Καλώς ήρθατε
στον Ιστοχώρο του Λογοτεχνικού Club,που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπούν την λογοτεχνία και επιθυμούν να προβάλλουν αυτό το κομμάτι του πολιτισμού μας σε όλον τον κόσμο.
Reviews written by SAILOR
| 458 results - showing 196 - 210 | « Previous 1 ... 11 12 13 14 15 16 17 ... 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Ποίηση
| απλό, λιτό, ευγενικό... ουσιώδες... ένα θερμό καλωσόρισμα από μένα Κατερίνα στο χώρο αυτό... |
Νουβέλα
ο Δραπέτης
|
Τούτα τα λόγια προηγήθηκαν στο μπλογκ σου... ας μου επιτραπεί να τα επαναλάβω κι εδώ, στον αγαπημένο μας χώρο του Λογοκλαμπ... Αγαπημένη φίλη και αδελφή μου Πυρφόρα, πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για το ποιητικό σου αυτό αφήγημα… θα μπορούσε να ξεκινήσει μια ‘φιλολογική’ ανάλυση για να επισημάνει ετούτο ή εκείνο, να θαυμάσει ή να γκρινιάξει, να στοχεύσει ή να εκφράσει την ευαρέσκειά του… θα μπορούσε ακόμη να μιλήσει για ύφος, για γλώσσα, για δομές και για εποπτείες και μπλα, μπλα, μπλα… ποιος δίνει τελικά, σημασία σε όλα αυτά; Ποιος δίνει σημασία στο ρούχο όταν ενδύει μια διάπυρη ψυχή; Ποιος μικρός ή ολιγόνους θα σταθεί στο πεπερασμένο όταν ορθώνεται εμπρός του το αιώνιο; Γιατί, πώς να το κάνουμε, ο ποιητής είναι δόκιμος λογοτέχνης αλλά ολόκληρος άνθρωπος, ο λογοτέχνης όμως μπορεί να είναι μονάχα μια μηχανή γραφής… είχα πολλά και πολύ δυνατά συναισθήματα όταν πρωτοδιάβασα τον Δραπέτη σου… το κυρίαρχο ξέρεις ποιο ήταν; Πως είναι ένα πόνημα ανθρώπινο, ζωντανό, παλλόμενο… πως έχει νεύρα και φλέβες και αίμα και έχει ατέλειες αλλά το περισσότερο, έχει ουρανό και ορίζοντα, έχει την Αίτνα που φιλοξενεί για πάντα τον Εμπεδοκλή και το Μεσολόγγι που έγινε ενδιαίτημα για τον Βύρωνα… έχει την περήφανη και απροσκύνητη γενέθλια γη του Καζαντζάκη κι έχει το εύκρατο χαμόγελο της Αττικής… κι αν δεν μπορεί κανείς να τα νιώσει αυτά, ας μην αναζητά στη ποίηση παρά μονάχα ό,τι του αξίζει… και έχω να σου λέω ακόμα… Την αγάπη μου… και τη ματιά μου να σε ζεσταίνει, αν τη θες… και θέλω να προσθέσω και γω ένα ευχαριστώ μαζί με κείνο του Νίκου για το άνοιγμα ψυχής... *********************************************************************************************** Αντώνη μου, την αγάπη σου και τη ματιά Σου, φιλώ, πολύ συγκινημένη για τη ζεστασιά Σου και τα λόγια Σου!... Πατεράκη Ευαγγελία |
Ποίηση
| κάθε στροφή και μια νέα εμπείρωση, καθε λεξη και ένας νέος παλμός... ποίηση δρομαία, ρέουσα, κοχλαστή, γραφή αιγλήεσσα που θα έλεγαν και οι λόγιοι μιας αλλης εποχής... πως να ιχνηλατήσω ανάσες νεκρών... εξαιρετικό... Ευαγγελία δεν έχει τελος τουτη η οδος... την αγάπη μου!!! |
Διήγημα
| συγκλονισμος βαθύς και ρίγος... σε καλωσορίζω κι εγώ στο Λογοκλαμπ και να προσθέσω και τις δικές μου ολόθερμες ευχες για την καλυτερη δυνατή εξέλιξη!!! |
Ποίηση
Κόκκινο φεγγάρι
|
ένας αγέρωχος ποταμός είναι η γραφή σου Ευαγγελία... ένας υετός φωτιάς που αρνείται την περιχώρηση των εφικτών και σάρωθρο θύελλας γίνεται και αθανασίας πλημμύρα... απολλώνια αρπίσματα δονούν τις λέξεις σου... ************************************************************************************* Ευχαριστώ πολύ! Είναι μεγάλη τιμή για μένα να βρίσκομαι ανάμεσά σας. Ξεχωριστά, ευχαριστώ εσένα Αντώνη, για όλα! Είσαι αδελφός, ειλικρινά! Είναι "βαρύ" αυτό που λέω, αλλά είναι αληθινό! - Ευαγγελία |
Ποίηση
| ήθελα κι εγώ να σε καλωσορίσω Ευαγγελία στο Λογοκλαμπ... είναι μεγάλη η χαρά να είμαστε σύσκηνοι αληθινών ποιητών που γράφουν με την ανάσα της ψυχής τους, την γραφίδα της καρδιάς τους και με μελάνι το ιχώρ της ύπαρξής τους... |
Ποίηση
| πράγματι η εσωτερικότητα και η ωριμότητά του το διακρίνουν... και μια διαρκής αυξανόμενη επίγνωση... |
Διήγημα
|
φίλε μου Ηλία, δεν σου κρύβω πως διάβασα δυο φορές το διήγημά σου, τη δεύτερη πιο προσεκτικά αν και με την ίδια αίσθηση... για να πω την αλήθεια, όταν ολοκλήρωσα την πρώτη ανάγνωση είχα την αίσθηση πως μόλις είχα διαβάσει ένα συγκροτημένο, γοητευτικό αν και σε κάποια σημεία κάπως βιαστικά 'τακτοποιημένο' διήγημα που με ταξίδεψε... σου έχω γράψει πολλές φορές για το πόσο πολύ αγαπώ τον τρόπο που αγγίζεις το κάθε τι με τη γραφίδα σου που, αντιλαμβάνομαι ότι κι αυτή τη φορά έτρεχε με ρυθμούς πυρετικούς στο χαρτί... χωρίς αμφιβολία έχεις την αναπνοή του συγγραφέα, το νιώθει κανείς που σε διαβάζει -όσο κι αν υπάρχουν σημεία που ένας επιμελητής θα τα τροποποιούσε ή θα στα υπεδείκνυε να τα προσέχεις αλλά που έχουν να κάνουν με την λαχτάρα σου να ολοκληρώσεις το πόνημά σου που σε τυραννάει μεθυστικά... το νιώθει λοιπόν κανείς από τη πρώτη στιγμή ότι έχεις τη δύναμη, τη φλόγα, τη φωτιά μάλλον του 'γραφιά'... και ο Σικελικός Εσπερινός είναι από τα ωραιότερα δείγματα του ταλέντου σου... ένα αυθεντικό παιδί σου... και ο κόσμος αυτός, η θεματολογία αυτή αισθάνομαι πως σου πηγαίνει πολύ... χειρίζεσαι με μαεστρία τις μεταπτώσεις, τις ψυχολογικές συγκρούσεις, τους αιφνιδιασμούς και τους ελιγμούς που απαιτούνται για να δώσεις αγωνία και ένταση στην ανέλιξη του μύθου... είναι γοητευτικό να σε διαβάζει κανείς και προσωπικά δεν θα πάψω να πιστεύω πολύ σε σένα και στη γραφή σου... συγχαρητήρια φίλε μου!! |
Ανένταχτο
Λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι
|
ομολογώ πως με παρόμοια συναισθήματα με αυτά του Νίκου, έκλεισα την ανάγνωση του κειμένου σου Ηλία... δεν μπορεί να μην τον συνεπάρει κάποιον η γραφή σου, αυτό είναι το μόνο σίγουρο... ο εξομολογητικός αφηγηματικός τόνος είναι τόσο γεμάτος, αιματώνεις τόσο δυνατά πάντα την ροή σου που, θέλει ή όχι κανείς, αρπάζεται και μένει στο κείμενο... να σαι καλά φίλε μου... [αυτό που έγραψες για τα μέρη που στοιχειώνονται από τις αναμνήσεις πολύ με εκφράζει... πρέπει να προσέχουμε γιατί είμαστε 'δημιουργοί αναμνήσεων'... είχα σκεφτεί κάποτε ένα διήγημα με αυτό το τίτλο... ο δημιουργός αναμνήσεων... ίσως το γράψουμε μαζί] ************************************************************************************* Eυχαριστώ για τα σχόλιά σας..Είναι πραγματικά χαρά μου να σας κανει να ξεφευγεται λιγο από την καθημερινοτητα η γραφη μου... Φίλε μου Νίκο εν τελει πρεπει να κοιταμε την ζωη με θαρρος και αισιοδοξια και να παλευουμε παντα,αρνουμενοι να σκυψουμε το κεφαλι.Κατι που θα ξερεις πολυ καλα ηδη απο τα χρονια σου στην θαλασσα αλλα και στην στερια... Αντωνη εχεις απολυτο δικαιο.Ειναι τρομερο πως οι αναμνησεις εχουν αυτη την δυναμη να στοιχειωνουν τα διαφορα μερη-τοπους της ζωης μας.Και μεις να περιπλανιομαστε σαν φυγαδες αναμεσα τους...Ο Λεοπαρντι ειχε πει κατι τετοιο και ειχε υποστηριξει οτι αυτος που ταξιδευει συχνα μπορει να ξεφευγει απο αυτα τα ''στοιχεια''..Γ αυτο κι εγω πιστος σε αυτή την εικασια φευγω παλι αυριο για ταξιδι..Αλλα φοβαμαι μην με φρικη ανακαλυψω οτι τελικα οι αναμνησεις στοιχειωνουν οχι μονο μερη αλλα και ψυχες και δυσκολα τις εγκαταλειπουν.Κι οτι ο ταξιδιωτης δεν ειναι ο πιο ελευθερος και απαλλαγμενος ανθρωπος απο αυτες,αλλα ο πιο κατατρεγμενος και δυστυχης.. Να ειστε καλα Ηλίας ************************************************************************************* Συγχωρεστε τα ορθογραφικα μου λαθη αλλα φταιει οτι βιαζομαι αλλα και οτι γραφω απο αλλο πληκτρολογιο! Ηλίας |
Ποίηση
| παρότι είχα την αίσθηση πως διάβαζα ένα τμήμα ενός ευρύτερου ποιήματος, η δύναμη ήταν τέτοια που την αισθάνθηκα στη ψυχή μου... όλα τελικά, είναι δρόμος... έτσι δεν έλεγε και η γνωστή ταινία του Βούλγαρη;... εμείς οι ίδιοι... διάλεξε έναν δρόμο, μα να είναι δρόμος της καρδιάς, φωνάζει ο Δον Χουάν... σκέφτομαι φωναχτά τώρα εγώ... |
Ποίηση
Μέδουσα ζωή
|
φίλε μου Νίκο, έχω την αίσθηση -καθώς το διάβασα αρκετές φορές τούτο το ποίημά σου- πως εκφράζει με έναν οριακό τρόπο έναν εσωτερικό απολογισμό αλλά κάτω από έναν βαρύ ουρανό... έναν μολυβί, συννεφιασμένο ουρανό... αισθάνομαι περισσότερο παρά διαβάζω έναν σκληρό εσωτερικό διάλογο, μια σκληρή αντιπαράθεση με βιώματα, γεγονότα, καταστάσεις... Μέδουσα ζωή... ζωή που όταν σε κοιτάζει στο πρόσωπο ακινητοποιείσαι... όχι όμως για πάντα φίλε μου... με διαπέρασες... ***************************************************************************** Η μέδουσα έχει ισχυρό δηλητήριο στα πλοκάμια. Η ζωή έχει το δικό της δηλητήριο σε πολλά δικά της χρονικά πλοκάμια, από τα οποία κανείς δεν ξεφεύγει..... αυτό είναι το προκλητικό μα και το άδικο, που πυροδοτεί την σκληρή αντιπαράθεση και τον σκληρό εσωτερικό διάλογο και αναζήτηση..... και αυτό τουλάχιστον σε μένα συμβαίνει συνεχώς...... Έχω φτάσει σε μια φάση που αναζητάω συνεχώς τον δολοφονικό και απαίσιο ΘΥΤΗ της ιστορίας αυτής..... και τον έχω εντοπίσει..... αναζητώ όμως τα κατάλληλα όπλα για να αντιμετωπίσω τον Γολιάθ.... αφού εκ των πραγμάτων (και εδώ είναι το άνανδρο) εγώ βρίσκομαι στη θέση του Δαβίδ...... (συνεχίζεται...!!)..... Nikos Stylianoy |
Ποίηση
| είναι αλήθεια αυτό που επισημαίνει ο Νίκος, η πένα εκφράζει εκείνο που μέσα σου ωριμάζει, η γραφή γίνεται εσωτερικά πολύ πιο δυνατή, κρατάς την πρωτανάσα σου, αυτή που σε χαρακτήριζε πάντα όμως, όλο τούτο πια προσανατολίζεται, διευθετείται, όπως η 'άναρχη' βροχή γίνεται ένα ποτάμι που τρέχει αφρίζοντας... κείνο το στοιχείο σου που αγάπησα από την αρχή, εξακολουθεί σαν διαπνοή να ζωοδοτεί όλα σου τα κείμενα, η ζεστασιά, η ατμόσφαιρα, η υποβλητικότητα... |
Ποίηση
| ρέει σαν ποτάμι... καίει σαν φωτιά, απλώνεται σαν δίχτυ στη νύχτα... με άγγιξε... |
Ποίηση
ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΒΥΘΟΣ
|
εξαιρετικό φίλε Δημήτρη... αληθινά! ********************************************************************************* EYXARISTV ..SAILOR..ISVS SE KAMIA 15 MERES EXV ETOIMO KAI KATI ALLO EKTOS STIXOYRGIKHS.ARKEI NA BRV XRONO ...DHMHTRHS |
Ποίηση
| πρώτη φορά σε διαβάζω τόσο 'αφαιρετικό, λυρικό και στοχαστικό μαζί Ηλία... μη σιωπάς αν δεν θες να φοβάσαι / και μη φοβάσαι αν δεν θες να σιωπάς... για να βγει ένα τέτοιος κρύσταλλος από το ορυχείο της ψυχής σου φίλε μου, πάει να πει έχεις σκάψει πολύ βαθιά... έχεις ινχεύσει φως και σκοτάδι στα έγκατά σου... |
| 458 results - showing 196 - 210 | « Previous 1 ... 11 12 13 14 15 16 17 ... 31 Επόμενο » | Αποτελέσματα ανα σελίδα: |
Powered by jReviews
