στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Χρυσό κλουβί φτιαγμένο απ άχυρο
Μέσα σ αυτό χοροπηδάμε όλοι
Σαν το πουλί που πηδά αμέριμνο
Αργοπεθαίνουμε σ αυτή την πόλη
Σκιές ατέλειωτες τρέχουν στο δρόμο τους
Σαν καλοκουρδισμενο ανθρώπινο ρολόι
Μέσα στο θόρυβο , μέσα στην κόλαση
Φώναξα μα δεν μ άκουσαν όλοι .
Σταμάτα λίγο κι άκου την ανάσα μου
Άσε να παν να γαμηθούνε όλοι
Έχεις ανάγκη από λίγο ακρόαση
Πες για την μοναξιά που σε σκοτώνει .
Πες για τα όνειρα σου που τα γκρέμισαν
Τις απαντήσεις που σου χρωστάνε όλοι
Γι αυτούς που καθορίζουνε την τύχη σου
Για όσους σου μαράζωσαν την νιότη .
Πες για το μέλλον σου το αβέβαιο
Για την αγάπη που δεν έχεις νιώσει
Πες για το στόμα σου που είναι δηλητήριο
Για την ελπίδα που δεν σου χουν δώσει .
Χρυσό κλουβί φτιαγμένο απ άχυρο
Δεν με κρατάς , έχω την γνώση
Αργοπεθαίνω μα δεν έχασα τον πόλεμο
Και θα γκρεμίσω ότι μου χετε δώσει .
