στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο. 
Ευχαρίστησα τον Ηγούμενο και βγήκα από το γραφείο του. Πηγαίνοντας προς την εκκλησία της μονής, πήρα πάλι τηλέφωνο τον γιατρό φίλο μου στην κλινική, που κανονικά όπως υπολόγισα, έπρεπε ήδη να βρίσκονται εδώ και πολύ ώρα η Ερατώ και η γιαγιά, για να μάθω νέα… Ευτυχώς απάντησε αμέσως…
>> Σε περίμενα να πάρεις… Άκου, τα νέα είναι σχετικά καλά για την ηλικιωμένη … Δεν υπάρχει κάτι το σοβαρό… έχει κάποια θεματάκια.. αλλά και πάλι για την ηλικία της, θα σου έλεγα ότι είναι αναμενόμενα…. Αντιμετωπίζονται με απλή φαρμακευτική αγωγή… Για την νεαρά τώρα… δεν ξέρω… κάτι περίεργο συμβαίνει που προσπαθούμε να βρούμε…
Είναι πολύ «ταλαιπωρημένη» η κλινική της κατάσταση…. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω… δεν μου έχει τύχει ξανά η ίδια περίπτωση… Όλα απολήγουν και καταλήγουν σε κάτι πολύ περίεργο… κατά την διάρκεια των εξετάσεων της – και έγιναν με ιδιαίτερη προσοχή – παρατηρήθηκε μη φυσιολογική απότομη αύξηση και πτώση καρδιακών παλμών, ενώ το triplex της καρδιάς είναι καλό ! Επίσης ξαφνική πτώση και της πίεσης αίματος, αλλά και απότομη επαναφορά, ταλαιπωρώντας και εξασθενώντας αφάνταστα τον οργανισμό !… Έχουμε κάνει εξέταση για αιματοκρίτη και θα πρέπει να περιμένουμε κάποιο διάστημα για να έχουμε τα ακριβή αποτελέσματα…
>> Κατάλαβα σε όσα λες… ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, το οποίο και το ερευνάτε… Πάντως σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου για ότι κάνεις… Θέλω να σε δώ σε λίγες ώρες που θα έρθω στην κλινική. Τι ώρα σχολάς ?
>> Σήμερα είμαι σε «εφημερία», εδώ θα είμαι… Θα σε περιμένω.
Έφθασα στην εκκλησία και άναψα πρώτα δυό κεριά για τις γυναίκες, κατόπιν πήγα προς το τραπεζάκι δίπλα στο παγκάρι. Βρήκα τα τετράγωνα χαρτάκια που είχε αναφέρει ο Ηγούμενος… Έγραψα «υπέρ Υγείας» τα δυο ονόματα τους και κοίταξα το ρολόι μου… Δεν με παίρνει ο χρόνος να παραμείνω στον εσπερινό σκέφθηκα, υπολογίζοντας πως πρέπει να πάω στην αστυνομία πρώτα… Και που ήδη είχα αργήσει… Έτσι αποχώρησα κάνοντας τον σταυρό μου.
Στο γραφείο του Ηγούμενου, απέναντι από την εκκλησία είδα φως… Ο μοναχός Ειρηναίος μόλις με είδε άνοιξε την κλειδωθήκη και παίρνοντας ένα μεγάλο κλειδί, ήρθε προς το μέρος μου.
>> Καταλαβαίνω πως θέλετε να φύγετε… έχω εντολή να σας συνοδέψω στην πύλη…
Οδηγούσα γρήγορα αν και ο δρόμος δεν προσφερόταν… Το μυαλό μου είχε κολλήσει στην Αστυνομία… Τι θα τους έλεγα ? Πως θα αντιμετώπιζα την παρανοϊκή «καταγγελία» της Σοφίας ? Και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πόσο εύκολα και γρήγορα χειραγωγήθηκε και πίστεψε στα φανταστικά ψέματα ενός βαλτού αγύρτη….
Με την αδρεναλίνη να έχει φθάσει ψηλά, δεν κατάλαβα πως ήδη είχα φθάσει στην πόλη, έβλεπα ήδη το κτήριο της αστυνομίας μπροστά μου !.... Χάιδεψα την μικρή κασετίνα Του Ουριήλ στην εσωτερική τσέπη του σακακιού μου και βγήκα κλειδώνοντας το αυτοκίνητο….
>> Εεε!... Κύριος… Για πού το’ βαλες ?
Άκουσα μια κοριτσίστικη φωνή πίσω μου ! Γύρισα απότομα και είδα έναν νταγλαρά αστυνομικό ίσαμε 120 κιλά !
Πανάθεμα σε Λαϊστέρα…! μουρμούρισα…
>> Θέλω τον αξιωματικό υπηρεσίας. Εσύ τι είσαι ? τον ρώτησα επίτηδες, θέλοντας να ξανακούσω την … φωνή του !
>> Εγώ… εκτελώ σκοπιά ! Είμαι υπηρεσία έως τις 10 το βράδυ… Δεύτερο γραφείο αριστερά στο διάδρομο.. και μου έδειξε με το χέρι ένα γραφείο.
Εντυπωσιακό ! Πράγματι… Λάθος φωνή σε λάθος σώμα… ή….. κάτι άλλο……?... «Πίσω μου σ’ έχω σατανά…» μουρμούρισα…
Πλησίασα το γραφείο που μου έδειξε. Η πινακίδα έγραφε [Αξιωματικός υπηρεσίας] . Κτύπησα την κλειστή πόρτα. Άκουσα μια φωνή και άνοιξα την πόρτα που έτριζε απαράδεκτα δυνατά…
>> Τι θέλετε ? με ρώτησε ένας αστυνομικός με πολιτικά.
>> Μου τηλεφωνήσατε να έλθω στο τμήμα, απάντησα.
>> Το όνομα σας ?.. Για ποια υπόθεση ?.. Μου δίνετε την ταυτότητα σας παρακαλώ…
Α- Μάλιστα !... Εσείς λοιπόν είστε ο καταγγελλόμενος για κακοποίηση γυναίκας !..... Περιμένετε έξω ! Θα σας φωνάξω…
Βγήκα στο μικρό, ας το πούμε «σαλονάκι» με τις 2 ..στραβοποδαρούσες καρέκλες και περίμενα… Σκεπτόμουν κάνοντας μια αναδρομή στα γεγονότα που προηγήθηκαν… και φυσικά στην Ερατώ και τη γιαγιά της. Το μεγάλο ερώτημα όμως το έθετα στη Σοφία… Ήθελα να μάθω πως συναντήθηκαν με τον «Γιακουμή» και πως, ό,τι της είπε το πίστεψε τόσο εύκολα… Με λίγα λόγια για ακόμη μια φορά, με εξέπλησσε η ευκολία που χειραγωγούνται οι άνθρωποι, χωρίς καν να εξετάσουν αν αυτό που ακούνε είναι λογικό , σωστό, αληθινό, ή κακόβουλο ψέμα…..
Τις σκέψεις μου διέκοψε απότομα το δυνατό τρίξιμο της πόρτας που άνοιξε ξαφνικά και εμφανίστηκε ο αστυνόμος. Περιέργως δεν με κάλεσε όπως περίμενα να μπω στο γραφείο του, αλλά ήρθε αυτός προς το μέρος μου.
>> Δυστυχώς ο μάρτυρας κατηγορίας τον οποίο κάλεσα να έρθει, όπως είχαμε συνεννοηθεί μόλις θα παρουσιαζόσαστε εσείς, για εξέταση, έπεσε θύμα τροχαίου δυστυχήματος πριν λίγη ώρα και όπως πληροφορήθηκα βρίσκεται στην μονάδα εντατικής θεραπείας με σοβαρά τραύματα…. Ως εκ τούτου θα αναβληθεί η εξέταση της υπόθεσης, έως την αποκατάσταση της υγείας του μάρτυρα , καθ’ ότι είναι και μοναδικός μάρτυρας κατηγορίας!
Η κοπέλα που σας κατάγγειλε θεωρείτε «συμπληρωματικός μάρτυς» και δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν εάν δεν υπάρχει ο πρώτος και κύριος αυτόπτης μάρτυρας κατηγορίας…. Είσαστε ελεύθερος λοιπόν ! Παρακαλώ, έως την διεκπεραίωση της υπόθεσης να παραμείνετε στο νησί !
Μόλις είχε τελειώσει τα λόγια του ο αστυνόμος… όταν Ξαφνικά τινάχτηκα από την καρέκλα, με αποτέλεσμα καθώς έφευγε, να γυρίσει και να με ρωτήσει τι συμβαίνει….
>> Τίποτα !... ευχαριστώ… Παραπάτησα καθώς σηκώθηκα του είπα… Και μπήκε στο γραφείο του κλείνοντας πίσω του την ξεχαρβαλωμένη πόρτα…
>> Ιοθώρ ! μουρμούρισα… Πόσο Χαίρομαι που άκουσα πάλι τη φωνή σου !... Κόντεψα να πέσω από την καρέκλα !...
Αντί για απάντηση άκουσα κάτι που μ’ έκανε να μείνω άφωνος !
>> Πρόκειται για «ενσαρκωμένο δαίμονα» !.... Ο «Γιακουμής», Δεν πρόκειται ποτέ να επανέλθει !... Το «δυστύχημα» του προξένησε μόνιμη «Απώλεια Μνήμης» !.... Δεν θα υπάρξει άλλος ψευδομάρτυρας Κατηγορίας σου !....
Η φωνή του Ιοθώρ σταμάτησε όπως ξαφνικά ακούστηκε …. Ήθελα να τον ρωτήσω πολλά πράγματα… αλλά καταλάβαινα την θέση του… Επίσης κατάλαβα πως απέφευγε να με στοχοποιήσει περισσότερο, αλλά και πόσο «κοντά» πλέον βρισκόταν η δαιμονική απειλή…
Μετά από αυτό το γεγονός, τίποτα το σημαντικό δεν συνέβη πλέον, έως ότου έφθασα στη κλινική, παρκάροντας σε μικρή απόσταση.
>> Χάρη !.. Γεια σου φίλε !.. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω Γιατρέ !.... Πως πάμε ? Ρώτησα μόλις μπήκα και είδα το φίλο μου στα εξωτερικά ιατρεία…
>> Καλώς ήρθες ! Και’ γω χαίρομαι που σε βλέπω πάλι από κοντά. Σε περίμενα…
Όπως σου είπα και στο τηλέφωνο, ψάχνουμε ενδελεχώς να βρούμε ποια ακριβώς είναι η αιτία αυτής της περίεργης ανωμαλίας με την απότομη και μη φυσιολογική αυξομείωση καρδιακών παλμών και αρτηριακής πίεσης. Ερευνούμε και τον αιματοκρίτη της κοπέλας… έχουμε κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και περιμένουμε να βγουν τα αποτελέσματα… Τα περιμένω αύριο κάποια ώρα γύρω στο μεσημεράκι…
>> Εντάξει Γιατρέ μου ! Είπα χαριτολογώντας στο φίλο μου… Από την πρώτη Γυμνασίου παρακαλώ…. Έτσι δεν είναι Χάρη ? Θυμάμαι φίλε πως πάντα επέμενες και ήθελες να «παίζεις» το Γιατρό με τα κοριτσάκια μπαγάσα !.... Σκάσαμε και οι δυο στα γέλια… με τις παιδικές μας αναμνήσεις…. Αλήθεια για πες μου τώρα τι κάνουν οι ασθενούσες ?....
>> Ησυχάζουν… Κοιμούνται και οι δύο. Αυτό μπορώ να στο πω με βεβαιότητα είπε γελώντας…
>> Και πάλι να σου πω Χάρη, ότι σε ευχαριστώ πολύ για όσα κάνεις και μη διστάσεις να μου πεις για οτιδήποτε άλλο, που ίσως και πιθανόν να χρειαστείς…. Θα σου τηλεφωνήσω αύριο, και θα περάσω να τις δω, οπότε θα τα πούμε πάλι. Καληνύχτα φίλε μου και καλή δύναμη…
Σταμάτησα στο δρόμο για λίγο, σε ένα «φαστφουντάδικο» να φάω ένα σάντουιτς, χωρίς να βγω από το αυτοκίνητο και γύρισα σπίτι. Έβαλα το αυτοκίνητο στο γκαράζ. Έκανα ένα γρήγορο ντους και πήγα κατευθείαν για ύπνο.
Το επόμενο πρωί ξύπνησα με τη σκέψη μου στη κλινική, στην Ερατώ και τη γιαγιά. Η ώρα ήταν 8 παρά κάτι… Η βροχή ακουγόταν έξω να είναι δυνατή από το κτύπημα που έκανε στα τζάμια των παραθύρων… Έφτιαξα καφέ και έβαλα μια φέτα ψωμί στη φρυγανιέρα…. Προλάβαινα το δελτίο ειδήσεων των 8… Άνοιξα την τηλεόραση και έπεσα στις ειδήσεις για τον νέο Πρόεδρο στην Αμερική… τον Τραμπ… και τα καμώματα του… Γέλασα πάλι, όταν θυμήθηκα το Ποίημα που είχα διαβάσει στο logoclub.gr τις προάλλες που τον σατίριζε ως φαντασμένο Κόκορα….
Με τον υπολογιστή και με ένα βίντεο που το είχα ξεκινήσει εδώ και δέκα μέρες και δεν έλεγε να τελειώσει… και το υπόλοιπο μιας παρτιτούρας… η ώρα είχε φθάσει μεσημέρι…
Έπρεπε να καλέσω την κλινική, να μάθω και τα αποτελέσματα για τον αιματοκρίτη όπως μου είχε πει ο Χάρης ότι θα είχαν βγει το μεσημέρι. Κοίταξα το ρολόι 11 και 40… Εντάξει ψέλλισα η ώρα είναι… Το τηλέφωνο το σήκωσε η προϊσταμένη…
>> Περιμένετε παρακαλώ ένα λεπτό.. ο γιατρός έρχεται.. Άκουσα τον Χάρη να παίρνει το ακουστικό…
>> Έλα.. Καλημέρα.. Χάρη με ακούς ?
>> Ναι.. Καλημέρα.. έρχομαι από το εργαστήριο, έχω στα χέρια μου τα αποτελέσματα που σου είπα εχθές.. Λοιπόν άκου.. Όπως σου είπα και χθες ο αιματοκρίτης βρέθηκε πολύ χαμηλός. Ενώ οι φυσιολογικές τιμές στις γυναίκες είναι σε 36 – 48% στην Ερατώ μετρήθηκε πολύ χαμηλότερα το ίδιο και η φερριτίνη ορού, δηλαδή χαμηλός σίδηρος οπότε μιλάμε για Σιδηροπενική αναιμία…. Αλλά το πλέον παράδοξο και «περίεργο» γιατί δεν βρίσκω άλλα λόγια να το εξηγήσω, είναι ότι ενώ της χορηγήσαμε ενδοφλέβια ένεση σιδήρου, δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα !.... Πράγμα αφύσικο και πρωτόγνωρο στα ιατρικά δεδομένα !.... και πόσο μάλλον στην νεαρή ηλικία της ασθενούς, που έπρεπε να υπάρξει άμεση αντίδραση !...
..Με ακούς ?....
(συνεχίζεται….)
Νίκος Στυλιανού
