στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Εν αναμονή του δεύτερου γύρου περιφερειακών- βουλευτικών εκλογών επικρατεί μία κατάσταση πανικού στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ιδιαίτερα στην πολυαγαπημένη μας τηλεόραση. Οι τηλεοπτικές συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης (πάνελ) μεταξύ των επικρατέστερων υποψηφίων, που μας βομβαρδίζουν με τα αναπτυξιακά προγράμματά τους δίνουν και παίρνουν και εμείς παρακολουθούμε προσεκτικά, αδυνατώντας να κατανοήσουμε το λόγο των πολιτικών.
Το ερώτημα είναι αν πρόκειται για δική μας ευθύνη η αδυναμία αυτή ή αν αποτελεί μία συντονισμένη προσπάθεια των υποψηφίων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης να μας παραπλανήσουν. Δεν είμαι ίσως αρμόδιος να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα όμως θα καταγράψω κάποια γεγονότα, που δεν είναι διόλου τυχαία. Αναφέρομαι στο λόγο που χρησιμοποίουν οι υποψήφιοι και στο βαθμό που υλοποιούν τις υποσχέσεις τους, ύστερα από την εκλογή τους. Η αποκωδικοποίση του πολιτικού λόγου νομίζω συντελεί στην απάντηση του παραπάνω ερωτήματος.Ωστοσο είναι δύσκολη υπόθεση. Πρόκειται για μία επιστήμη! Η ρητορική δεινότητα απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες σε συνδυασμό με συνεχή καλλιέργεια και αξιοσημείωτες σπουδές. Μην ξεχνάμε, ότι γνώρισε μεγάλη ακμή στην αρχαία Αθήνα, που αποτελούταν από πλήθος δημαγωγών ύστερα από το χρυσό αιώνα του Περικλή!
Λόγο βαθύτατα στοχαστικό, εμπλουτισμένο με επιστημονικόυς όρους και λόγιες λέξεις που προκαλούν εκδηλώσεις σεβασμού και θαυμασμού από τους πολίτες χρησιμοποιούν οι υποψήφιοι και γενικά οι πολιτικοί. Λόγο που καλλιεργεί την αοριστία, τη γενικότητα, την ασάφεια, την ταυτολογία, τη μυστικοπάθεια, τον ημικαταληπτό λόγο. Συχνά είναι τα φαινόμενα της έξαρσης του πατριωτισμού και του εθνικισμού και των κρίσεων συνείδησης. Έντεχνα αλλά σταθερά επιδιώκεται η χειραγώγηση, η μαζοποίηση, η παραπλάνηση και η δημιουργία αποστάσεων και χάσματος ανάμεσα στον πολιτικό και στο δέκτη. Πολιτικοί που επιστρατεύουν τέτοιου είδους χρακτηριστικά στο λόγο τους, ώστε να τον καταστήσουν πειστικότερο και σαφέστερο οδηγούν το δέκτη σε μία πλάνη που υπονομεύει την ελευθερία του, καθώς ασκεί ύστερα το εκλογικό τους δικαίωμα ασυνείδητα. Επομένως, η απάντηση στο ερώτημα είναι διττή.
Κρίνεται με αυτόν τον τρόπο απαραίτητη η δική μας αφύπνιση. Η προσωπική μας επιμέλεια και μόρφωση θα οδηγήσει στην αποκωδικοποίηση του πολιτικού λόγου και στην ηθική απελευθέρωση μας. Τότε θα ασκούμε ενσυνείδητα το εκλογικό μας δικαίωμα. Σαφώς, η ορθή παιδεία παίζει καθοριστικό ρόλο, καθώς θα προικίσει τους νέους με τα κατάλληλα εφόδια να δραπετεύσουν από την κίβδηλη πραγματικότητα του δεσμωτηρίου και να θεαθούν την πραγματικότητα και τα αγαθά της. Απαιτείται ακόμα θάρρος, ανδρεία και αποφασιστικότητα. Ο δρόμος είναι δύσβατος και επικίνδυνος. Ωστόσο εξαρτάται από τη θέληση καθενός ν’ αντιληφθεί τις πράξεις των πολιτικών και τα αποτελεσματά τους.
“Η πλάνη δεν είναι τύφλωση, η πλάνη είναι ανανδρία” Nietzsche
