Τις κρύες νύχτες με θυμάσαι…
Την ώρα που οι άλλοι ψιθυρίζουν
Μία τελευταία προσευχή.
Έρχεσαι σαν μια γνώριμη αλμύρα…
Στα χείλη που κρατάνε σφιγμένα
Παλιά μυστικά.
Το πλοίο γέρνει προς την στεριά…
Και τα φώτα εκείνου του φάρου
Έσβησαν σε μία στροφή.
Τυλίγομαι σφιχτά στο παλτό μου…
Καθώς ο δεύτερος σφυρίζει
Άλλη μια φορά.
Η Θεσσαλονίκη με υποδέχεται…
Με τα λόγια σου στην πλώρη…
Ξημερώματα Κυριακής.
Τέλος