκριτική παρουσίαση της ζωής.
Συντομογραφία των ψευδολογημάτων.
Στην κατηφόρα. Στη μέση του δρόμου. Με το συνοφρύωμα να πέφτει όπως το σύννεφο. Στην ανοιξιάτικη διαδρομή.
Απέναντι από τη θάλασσα.
Ο ορίζοντας να περιορίζεται στη γραμμή.
Κι η ομορφιά να τρέχει αδιαφορώντας.
Με τους κανόνες να εγκαταλείπουν το κείμενο.
Ενώ η ορθογραφία του γλάρου δείχνει στην κατεύθυνση τη ρότα.
Διορθώνοντας τη στιγμή.

Επίδειξη

Περίβλεπτος
Στη μονοτονία του λευκού
Λέξη
Δίχως την ακολουθία των κοσμητικών
Ερημαία αλαζονεία
Στους χρόνους των ρημάτων
Με τις φωνές στα μυστικά
«από πού είσαι;»
Τα μισά χάθηκαν στον αέρα
«απ’ τη θάλασσα»
έφερε το κύμα
και μετά;
(ήθελε να ρωτήσει)
μόνο κοίταξε
μακριά

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,
τεύχος 1813 στις 22 Μαΐου 2014

Γεώργιος Μ. Θεοδοσίου