Συλλογικό Ποίημα μελών logoclub
Μοιάζεις με του ήλιου του καλοκαιριού
το βλέμμα όταν θυμώνει..
Τα λόγια σου σκορπίζονται
με ψεύτικα χαμόγελα,
σαν κρύσταλλα στο χιόνι.
Μοιάζεις με του χρόνου
την απόμακρη λεπτή γραμμή.
Απόσταγμα του πόνου μου,
νύχτια ρωγμή.
Μοιάζεις με του φεγγαριού
την ασημένια αγάπη,
π’ αντιφεγγίζει τη χαρά
σ’ όλα τα γύρω μου εδώ
και διώχνει από μέσα μου
το δάκρυ τ’ αλμυρό.
Κι’ αν έρθει κάποιο πρωινό
του ονείρου πικρό μοιρολόι
σε χάσω…. Θε να πω,
στον ήλιο ν’ αγαπάει
και το φεγγάρι νύχτα μου
ποτέ να μη το πάρεις.
Θέλω να τόχεις δίπλα μου
τις νύχτες του χειμώνα,
τ’ ασήμι του νάχω κλωστή
βελόνα τη ματιά σου
και λόγια σου που σκόρπιζες
ντύνοντας τη χαρά μου,
ν’ άρχονται βασιλόπουλα γλυκά
στα όνειρα μου.
ΤΟ ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΜΕΛΗ
1. 1. 1. Αντώνης Μυκονιάτης
2. 2. 2. Χριστίνα Ιωαννίδου
3. 3. 3. Κατερίνα
4. 4. 4. Ηλίας Δεσύλλας
5. 5. 5. Νίκος Στυλιανού
- Ευχαριστούμε και τα συγχαρητήρια μας για την προσπάθεια και το αποτέλεσμα -