στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.

Home

Διήγημα

Νικοτινίαση

Written by jodimak August 08, 2012 Προβολές: 7283 Αγαπημένα

0.0

Έπινε καφέ όλη νύχτα . Απο αυτόν που είχε αφήσει η μητέρα της στο ψυγείο την τελευταία φορά που πέρασε να την δει. Μήνες πριν...

Περισσότερα...

ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΙΚΗΣΕ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ.

Written by maroulla.panagou May 22, 2012 Προβολές: 5953 Αγαπημένα

0.0

Άφησε πίσω την πατρίδα παραμονή Χριστούγεννα ,την φτώχεια να ξεφύγει .
Αμούστακο παιδί δεκαεφτάχρονο, πήρε των ματιών του με την υπόσχεση
μια μέρα να γυρίσει .
Αργά ,γρήγορα ,δεν είχε σημασία .Θα γύριζε.
Γύρευε να' βρει την καλή, που στις πληγές της η πατρίδα δεν την είχε.
Ήθελε να ξεφύγει τούτη την μοίρα που οι μεγάλοι επέβαλλαν κι ας
αγαπούσε αυτό το χώμα .Τούτη την γη. Τούτα τα καταγάλανα ακρογιάλια
που κάθε μέρα τον χάιδευε το κύμα κι ο αφρός ,όταν ένα γινόταν με την
θάλασσα .

Περισσότερα...

Μια ερωτική ιστορία

Written by Abzero February 18, 2012 Προβολές: 6013 Αγαπημένα

0.0

Κοίταξα το ρολόι, ήταν αργά, περασμένες 2. ‘Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα’ σκέφτηκα, πρέπει να βγω, έστω για μια βόλτα. Έκανα ένα γρήγορο ντους, αποφάσισα να βάψω τα χείλια μου κατακόκκινα και αφού έβαλα το αγαπημένο μου φόρεμα βρόντηξα πίσω μου την πόρτα. Η νύχτα ήταν πανέμορφη, θα ήταν κρίμα να την περάσω μοναχή μου.

Περισσότερα...

ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΧΩΡΙΟ

Written by Abzero January 29, 2012 Προβολές: 5891 Αγαπημένα

0.0

Όλοι ετοιμαζόντουσαν για το μεγάλο πανηγύρι που θα λάμβανε χώρα εκείνο το βράδυ, βλέπετε γιόρταζε ο άγιος του χωριού και ήταν από τα μεγαλύτερα γεγονότα της χρονιάς. Οι κυρίες ετοιμάζανε πίτες, γλυκά και κάθε είδους λιχουδιά μαζεμένες όλες μαζί στο σπίτι της Ατρόπου που ήταν χήρα και οι άντρες ήταν ακόμα στο καφενείο του Μπεκρή, πίνοντας καφέ οι πιο μεγάλοι ενώ κάποιοι είχαν αρχίσει κιόλας τα τσίπουρα με τη συνοδεία πάντα των εκλεκτών μεζέδων του Κυρ Ορέστη που τον φώναζαν μπεκρή για ευνόητους λόγους. Η ώρα ήταν γύρω στις 11 και μισή και πριν λίγο είχε σχολάσει η εκκλησία. Τα λιγοστά παιδιά που είχαν απομείνει έτρεχαν στα σοκάκια παίζοντας. Το συγκεκριμένο χωριό ήταν χτισμένο στη ράχη ενός ψηλού βουνού και το λέγανε Αόρατο, είχε ονομαστεί έτσι από τα πολύ παλιά χρόνια και ο καθένας είχε μια διαφορετική ιστορία που συνδέόταν με το όνομά του να πει. Ο Μπαρμπαζέφυρος για παράδειγμα έλεγε ότι το όνομα αυτό το έδωσαν οι πρώτοι κάτοικοι που ήταν αυτόχθονες γιατί δεν φαινόταν από κανένα άλλο σημείο της γύρω περιοχής, ο Πάνας ο βοσκός έλεγε ότι κάποιοι κατακτητές που είχαν έρθει από μακριά με πολύ βίαιες προθέσεις όταν έφτασαν δεν βρήκαν κανέναν γιατί οι κάτοικοι είχαν γίνει αόρατοι.

Περισσότερα...