Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by viv
| 66 results - showing 16 - 30 | 1 2 3 4 5 | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Ποίηση
Όταν πέθανε η ποίηση
|
Αν πάλι ποίηση είναι αυτό που εισπράττει μια ψυχή και το αντανακλά μετά, το ξαναδίνει πίσω.... τότε, ποτέ δεν πεθαίνει... κι αν ευαίσθητη είναι η ψυχή, ευαίσθητοι κι οι στίχοι είναι... Μπράβο! |
Ποίηση
‘’ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’’
|
"Παίζει η ζωή σ’ αλάνες σκοτεινές ένα κρυφτό παρέα με την αλήθεια όσο κι αν ψάχνει στα ερείπια οι ντροπές πάλι την κρύβουν πίσω από την συνήθεια..." Τραγικά αληθινοί οι στίχοι! Ήρθε μήπως ο καιρός να διώξουμε τους δράκους? Συγχαρητήρια! **************************************************************** Μερικοί δράκοι υπάρχουν γιατί τους κρατάς εσύ, γιατί τους αγαπάς παρά τα λάθη και τα ελλατωματα τους, οπότε δεν ξέρω κατα πόσο μπορούμε ή θέλουμε να τους διώξουμε! powerless power (Σοφία) |
Ποίηση
ΤΑ ΚΑΣΤΑΝΑ ΤΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ
|
Αυτά δεν είναι που αξίζουν και ομορφαίνουν την ζωή μας? Η φιλία, η στοργή, το τρυφερό αγκάλιασμα, η παρέα και τα μυρωδάτα κάστανα... Να επαναληφθεί με την πρώτη ευκαιρία! |
Ποίηση
ΣΗΜΑΔΙ ΚΌΚΚΙΝΟ
|
Σημάδι κόκκινο, της ζωής και του πάθους... Αυτό θέλει η ψυχή! Καταπληκτικοί στίχοι, μπράβο! |
Ποίηση
« Στεφανωμένα δάκρυα »
|
Δάκρυα, Η απόλυτη έκφραση των πιο δυνατών συναισθημάτων, είτε είναι πόνος / θυμός / πίκρα, είτε χαρά / ευτυχία / αγαλλίαση. Και ίσως τελικά η έκφραση της ίδιας της ζωής... Της γεμάτης, πλούσιας σε συναισθήματα και εμπειρίες ζωής, όπως ξέρεις απίστευτα να την ζωγραφίζεις στους στίχους σου! Ευλογημένος αυτός που έζησε τέτοια ζωή, που γέλασε / έκλαψε / πόνεσε / μέθυσε... Διπλά ευλογημένος αυτός που το συνειδητοποιεί, το κατανοεί και το μοιράζεται... Να είσαι καλά Νίκο! ***************************************************************** Σ' ευχαριστώ Βίβιαν ! Τι λες ; Κοντεύει ο καιρός να γράψουμε το πρώτο μας ποίημα ; Όπως κάποτε είχαμε πει ; Όποτε θες ξεκίνησε στο Φόρουμ γράφοντας έναν στίχο, ή μια στροφή, ή ..... 10 λέξεις δικές σου που σε αγγίζουν, τις αγαπάς, σε εκφράζουν ή ότι άλλο νομίσεις ότι θα μπορεί να σηκώσει το βάρος και να δημιουργήσει ένα Ποίημα ! I am waiting for you ! Nikos Stylianoy |
Ποίηση
Η ΠΑΛΕΤΑ
|
Τρυφερό και συγκινητικό! Συνέχισε με αυτή την παλέτα, να δημιουργείς πίνακες ξεχωριστούς.... |
Άλλο
...ήξερες είπες;
|
Σάρκα και πνεύμα, τέλεια πλεγμένα, τους αθάνατους συντροφεύουν.... Συγχαρητήρια Sailor! (ξανά και ξανά και ξανά....) |
Ποίηση
ΤΟ ΒΟΤΑΝΙ
|
Ο λόγος σου έχει απίστευτη ροή, γεμάτος από συναισθήματα και εικόνες! Με συγκινείς κάθε φορά! Συγχαρητήρια! |
Ανένταχτο
ΕΚΕΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ...
|
Συνήθως παραμένει για όσο είναι ο χρόνος του. Μετά πολύτιμο πετράδι γίνεται, την μνήμη να στολίσει.... |
Ποίηση
ΤΑ ΡΙΓΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
|
Μακάρι ο καθένας μας να ταξιδέψει έτσι, Τουλάχιστον για μια φορά στην κάθε του ζωή. Να το νοιώσει, να το βιώσει και να το εκτιμήσει όπως του πρέπει! Να είσαι καλά! |
Ανένταχτο
ΙΣΩΣ...
|
Κι όμως φίλε μου νομίζω ότι, τουλάχιστον οι συμμετέχοντες στο χώρο αυτό, το ψάχνουμε λίγο παραπάνω! Και έτσι πρέπει…. Όσο για το αυτομαστίγωμά σου, επέτρεψε μου λίγες σκέψεις. Κατ’ αρχήν συμφωνώ με τον Αντώνη και τον Νίκο, η πένα σου θυμίζει ακατέργαστο διαμάντι που ματώνει, ή μάλλον απρόσμενο κεραυνό που ξαφνιάζει και ταράζει την ψυχή. Όμως έχεις απόλυτο δίκιο! Μια αξιολόγηση με ένα απλό αριθμό δεν λέει τίποτε. Δεν είναι συμμετοχή, είναι λαθραία ανάγνωση, είναι κλοπή της ψυχής…. Όταν κάνεις ανάρτηση, για μένα σημαίνει ότι κάνεις βουτιά στην άβυσσο, καταθέτεις τις σκέψεις σου (ότι πιο προσωπικό, ιδιαίτερο, απόκρυφο!) και προσφέρεις την ψυχή σου γυμνή στους αναγνώστες… Αν έχω λοιπόν την μοναδική ευκαιρία να δεχθώ αυτή την προσφορά, αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω την σκέψη μου και να πω το ελάχιστο ευχαριστώ. Βέβαια δεν έχουμε όλοι το ίδιο χάρισμα, να κυλάνε αβίαστα οι λέξεις από την πένα μας, κάποιοι είναι πιο προικισμένοι…. Και ο αμείλικτος χρόνος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην όλη συμμετοχή. Αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι προσπαθούμε με ειλικρινείς και αγαθές προθέσεις. Και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές στα σχόλια ανακαλύπτονται αληθινά διαμάντια! Σταματώ εδώ, γιατί θα γίνω κουραστική… Καλή και δυναμική συνέχεια σε όλους τους τομείς της ζωής σου! Υ.Γ. Ο στίχος σου "Η θλιψη ιδια παραμενει ξεγλιστρα καμμια φορα απο τις εξηγησεις και καταδιωκει την αιτία" είναι εκπληκτικός! |
Ποίηση
ΆΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ
|
"Ανέρωτο κρασί να κοινωνούν, τα όνειρα γυρεύουν...." Μα βρήκανε ζωή στης πένας σου την άκρη.... Συγχαρητήρια... Απλά.... |
Ανένταχτο
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ «ΡΕΒΕΓΙΟΝ»
|
Φίλη Κατερίνα, Τα θέματά σου, πάντοτε επίκαιρα, με συγκινούν! Και με παροτρύνουν για μια νέα ζωή, καλύτερη κι ας μην έχω την δύναμή σου ή την δύναμη της ηρωίδας σου…. Όπως και να έχει, σε ευχαριστώ για όλα!!! |
Άρθρο
Περί θεών
|
Εξαιρετικό, παιδαγωγικό και απολαυστικό! Τι άλλο να προσθέσω μετά τα σχόλια του Sailor? Μόνο μια καλή χρονιά, την καλύτερη!!! |
Άλλο
« Σκέψεις, απόψεις , στοχασμοί για την ΠΟΙΗΣΗ » ( 2ον Μέρος )
|
Νίκο, συμφωνώ απόλυτα με τον Αντώνη, εξαιρετική ανάρτηση, ίσως κλέψω κάποια κομμάτια (με την άδειά σου βέβαια!) για εργασία στην γλωσσολογία. Η ποίηση, από τον λετρισμό ως τα παιδικά τραγουδάκια, έχει εύρος απίστευτο, όσο και η γλώσσα. Παρ’ ότι προτιμώ τον πεζό λόγο (όπως ίσως έχετε ήδη καταλάβει) οφείλω να ομολογήσω ότι αυτή η παρέα, αυτό το καφενεδάκι, με μάγεψε με την ποίηση. Με πήρατε από το χέρι και μου δείξατε ένα μονοπάτι άλλοτε ρομαντικό με χρώματα και αρώματα, άλλοτε τρομαχτικό με την άβυσσο στην άκρη κάθε λέξης, άλλοτε μουσικό με ήχους και συναισθήματα, άλλοτε νοσταλγικό με αναμνήσεις και εικόνες. Αυτό που λαμβάνω λοιπόν, δεν είναι τα φωνήματα και τα μορφήματα, δεν είναι το κατά Saussure γλωσσικό σημείο, ή η ύλη, ή η μορφή, ή το περιεχόμενο, είναι η κατάθεση ψυχής. Και αυτό που με συγκινεί είναι ότι ο εκάστοτε δημιουργός συνειδητά θέλει να το μοιραστεί μαζί μου (με τον εκάστοτε αναγνώστη). Το όποιο σχόλιό μου είναι απάντηση, άγγιγμα χεριού, ανταλλαγή ματιάς. Και αυτή η ανταλλαγή είναι που με συγκινεί, μου θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι με όλη την σημασία της λέξης, δίνουμε και παίρνουμε, συνταξιδεύουμε και χαρίζουμε νόημα και χρώμα στην ζωή την δική μας και των άλλων. Και αν τα όρια της γλώσσας μας είναι τα όρια του κόσμου μας (κατά Wittgenstein) τα όρια της ποίησης ποιά είναι? *********************************************************************************** Η ερώτηση αυτή Σκοτώνει.... Βίβιαν ! Να σου κάνω μια προσωπική εξομολόγηση....... άρχισα να ψάχνω αυτά τα ΣΥΝΟΡΑ στην αρχή.... σε ηλικία 14 ετών.... όταν ακόμα ήμουν μαθητής..... και όταν στο τέλος των φοιτητικών μου χρόνων έφθασα ( όπως νόμιζα τότε ) σε κάποια... σύνορα, διαπίστωσα ότι τα σύνορα αυτά δεν ήταν άλλα, παρά τα ίδια που κάποτε είχα ξεκινήσει..... Αποφάσισα να παλαίψω στην ζωή μου να περάσω αυτά τα σύνορα , χωρίς να επιτρέψω στον εαυτό μου να οδηγηθεί στα ίδια μονοπάτια και δρόμους που θα με ξαναγύριζαν πίσω.... Εξ' ου και το επάγγελμα που τελικά ακολούθησα..... Χωρίς υπερβολή ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο, παράλληλα με το επάγγελμα μου, ξεναγήθηκα, διάβασα , έψαξα,βίωσα, μελέτησα, έζησα πολλούς διαφορετικούς κόσμους. Τώρα εγκαταστημένος στην πατρίδα μου πλέον, συνεχίζω με όλλα αυτά τα βιώματα που έχω αποκομίσει να μελετάω να σκέφτομαι και να .... ΤΑΞΙΔΕΥΩ...... με την ψυχή μου και πάντα προσπαθώ να βρω καινούρια μονοπάτια.... άγνωστα.... δύσβατα πολλές φορές.... πανέμορφα και υπέροχα άλλες.... αποφεύγοντας τα μονοπάτια του γυρισμού..... Το που έχω φθάσει έως εδώ.... ασήμαντη ΄ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ απόσταση μα τόσο ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ για μένα.... που τώρα γνωρίζω πλέον ότι ΤΑ ΟΡΙΑ που λες, βρίσκονται εκεί....Εκεί ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ .... και κατοικεί Η ΑΓΑΠΗ.....και Η ΑΛΗΘΕΙΑ !! Το μεράκι μου και η συνεχής αυτή προσπάθεια, είναι και κάποιος λόγος της δημιουργίας και αυτού του χώρου... και η πορεία του που σιγά - σιγά θα αρχίσει να μπαίνει..... ίσως σε κούρασα.... ξέρω.... ΔΕΝ τελειώνουν έτσι εύκολα οι λέξεις.... σε ένα τέτοιο ταξίδι.... που άλλωστε όλοι μας κάνουμε.... άλλοι ασυνείδητα ( κακό αυτό ) και άλλοι ενσυνείδητα...... Πιστεύω να μας δοθεί αφορμή να τα ξαναπούμε..... Nikos Stylianoy |
| 66 results - showing 16 - 30 | 1 2 3 4 5 | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
