στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Αρνούμαι να καμώνομαι την ανήξερη και να πηγαινοέρχομαι στον ίδιο χώρο, σαν ένα είδος άμυνας απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μου.
Αναρωτιέμαι αν έχει γίνει αντιληπτό το τι συμβαίνει, στο διαδίκτυο όσον αφορά τους ασυνειδήτους bloggers.
Το blog η ιστολόγιο με την δημιουργία του, έφερε μια επανάσταση στο χώρο της ενημέρωσης και διακίνησης της πληροφορίας.
Ο καθένας μπορεί να φτιάξει ένα blog,να εκθέτει τις απόψεις του να καυτηριάζει θέματα, να γράφει άρθρα και γενικά ότι επιθυμεί με δυνατότητα σχολιασμού των όσων γράφονται.
Υπάρχουν blogs μουσικής, μαγειρικής, αθλητισμού, πολιτικά, λογοτεχνίας κ.ο.κ. Λογοκρισία δεν υπάρχει και ο καθένας γράφει ότι θέλει και όπως το θέλει ,σχετική νομοθεσία δεν υπάρχει και τα blogs φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια….
Γεμίσαμε συσκευές και δυνατότητες, msn, skype, sms ,e-mail που εξοικονομούν χρόνο και χρήμα.
Όλα μοιάζουν πιο εύκολα και σύμφωνα με τις επιθυμίες μας.
Επιτέλους η τεχνολογία κάνει πραγματικότητα τις προσδοκίες μας, οι μέρες της πίκρας μας θα μεταμορφωθούν σε γιορτή και χαρά.
Είμαστε μπροστά σε νέους ορίζοντες σε νέους ανθρώπους αρκεί να συντονίσουμε σωστά την κάμερα και το μικρόφωνο μας στο msn ή skype !
Παλεύω κάποια χρόνια με τεχνικά ζητήματα του ιντερνετ και των υπολογιστών γενικά. Χρησιμοποιώ το διαδίκτυο για θέματα κυρίως επαγγελματικά, ή επικοινωνίας αν συντρέχει σοβαρός λόγος και όχι ψυχαγωγίας.
Με προτροπή φίλης μου που γράφει σε blog και χάριν της ποίησης που λατρεύω ,έριξα μια ματιά στα blogs εκείνα των νέων ποιητών και ποιητριών, όπως θέλουν να παρουσιάζονται.
Διάβαζα και ξαναδιάβαζα τα κείμενα τους χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα.
Λέξεις όμορφες, σύνθετες ,να συναρμολογούνται επιτηδευμένα αντίκρισα, χωρίς να με αγγίζουν.
Στην αρχή πίστεψα πως το επίπεδο μου ήταν πολύ χαμηλό και ότι θα χρειαστώ αρκετό χρόνο μελέτης για να καταφέρω να προσεγγίσω τα κείμενα. Ανησύχησα και απογοητεύτηκα.
Τα συναισθήματα μου εξέφρασα στην φίλη μου, που ήταν πιο έμπειρη στα θέματα των blogs και αυτό που εισέπραξα ήταν το γέλιο της.
«Πως μπορεί να είσαι τόσο αφελής»; μου είπε
« ένα καλοστημένο σκηνικό είναι όλο αυτό που είδες, και πίσω σαθρό το υλικό» συνέχισε
- Μια κοροϊδία δηλαδή και κάλυψη ασχήμιας…; ρώτησα
- Ε και….; τι σε νοιάζει; Μην ξαναμπείς, απλά τα πράγματα.
- Θα ήθελα κάτι που κερδίζει την προσοχή μου και το ενδιαφέρον μου να είναι γνήσιο… είπα.
- Σε πληροφορώ ότι όλα είναι ένα παιχνίδι. Προσαρμόζει ο άλλος το είδωλο του το κόβει ,το ράβει κατά πως πιστεύει ότι αρέσει σ’ εσένα, σύμφωνα με τα μηνύματα που του έχεις μεταδώσει.
Εξήγηση ίσως δεν υπάρχει. Όλα μια απάτη, τα προφίλ, οι εικόνες. Ένας χώρος χαμένων ερωτικών ταυτοτήτων, ένας χώρος κενός αληθινών υπάρξεων.
Το μόνο αληθινό ΕΣΥ ο αφελής, ο γεμάτος συναισθήματα που ξεγελιέσαι από το όμορφο σκηνικό και μαγεύεσαι…και γίνεσαι παίκτης ενός ανήθικου παιχνιδιού…
Και τα σχόλια ακόμα χωρίς αξία, πανομοιότυπα κλισέ να εξυπηρετούν ανάγκες άλλες, εκτός του Υψηλού και του Ωραίου.
Αλίμονο σε αυτόν που θα πιστέψει και θα γίνει χίλια κομμάτια σε μια ανακάλυψη της αλήθειας και ανώμαλης προσγείωσης του στην σκληρή πραγματικότητα.
Τα λόγια της έκαναν τον αέρα να δονείται τρελά γύρω μου και σκέψεις άρχισαν να βασανίζουν το μυαλό μου.
Δεν μπορείς να εισβάλλεις στον κόσμο, κυρίως ενός νέου ανθρώπου έτσι, χωρίς να είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το κόστος τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό.
Είμαστε συνυπεύθυνοι για αυτή την κατάντια, η σιωπή μας αποτελεί και τη συνενοχή μας. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια ας μην τα γενικεύουμε και τα ισοπεδώνουμε όλα.
Υπάρχουν ιστολόγια, έκφρασης αληθινών συναισθημάτων και γνήσιων καταθέσεων ψυχής.
Το σύστημα όμως πάντα πιο ισχυρό τείνει να αποβάλει τα καλά στοιχεία η να τα αφομοιώσει.
Και αν το σύστημα αδυνατεί και εμείς δεν αποφασίζουμε να κλείσουμε τα monitors και να συναντηθούμε με τον διπλανό μας γεμίζοντας από την αληθινή παρουσία του, την πραγματική ζωή του ,τότε μάλλον ήρθε
Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΧΑΚΕΡΣ να αλλάξουν τις ισορροπίες και να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους……
Κατερίνα
