Ψευδογραφήματα Απριλίου

◆ Ψευδογραφήματα Απριλίου.
◆ Παρανοήσεις της ανοίξεως και οι ημέρες προαναφωνούν την καλοκαιρία περιπαίζοντας εντός του οξύμωρου σχήματος.
◆ Εποχές αλογίστου επιθυμίας των ενστίκτων, καθιερωμένου ημερολογιακού χαρακτήρος και τα περιστατικά διαδέχονται το ένα το άλλο αφήνοντας στο κάτω χείλος της καταλήξεως την ανήδυστη γεύση της δικαίωσης.
◆ Στα αναμασήματα, οι άρχοντες, εξοχές αγελαίας επιλογής, αντιαισθητικής συλλογιστικής, κενού περιεχομένου περιδιαβαίνουν συναρμόζοντας στο περιβάλλον την κακοφωνία μίας ξεκουρδισμένης πομπής μουσικών οργάνων.
◆ Κούραση και τα δευτερολογήματα, απαγγελίες πρωτογράμματης εορτής, έχουν τη συχνότητα των κτύπων ωρολογιακού μηχανισμού, ενώ οι αντιδράσεις μογίλαλες περιορίζονται στη σχηματογραφία των μορφασμών. Παρακοιμώμενες οι αναπνοές στη μονότονη εκδήλωση των προθέσεων εκποιούν την αξιοπρέπεια της εισπνοής ξεφυσώντας τη δυσοσμία.
◆ Και η άνοιξη συνεχίζεται αφήνοντας στον ήλιο το δικαίωμα να περιπλέκει.
◆ Ηλιθιολαγνεία διαδεδομένη στα πέρατα και το επιφώνημα εμβρόντητο απομονώνεται στο αποτύπωμα.

◆ Στα ορθογώνια οι αναλύσεις ομολογούν την ασυναρτησία και οι εκφωνητές, ταυτότητες κρίσεως, επαναλαμβάνουν τα ορισμένα αφήνοντας στον επίλογο το χαμόγελο μιας απερίγραπτης επιτυχίας.
◆ Στο μεγάλο νησί οι αριθμοί σκορπίζουν τη δυστυχία και ένα παρερμήνευμα της ζωής πρωτοστάτησε στην καθημερινότητα.
◆ Ανακοινώσεις της ελαφρότητας και στο σχοινί οι κόμποι περιορίζουν τις αποστάσεις.
◆ Στην κλίμακα τα βήματα γράφουν τη διαδοχή και στο ψηφιδωτό τα κομμάτια ονοματίζουν τον ίδιο θόρυβο.
◆ Και στα σημειώματα άλλες λέξεις για την αγάπη για να περνά ο καιρός να χάνεται στην ανισορροπία των σκέψεων.
◆ Στη γυάλινη σφαίρα οι χρωματισμένες απόψεις των εντεταλμένων μεταμορφώνουν τις διαθέσεις του μέσου όρου και τα επιχειρήματα, υποθέσεις ανούσιες, περιφέρονται σημαιοστολισμένες αδιαφορώντας για τον περίγελο της διαψεύσεως.
◆ Και το κώλον της περιόδου έχασε το αυτοτελές νόημα αφήνοντας τη γενική να σφαδάζει στο δάπεδο χαριτολογώντας για τη βωμολόχο εντύπωση της γραμματικής.
◆ Ο Μουνιχιών έγινε Απρίλιος και το ομόηχον ξεπέρασε τον εαυτό του, κατέληξε στις μυρουδιές, στα λούλουδα και στην υγρασία και τραγουδήθηκε.
◆ Ο έρωτας στάθηκε στον μήνα του, έγραψε στα κατάστιχα τα θλιβερά και κοίταξε αντίπερα.
◆ Στη θάλασσα ο Σαλευτής ανασήκωσε τα φρύδια του και το κύμα ξέβρασε την οργή του. Στους βράχους έκλεισε η τελευταία συλλαβή τη νοσταλγία και το μουρμουρητό σκόρπισε τα χαραγμένα γράμματα.
◆ Περιγραφή της φυγής στους παραδείσους των αναμνήσεων.
◆ Αντιγραφή με μια ζωγραφιά μολυβένια απ’ τα σφιγμένα χέρια που κρατούν τα μυστικά.
◆ Τεθλασμένες γραμμές στους ίσιους καιρούς της απλοϊκότητας.
◆ Στο περιθώριο του τετραδίου η παρατήρηση έβαψε με το κόκκινο το παραστράτημα της αφηγήσεως. Τα λεξήματα, ακροβάτες του παραληρήματος, αγνόησαν τη δομή των κειμένων και χόρεψαν στον σκοπό τους. Το τεντωμένο δάχτυλο έδειξε τον τρόπο και στο ψέλλισμα το κατεβασμένο βλέμμα έδωσε την απάντηση.
◆ Ενώ η ουσία εγκατέλειπε την ιστορία.

Μυογράφημα

Ένα μεγάλο χαρτί. Στην επάνω σειρά οι μέρες. Μέχρι το επτά. Στην κάθετο οι ώρες και στα μικρά ορθογώνια οι εφιάλτες. Κολλημένο στον τοίχο πάνω απ’ το τραπέζι με τον μουσαμά καρφωμένο στις γωνιές για να μην ξεφεύγει απ’ την τάξη των πραγμάτων.
Απ’ την πρώτη τη μικρή με εκείνο το χαρτί ακόλουθη εικόνα μετά τον Χριστό που ’ταν πιο ψηλά σκαλωμένος στο μεγάλο καρφί, στο βαμμένο ντουβάρι με την κίτρινη λαδομπογιά.
Ένα μικρό τρανζιστοράκι στα βραχέα. Στο αυτί κάθε Κυριακή να κατεβαίνει ο Σιδέρης να ακούγεται η φωνή. Στα λαγκάδια, η λεύκα, οι σπουργίτες στην εξέδρα, δυο πέτρες για δοκάρια και μια χιλιομπαλωμένη μπάλα. Καυγάδες, βρισιές και αναψοκοκκινισμένα μάγουλα. Πιασίματα στα χέρια, μούτρα μαυρισμένα, ιδρώτας και χώμα, μελανιές στα καλάμια.
Κι όταν στο σούρουπο στην κλητική της μάνας η χαρά αγνοούσε την εκφώνηση, η αναποδογυρισμένη σκούπα έγραφε το αντίτιμο της λευτεριάς στα πισινά της αντίδρασης.
Στον ανήφορο στα μικρά σκαλιά στα περασμένα.
Το μεγάλο χαρτί στην οθόνη στην επάνω σειρά οι μέρες, στην κάθετο οι ώρες. Και στα μικρά ορθογώνια οι εφιάλτες.
Σε μια δερμάτινη θήκη πάνω στο κέδρινο γραφείο με ένα καλώδιο παροχής σκέψεως. Πρώτη εικόνα κι απέναντι η άλλη. Κι αυτή με καλώδιο.
Και στην κλητική.
Η κατάφαση αντίδωρο σκλαβωμένο.
Θυμάται

Ακτινομορφία

Πού βρήκες το χώμα και στάθηκες
Στη χαραγμή
Με την αδιαφορία της αυθάδειας
Στην παραλληλία
Και βρήκες το ταίρι σου
Στην εμμετρία
Έφτιαξες τη σκιά
Κι έπιασες τον ήλιο
στη ζωγραφιά
Στο αρμολόγημα γεφύρωσες
Τις στάσεις
Των σωμάτων
Άκουσες
Και κράτησες
Στα μυστικά
Τα πεσμένα ρήματα

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,
τεύχος 1754 στις 4 Απριλίου 2013

Γεώργιος Μ. Θεοδοσίου