στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Α_ ντα_ μ
Ο Αλεφ σκεφτόταν:
Είμαι εντός όμως κάποια στιγμή οφείλω να εξέλθω
Στο εντός μου κυοφορείται όλο το εκτός
Αν δεν δαπανήσω την απαιτούμενη ενέργεια για να αποτολμήσω το δύσκολο βήμα, κινδυνεύω να γίνω ολοκαύτωμα
Όλα εκείνα που κληρονόμησα θέλω να τα κληροδοτήσω
Θέλω να προβληθώ στο εκτός
Θέλω να εκπορευτώ
Θέλω να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ
Δεν είμαι πια το όνειρο του εαυτού μου
Οφείλω να γίνω ο εαυτός του ονείρου μου…
Ο ΝΤΑλετ σκεφτόταν:
Βρίσκομαι εκτός
Απλώθηκα νωχελικά στην υλοποίηση
Η πρωτογενής δημιουργία μου βρίσκει μορφή
Μορφώνομαι
Μορφοποιούμαι
Δεν είμαι πια ο πρώτος αλλά οδεύω στον έσχατο
Έχω την απρόσιτη κληρονομιά μου
Αλλά οφείλω να την μετασχηματίσω σε δράση
Χωρίς τη δράση μου όλα όσα σκέφτομαι θα μείνουν σκέψη
Όλα όσα αισθάνομαι θα με πνίξουν
Όλα όσα ονειρεύομαι θα με αποσαρκώσουν
Κι έχω αίμα που τρέχει στις φλέβες μου
Κι έχω μάτια που διψούν να γραπώσουν το αύριο
Κι έχω ανάσες που δεν χωρούν στο σαρκίο μου
Θέλω να περπατήσω το δρόμο μου
Θέλω να υπάρξω αληθινά…
Ο Μεμ σκεφτόταν:
Το σκίρτημα της Δημιουργίας είναι η ωραιότερη μουσική που έχω ακούσει
Είμαι παιδί της πρωτόγονης και πρωταρχικής Ανάγκης
Μένει να αγκαλιάσω τη Δύναμη
Αλλά φοβάμαι
Έχω γονείς τις δονήσεις του Απείρου
Έχω αδελφούς τα χτυποκάρδια του Χρόνου
Έχω ομογάλακτους τους περιιπτάμενους φωτοδότες αστέρες της Νόησης
Κι όμως
Ακόμη φοβάμαι
Αν σφίξω άραγε δυνατά
Στα χέρια μου
Τούτο το σβώλο χώμα
Θα ματώσω;
Ο Αλεφ χαμογελούσε
Ο ΝΤΑλετ δρούσε
Ο Μεμ αγωνιούσε
Ο Αλεφ ονειρευόταν
Ο ΝΤΑλετ προσδοκούσε
Ο Μεμ πονούσε
Ο Αλεφ γεννιόταν
Ο ΝΤΑλετ γεννούσε
Ο Μεμ γερνούσε
Ο Αλεφ αγνοούσε
Ο ΝΤΑλετ αναρωτιόταν
Ο Μεμ αγνοούνταν
Ο Αλεφ αφομοίωσε τον εαυτό του και πέθανε
Ο ΝΤΑλετ αρνήθηκε τα πάντα και κατασκεύασε τον εαυτό του από την αρχή
Ο Μεμ αρνήθηκε τον εαυτό του, κατασκεύασε τη Θρησκεία κι έζησε για πάντα…
Οκτ2010
