στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Καθώς γύρισα στο σπίτι χθες.....
Της θέρμανσης τα σώματα ήτανε κρύα...
Κι όμως,
μια ζέστη ένοιωσα, ν' απλώνεται παντού.
Άστραφτε το δωμάτιο μου σαν την αυγή,
φιγούρες από φώς, ζωντάνευαν στους τοίχους.
Τρόμαξα ....κι έκανα πίσω..
Ήταν...
Τα κάστανα, που σιγοψήνονταν στο τζάκι,
το κόκκινο κρασάκι,
οι φλόγες που μαγνήτιζαν το νου, από τα παιχνιδίσματα τους
της μαζεμένης συντροφιάς, η ζεστασιά και η στοργή
της αγκαλιάς και του φιλιού, τα χρώματα, οι ήχοι
που έσμιξαν σφιχτά
κι έγιναν φώς γλυκό και οικείο,
έγιναν δάκρυ της χαράς,
χάδι βαθύ της καρδιάς,
τριαντάφυλλο και γιασεμί
κι ανείπωτη γαλήνη!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Οι παραπάνω στίχοι αφορούν το ευχαριστώ μου, σε φίλους αγαπημένους, όταν ένα κρύο βράδυ με φίλεψαν κάστανα και αγάπη στο χώρο του σπιτιού τους. Τα συναισθήματα μου έγιναν λέξεις και αποτυπώθηκαν σε mail που έστειλα την επομένη της επίσκεψης μου. Με προτροπή τους το ανεβάζω σαν ποίημα, ο τίτλος δικός τους.