♦ Ζαθερές καύμα στην επιφάνεια των γραμμών και η πρωτοκλισία της αδιαφορίας έντυσε το επιμύθιον του Ιουλίου με τη φευγαλέα ματιά του φθινοπώρου. Ανήμπορος ο μέλλων κλείνεται στις σελίδες, βάζοντας το έψιλον επιφώνημα στο ομόηχο του ρήματος.
♦ Παίγνια του λόγου προς χάριν του συνθέματος.
♦ Εντυπωσιασμός του προαναφωνήματος για τον αφορισμό της επαναλήψεως της καθημερινότητας, ενώ η λεπτομέρεια, θεότητα του αδιάκριτου, αφήνει στο ιχνογράφημα την απόσταση που καθορίζει την ένταση των σημειωμάτων.
♦ Μεσουράνημα των ενστίκτων στην υποδοχή των εξοχών, στις καυτές θηλές της πέτρας, στα ασπρισμένα ξωκλήσια των κορυφών, στις εξαϋλωμένες εκδηλώσεις της αγιογραφίας, δίπλα στην παλαίβια ελιά του ευλογημένου τοπίου.
♦ Στην αντιπαραβολή.
♦ Στις αδειανές πλατείες των χειμερινών πολύβουων λεωφόρων, στα σταυροδρόμια της απογνώσεως, στις εφαπτόμενες των δυσβάσταχτων βημάτων, παρακείμενοι της αμηχανίας, κυφαλέοι καταμετρητές της κακοτυχίας, κληρονόμοι της περιπονήσεως των υπερώων, χωροβατούν ζητιανεύοντας τους ορισμούς των ονείρων.
♦ Ενώ οι βαρυπρεπείς, άρχοντες κατευθυνόμενου προορισμού, έχασαν στην πορεία τα ωά αφήνοντας τα κάνιστρα να περιφέρονται ερημαία, καθορίζοντας τοιουτοτρόπως την κυριολεξία της παροιμιώδους εκδηλώσεως της ανυπαρξίας της πολιτικής συλλογιστικής.
♦ Και μια προστακτική κατευθύνσεως, συνοδευόμενη απ’ την δεύτερη της ενέργειας σημαντική και απαγορευμένης εκφωνήσεως, παρασύρθηκε απ’ τα μισάνοιχτα χείλια και κατρακύλησε στην ανάγνωση δίνοντας στην παραπομπή το μεγαλείο της αντιδράσεως.
♦ Αποκορύφωσις των ορμών και η καλοκαιρινή ραστώνη, χαμηλοβλεπούσα περίοδος των συμφραζομένων, επισυνάπτεται στο σκοτεινό περιθώριο της διαφάνειας.
♦ Φαινόμενο των χρόνων η παλιλλογία μεταλλάσσεται, μεταμφιεσμένη παράγραφος, υπονοούμενων σκιαγράφημα, όταν οι ακτίνες περιγράφουν στα κύματα τη συμμετρία των κινήσεων.
♦ Παραλογισμός των αισθήσεων γενικώς και ευδιακρίτως.
♦ Αποταξία των σωμάτων κάτω απ’ τον ήλιο και το ροδόχροο υπένδυμα φαντασμαγορική γραφή αφήνεται στην ασέλγεια των ψιθύρων όταν το πάφλασμα ξαναμμένο λειαίνει την αυθάδεια των σχισμών, στους παλαιόχρονους βράχους των περιλήψεων.
♦ Ακατανόητη η περιφέρεια του κύκλου ξαμόλησε την ευθεία αντίκρυ στο βαθυγάλανο. Στα ραδιόφωνα, στιχάκια ολίγιστου περιεχομένου, μουσικά περιττώματα μεσημεριανού ταλέντου και ύπτιες συνειδήσεις αλειμμένες με έλαια επωνύμων δοχείων απολαμβάνουν τη νοημοσύνη πολύφημης αντωνυμίας πρώτου προσώπου.
♦ Αλησμόνητες μέρες και νύχτες στην απακμή της αυτοκρατορίας των συγκεκριμένων προτάσεων της ευήθειας.
♦ Και ένας τρελός μπάμπουρας μαυροφορεμένος πανικοβάλλει την ξανθομαλλούσα με το υπόλοιπο του υφάσματος να δρομολογεί την ευφυΐα των μηρών της προς τον πέτρινο τοίχο του περιφράγματος. Αντικείμενο πολυτελείας της οράσεως, τηλεοπτικό εντύπωμα της παραλίας, χαρακτηριστικό της πολυφωνίας της αβελτερίας.
♦ Σταυροκόπημα!
♦ Στη συνέχεια του αποπλανήματος.
♦ Ευάγκαλος ο λιμήν και παραγύρως τρεχαντήρια να αρμενίζουν, γλάροι κι αφρόψαρα, καπνός να γράφει στην τσιμινιέρα το σύννεφο κι η μπουρού θρασύστομη να ξεσηκώνει την αποβάθρα.
♦ Αποβίβαση στην ανεμελιά, παράδοση στην υποστιγμή του επιμυθίου της ψευδαισθήσεως.
♦ Κατανόημα!
♦ Των παραληρημάτων, των αναζητήσεων, των προσμονών.
♦ Των πτώσεων, των γενικών.
Γιώργος ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ (Το Ποντίκι)