Eίσοδος Μελών

Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by Sotos
"Bravo!!!!!!!!!!!!! "
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
Βαθμολογία Χρηστών
 
5.0
Reviewed by logoclub.gr
< >

Κριτικές Κειμένων

Online -χρήστες & επισκέπτες Εξωτερικού

Now 53 guests online

Who's Online

Έχουμε 300 επισκέπτες συνδεδεμένους

Καλώς ήρθατε

στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Εκτύπωση PDF
RSS
LOGO VIMA *** Ποίηση Ένα μπουκάλι αναμνήσεις..
 

Ένα μπουκάλι αναμνήσεις.. Featured Hot

Ένα μπουκάλι αναμνήσεις..

Όταν άδειασα άλλο ένα μπουκάλι με αναμνήσεις στο πιθάρι της μελαγχολίας,
είδα δυο δυνατούς κύκλους ν’ ανοίγονται,
να συγκρούονται και να γυρίζουν πίσω αδύναμοι,
να σβήνουν στην ηρεμία της αρχής,
στην διαύγεια του τέλους,
παγιδεύοντας το βλέμμα στο βαθύ περασμένο.

Εκεί που μια φυσαλίδα, ανέβηκε και έσκασε στην επιφάνεια,
γεμίζοντας με οξυγόνο την σκέψη.

Βρήκα λουρίδες χρώματα, άγνωστα.
Μάρμαρα καθαρά κι’ απάτητα, χωρίς ίχνη,
που κάποτε προσπέρασα, βιαστικά κι’ απρόσεχτα,
τώρα να δείχνουν πορείες ξεχασμένες,
που λάθη και βιασύνη,
όγκοι σωροί τα χώματα, στις άκρες μαζεμένα.

Έκλεισα τα μάτια και αφέθηκα στο άπαρτο.
Η σκέψη ολόγυρα ελεύθερη, να με χορεύει μπάλο.
Αχτίδες πούδιωχναν σκιές, βάλτοι και καλαμιώνες,
χέρια ελεύθερα, ζεστά, παλάμες ανοιγμένες,
που χόρευαν και έπαιζαν στις γειτονιές τ’ αγέρα.

Βρήκα στεφάνια ολόχρυσα, ποτέ που δεν τα φόρεσα.
Ένιωσα την ανάσταση στο βάθος του πυθμένα,
π’ ανέβαινε και γέμιζε, κενά μου τα καμένα.
Αριστερά και δεξιά, χαρτιά κομμάτια να πετώ,
όλα τα πεπρωμένα.

Κάθισα και συζήτησα,
βάζοντας τις αιτίες και το παρελθόν,
να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι.
Απέφυγα το ειρωνικό τους βλέμμα
κι’ άνοιξα το μικρό κουτί με το χρυσό φορτίο.
Για κέρασμα και για χαρά, να τους τρατάρω όλους,
που πλέον έστω και αργά,
τη γνώση π’ έψαχνα ζωής ολόκληρης τον δρόμο,
βρήκα και την απόχτησα, κρατώντας της τον ώμο.

Πως τα μπουκάλια τα κλειστά, πιθάρια φορτωμένα,
όλες τις πίκρες που κρατούν, πορεία της ζωής,
σαν δάκρυ στάξει μέσα τους, ανοίγουν τους αυλούς
και την ανείπωτη χαρά, γέλιου τις συγκινήσεις.
Απόσταγμα καρδιάς σκορπούν, αρκεί τους το ζητήσεις.
Ψάχνοντας μες τη θλίψη σου, τρυγάτους ελαιώνες ,
ρώγες, σταφύλια που ραγούν, δίπλα στους αμπελώνες,
που όλοι πάντα τους περνούν, βιασύνη κι’ άγνοια πατούν,
θάβοντας μες το χώμα,
τις ρώγες, που αν σήκωνες στο χρυσοφώς του ήλιου
κι’ έσταζες λίγο χείλη σου στεγνά και πικραμένα,
θα έβρισκες τα άγνωστα χρόνια σου τα χαμένα.

Νίκος Στυλιανού

Editor review

Αξιολόγηση:
 
5.0
Reviewed by Κολυδά Αναστασία
June 08, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Κριτικές Χρηστών

Average user rating from: 9 user(s)

 

Αξιολόγηση:
 
4.8
 
 

Reviewed by immigrand
June 05, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Reviewed by Amarylis
June 05, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Reviewed by kostas
May 21, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Reviewed by Anita
May 12, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Ποιητική ωριμότητα που έχει χαθεί μπράβο σου !
Reviewed by Rainbow 4
May 11, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Reviewed by Nek
May 09, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Reviewed by filippakis
May 09, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Εχεις τη γλώσσα, απλώνεσαι ροϊκά, κορυφώνεις χωρίς να χάνεις τις συντεταγμένες σου, ως αναγνώστης και ως Τοπογράφος σου λέω εύγε Νίκο...
Reviewed by SAILOR
May 08, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 

Μπράβο!
Reviewed by dimitraemi
May 08, 2009
View all my reviews
Report this review
 
 
 
Powered by jReviews

Κριτικές : Advanced Search

Κατηγορία:     Keywords:   
 

Ο,τι είναι παρελθόν, είναι πρόλογος......

ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ...καθ' Ημετέραν Εικόνα και καθ' Ομοίωσιν.. Γεν.1-26 [Αποσπάσματα].- Ν3/21-22,β2 << Το τέρας βρυχάται και θα συνεχίσει να βρυχάται όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα και βίαια, απροκάλυπτα και καταστροφικά, χειραγωγώντας με ευκολία τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών σε κάθε είδους Εγκληματικές ενέργειες και Πράξεις, διασπώντας έτσι τον ιστό σταθερότητας και συνοχής στις λοινωνίες των ανθρώπων παράγοντας με αυτό τον τρόπο την προσφιλή δια την ύπαρξη και διαιώνιση του <<Τροφή>> που δεν είναι άλλη από την παραγόμενη Αρνητική Ενέργεια που τον συντηρεί ανα τους Αιώνες και είναι πάντα προς όφελος του. Χρησιμοποιώντας δε βάναυσα και δόλια τον πρόχειρο πλανήτη του όλο και πιο καταστροφικά, όσο καταλαβαίνει πως οδηγείται προς το Τέλος Του....Το μη αναστρέψιμο !.....>> 30/12/2021 - Nikos Stylianou