στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Πόσο κουρασμένος νιώθω...
Όταν κοιτάς τον ουρανό
και βλέπεις όνειρα παλιά
κλαίω Αγάπη μου.
Μ' ένα τριαντάφυλλο στα χέρια
πετάω σε άγνωστες ερημιές
και μετράω τους τάφους και σωπαίνω.
Βλέπω στα όνειρά μου κήπους
που τίποτα δε ζει
και που κανένας δεν τους ξέρει
εκτός απ' την σιωπή μου.
Πόσο κουρασμένος νιώθω...
Τα μάτια μου απομείνανε
δυο πύργοι, ακατοίκητοι
και μέσα τους γυρνούν αδέσποτες
οι σκιές του παρελθόντος.
Είναι οι σκιές
αυτών που πέρασαν
και μου λένε.... ησύχασε
γιατί έχεις ξεχάσει πως να περπατάς
και τα φτερά σου
είναι μικρά και δεν αντέχουν.
Και έχω ξεχάσει να μιλώ
γιατί έχω μόνο
τα σύννεφα για φίλους...