Κρυστάλλινη σφαίρα , η ζωή μου γεμάτη με χρώμα
κι εγώ μοναχικός διαβάτης μέσα στο χρόνο
παρατηρώντας τα χρώματα της ν’ αρμενίζουν ακόμα
με το μυαλό ζαλισμένο σ ένα ψεύτικο κόσμο .
Μέσα στο χάος της ονείρωξης και της πλάνης
Μέσ’ απ’ την ανάγκη του πρέπει και του τώρα
μέσα από το σκίρτημα της πρώτης αγάπης
Τρέχω μα δεν προλαβαίνω την ώρα .
Αγνός πολεμιστής σ’ ένα κόσμο που σβήνει
Κατάδικος ενός σώματος που γερνά και πόνα
Με τις σκιές του παρελθόντος κενές μες την μνήμη
Σπασμένο γυαλί μιας καρδίας που αναζητά .
Αγέρι δροσερό φύσα στην μπόρα
Δώσε ζωή σε μια άρρωστη χώρα
Δώς μου πάθος και νόημα τώρα
Γαλήνεψε την κουρασμένη μου καρδια