στην άμμο των ψευδαισθήσεων

♦ Στην άκρη των χειλιών, μια σελίδα απ’ το καλοκαίρι πρωτομίλησε στην εξώπορ­τα το μυστικό της θάλασσας. Στους συν­δέσμους των βράχων, το νερό, αφρισμένη προστακτική, γέμισε την εικόνα με τις δι­πλές γραμμές της γραφής των αισθήσε­ων. Μικρά κύματα, φωνήεντα μπερδεμένα στα μονοπάτια της πέτρας, στο σύνθεμα των ήχων. Ευφράδεια των στιγμών, όταν η υγρασία φοβερίζει τον ήλιο που στρογγυλοκάθεται στα σημειώματα της στεριάς, στα συνώνυμα των κόλπων, στις ακτές, στις αυτοσχέδιες εκφράσεις των απρόσμενων χρόνων.

♦  Πρώτο δεκαήμερο του αυτοκράτορα των θερμών ημερών. Τα γεγονότα αδιάφορα ίχνη ανακοινώσεων περνούν στην επιφάνεια των γραμμών σαν παλιά βαπόρια άγονης ρό­τας, αφήνοντας πρόσκαιρα απόνερα μορφα­σμών, όπως οι φωνές οι αιφνίδιες των ριπαί­ων ανέμων προκαλούν την εφήμερη αναστά­τωση, στην άμμο των ψευδαισθήσεων.

♦ Απόλυτη η παρακμή εκδηλώνεται ακατάφραστα στις μικρές νήσους της πρωτοκλισίας των αυγουστιάτικων αναγνώσεων. Συ­νάξεις ετεροκλήτου διανοήματος και γρα­φήματα μοναχικά αγιογραφημένα πίσω απ’ τις απαστράπτουσες οδοντοστοιχίες των προσχημάτων. Ερημαία τα πρόσωπα στο εγκαταλελειμμένο ψηφιδωτό με τα λεξήματα προφάσεις του καιρού να συγκεντρώνουν στις παραγράφους την ασυναρτησία της νύχτας.

♦  Παραγεμισμένοι άρχοντες, φουσκωμέ­νοι ψιττακοί εξωτικών συνοικιών, δανεισμένα υπόλοιπα επικρατούσης απόψεως, ορθογώνια χαρτονομίσματα της κατα­ντημένης γειτονιάς, ηλίθιες αποβάθρες πρωινών απαγγελιών, κατασκευασμένες μαριονέτες πάσης φύσεως, χλωρίδος και πανίδος, γεωγραφίας αποτρόπαιας, προ­ελεύσεως ανεξιχνίαστης ιστοριογραφίας, με χαρακτηριστικά πασίδηλης ευήθειας, τερατώδη ώτα και ρίνες γαμψές, δακτύ­λων αρπαχτικών και κοιλιακής χώρας απείρου διαστάσεως, κομπορρημονούν ευ­λογώντας τα χτένια του καλλωπισμού της γενειάδας τους.

♦ Και συνεχίζεται το παιχνίδισμα στις κα­κοτράχαλες πλαγιές, στα σκαλοπάτια με τους λιθόκτιστους άμβωνες, στη ρητορική του μαΐστρου, όταν ξεπετιέται πίσω απ’ τις κορφές και σέρνεται ανάμεσα στα ασημοπράσινα γειρτά φύλλα της πολύχρονης κληρονομιάς.

♦  Καύμα και στην προετοιμασία του επι­λόγου οι πόθοι ταυτίζονται με τη διάθεση των αναπνοών, των εκφορών του λόγου, του αντιδανείου των ταξιδιών.

♦ Ενόχληση! Μια βαρύσωμη νοοτροπία άφησε την επικράτειά της στην αγανάχτη­ση της ξύλινης ξαπλώστρας. Ένα μικρό ραδιόφωνο και μια στρογγυλή γαβάθα με πλασμένα σφαιρίδια κρέατος. Δυσοσμία αισθητικής καταγωγής, ανακατεμένη με την πανικόδρομη αρωματική εκδήλωση σω­ληναρίου λευκόχροης εμφανίσεως ηλιακής προστασίας. Και στο αναμάσημα ο ορισμός της μεταφοράς να καθηλώνει τη γραμματι­κή στο εξεικόνισμα.

♦  Ενώ η συναλλαγή βαρυσήμαντη πολιτική πράξη εκμεταλλευόμενη τας θερμάς ημέ­ρας της οφθαλμοπλανίας υπογράφει στο τέλος της παραμυθίας την αιτία όλων των αμαρτημάτων.

♦ Και στους αναστεναγμούς απορημένη η εκπνοή περιορίζεται στον θόρυβο της μακρόσυρτης θλιβερής επαναλήψεως.

♦ Στα δυο μάτια του φεγγαριού το παρά­πονο έμοιαζε με σπασμένο ρόδι. Το βλέμμα πέρασε πίσω από το ραμμένο κόκκινο, έδωσε στην πρόθεση την επιθυμία και βύ­ζαξε την περίληψη της αναστάτωσης.

♦ Κι η θάλασσα πλάγιασε, αφήνοντας απλωμένα στο χάδι τα τελευταία γράμματα.

Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ (Το Ποντίκι)