στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Μια παρτίδα σκάκι... Μόνος να κοιτάζω τα μαύρα, τα λευκά πιόνια στην τετράγωνη σκακιέρα. Κίνηση... χάνω τον αξιωματικό μου. Ο καπνός σχηματίζει δαχτυλίδια καθώς απομακρύνεται αργά από το στόμα μου στην αποπνιχτική ατμόσφαιρα του δωματίου.
Ακόμη ένα ποτήρι που άδειασε δίχως να το καταλάβω, όπως και η ζωή μου. Το δωμάτιο συνεχώς μεγαλώνει στο πέρασμα των λεπτών, των ωρών, οι δείκτες δείχνουν τις πρώτες πρωινές ώρες. Δουλειά, ποιά δουλειά; Έχει περάσει τόσος καιρός από την εποχή που είχα να ανησυχώ για το ωράριο, για το πρωινό ξύπνημα.
Τότε μου φάνταζε για μοναδική ευκαιρία να κυνηγήσω το όνειρο μου, το μοναδικό όνειρο που είχα από παιδί να γράψω τη δική μου ανθολογία με ποιήματα, το δικό μου μυθιστόρημα και όλα... με μια κίνηση γίναν πραγματικότητα. Εγκατέλειψα το μέλλον που μου δημιούργησαν και ακολουθούσα σαν εκπαιδευμένος στρατιώτης. Καλός μαθητής, καλός φοιτητής, καλός γιός. Ήρθε ο έρωτας, η απογοήτευση και η πραγματικότητα, έγινα άντρας με τον πιο απροσδόκητο τρόπο και έχασα την αθωότητα μου με την προδοσία. Έγινα εκδικητής και απέκτησα έμπνευση, έχασα οικογένεια και φίλους. Το μαύρο πρόβατο των συγγενών μου και ο πιο δυνατός στους ρουφιάνους μου, μια ζωή που ήμουν κυρίαρχος. Και να η ευκαιρία η δυνατότητα δημοσίευσης μέρος του έργου μου (κινώ τον πύργο μου και χτυπώ τον αντίπαλο πύργο, πλεόνασμα δυνάμεως). Αφήνω χωρίς δεύτερη σκέψη το παραμύθι και κατευθύνομαι στο όνειρο, γερή κίνηση... πετυχαίνω γίνομαι γνωστός, γίνομαι δυνατός και μένω μόνος!
Εξαγοράζω φίλους, γυναίκες και γνωριμίες. Με κάθε νέο δημιούργημα μου ο τραπεζικός μου λογαριασμός μεγαλώνει και μαζί του και η απομόνωση. Έρχονται οι νέοι "φίλοι" στα πάρτι, ηρωίνη και αλκοόλ. Τα σκάνδαλα συνεχώς μεγαλώνουν και τόσο οι γυναίκες με κυνηγούν, εκπληρώνουν κάθε μου επιθυμία και κάθε σκανδαλώδη διαταγή μου, δούλες μου στο σύγχρονο δουλοπάροικο των κοινωνικών εκδηλώσεων. Με λίγα χρήματα τα έχω όλα όπως τα θέλω, οι πρώτες μηνύσεις μου δίνουν κι άλλη εξουσία πάνω σε όλα και όλους. Κλινικές αποτοξίνωσης, δικαστικές αποφάσεις, τελικά ήταν παγίδα χάνω τον πύργο μου από έναν απλό στρατιώτη.
Κοιτώ πίσω τις κινήσεις μου ... δεν ξέρω πότε πείρα την στραβή πορεία. Γιατί να κατηγορώ συνεχώς αυτήν; Αν δεν ήταν αυτή όμως δεν θα έχανα την ελπίδα μου, δεν θα είχα πληγωθεί και δεν θα πλήγωνα. Αλλά όσο πιο αλήτης τόσο πιο πολύ "πέραση", τόσο πιο πολύ έμπνευση... τόσο μεγαλύτερο το ψέμα της ζωής μου. Στραβώνω τα χέρια πάνω στο στομάχι μου, πάλι το άτιμο με πονάει, αγγίζω την πλάτη της καρέκλας μου και κοιτάζω το ταβάνι. Χάνομαι στις σκέψης μου, τότε που ήμουν παιδί, τότε που ο παππούς με έπαιρνε από το χέρι και πηγαίναμε βόλτες. Άλλοτε στα βουνά και άλλοτε στο ποτάμι , αλλά πάντα από το χέρι να μην πάθω κάποιο κακό, τότε που η οικογένεια μου ήταν ακόμη εκεί, που τα αδέρφια μου δεν ντρεπόταν για μένα και τα πιόνια ήταν όλα πάνω στην σκακιέρα.
Όλα ή τίποτα .. επίθεση με τον βασιλιά στην βασίλισσα. Check mat όλη η ζωή μου, όλα τα όμορφα πρόσωπα που συνάντησα, που πλήγωσα και χάρηκα πριν γίνω γνωστός, τότε πού έβλεπαν εμένα και μόνο εμένα. Η ζωή μου μετά, στο ψέμα που κυβερνούσα και αποκαλούσα πραγματικότητα. Όλα είναι εδώ , τώρα που για μία και μοναδική φορά το αίμα είναι στα δικά μου χέρια και γεμίζω την σκακιέρα με έναν πορφυρό κόκκινο μανδύα, σκακιέρα-βασίλισσα στη δική μου ζωή, στη δική μου ελπίδα και αθωότητα. Βασιλιάς στο χέρι μου, βασιλιάς και στις επιλογές και τις επιπτώσεις μου. Όλα βρίσκονται εδώ σε μια παρτίδα σκάκι με τη Ζωή, με το Θάνατο... με τον Εαυτό μου, τον μεγαλύτερο αντίπαλο!!!
24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2009
POWERLESS POWER