στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Και όταν ήρθες
ρώτησα..
σου ζήτησα αγάπη
Εσύ το βλέμμα σκόρπισες
και μίλησες για άλλα
έκανες δεν κατάλαβες
κι ανέβηκες την σκάλα
ανέβηκες..
ανέβηκες..
κι ακόμα ανεβαίνεις..
Κάποια στιγμή σε άκουσα
Παράπονα να κάνεις
πως κει ψηλά ζαλίστηκες
κόντεψες να πεθάνεις..
Και τότε εφοβήθηκες
τρόμαξες και πτοήθηκες
πως λάθος έχεις κάνει..
Έψαξες τρόπο να σκεφτείς
κάτω για να κατέβεις
να’ ρθεις και πάλι χαμηλά
στο ίσιωμα κοντά μας.
Γιατί αυτό που αντίκρισες,
το μόνο π’ ανακάλυψες
και μυστικό που βρήκες,
πως της δικής μας της χαράς
γέλιο δεν βρήκες πουθενά..
κι' εκεί ψηλά που βρέθηκες,
θολά όλα τα χρώματα
και σάπια τα πατώματα
ψεύτικα τα χαμόγελα
ζωής παλμός μηδενικός
χωρίς αγάπη, χωρίς φώς
και χρώματα αβύσσου.
Γι αυτό σου άξιζε να πω
με δύναμη ..
Ντροπή σου !
Κι όμως δεν είπα τίποτα...
σε έσφιξα στην αγκαλιά
γιατί ετιμωρήθηκες
και μόνο
που αντίκρισες
το μαύρο της αβύσσου…
Νίκος Στυλιανού