Ανελέητα, να εξεγείρονται οι αισθήσεις.

♦ Λυσσαλέος άνεμος, της βόρειας κατευθύν­σεως απροσδόκητο επίφθεγμα, να σέρνει το παράλογο στα κύματα, να κωμοδιογραφεί τους περιπατητές στις αποβάθρες.

♦ Επισκέπτες παρηκμασμένης προελεύσεως, προσδιορισμένοι λουόμενοι της οφθαλμοπλανίας, αποβιβάζονται συσκευασμένοι για τη μεγά­λη εορτή των θερμών ημερών. Μαριονέτες κρε­μασμένες στις διαθέσεις της τραμουντάνας, έκ­πληκτοι θεατές των αλλοπρόσαλλων συνθηκών του καιρού, χαμηλά βαρομετρικά της ανεμελι­άς, παντέρημοι καλοκαιρινοί χαζοχαρούμενοι, κουνούν χέρια και πόδια αφημένοι στην ορμή του αγέρα, ο οποίος χαριεντίζεται με τη βαρυδαιμονία των επιτηδευμένων καταστάσεων.

♦ Και η πολιτική αυθάδεια προσαρμόστηκε στο πνεύμα του Ιουλίου, μηχανεύτηκε τους επερχό­μενους χειμώνες και σκιαγράφησε την ερημία στους υπογεγραμμένους καταλόγους της απογνώσεως.

♦ Χάρτινοι εφιάλτες περιπαίζουν την ευφορία, αποκαθηλώνουν το πρώτο συνθετικό και καρ­φώνουν στη γενίκευση τον ξύλινο σταυρό του μαρτυρίου.

♦ Απηυδισμένος ο τρόπος μονολογεί το χείρι­στο και αφηνιασμένη η οργή καταφεύγει στην έγκλιση της εκτονώσεως.

♦ Ενώ το παράδοξον συνεχίζει να προκαλεί την ευτραπελολογία.

♦ Η επανάσταση λούεται στις παραλίες των νή­σων ξεχασμένη στη γραμματική του έαρος, κά­νοντας το αντί υπόλογο των προθέσεων.

♦ Και ημίγυμνη η προσπάθεια της χαριτοβρύτου να αποσυντονίσει την τηλεθέαση, με την ιχνογραφία του ευανθούς υπενδύματος να δι­αχωρίζει την ηλιοκαμένη σάρκα απ’ το κλειδω­μένο απόκρυφο λευκό. Και η όραση ταλαιπω­ρημένη απ’ τη θρασυστομία της εποχής άναυδη περιφέρεται σκοπίμως στους στολισμένους βράχους προσεγγίζουσα την περίληψη των φα­ντασιώσεων.

♦ Ξύλινοι φράχτες, καλαμωτά περιχαράγματα να τιθασεύεται το μπουρίνι, να καθηλώνεται η σκόνη στα διαστήματα.

♦ Η άμμος, η πολυλογία της πέτρας!

♦ Και φωνές παιδικές, πολύχρωμες μπάλες, πιτσιλίσματα, πατημασιές της αθωότητας και σώματα παραδομένα άνευ όρων στα στρατόπε­δα συγκεντρώσεως των ξαπλωμένων συνειδή­σεων.

♦ Καυτός ο μεσημεριανός παραχαράκτης της πραγματικότητας μεταμφιέζει τα χρώματα. Πρωτομάστορας της παραγράφου, του σπου­δαιότερου σύντομου χρόνου, θαμπώνει τα γηρασμένα λεξήματα και καρφώνει στο μέτωπο τον ιδρώτα των ενστίκτων.

♦ Και ο τέττιξ σκαρφαλωμένος στον σκούρο κορμό, χαμένος στη φυλλωσιά, φτιάχνει στο κύμα το ισοκράτημα του ηχοβολήματος.

♦ Και μια επανάληψη να σέρνεται στην καθη­μερινότητα, να περιπλέκεται στην πανικοδρομία των ημερών και να ξεφτίζει τη διψασμένη ανάγκη του συναισθήματος.

♦ Μια σειρά φωνηέντων δρομολόγησε την επιθυμία του μονολόγου. Τα σύμφωνα απεσύρθησαν και οι αναπνοές μαζεύτηκαν μο­ναχές κι ακούμπησαν τα βότσαλα. Ο ήλιος έδωσε τη βαθυκόκκινη γραμμή στη θάλασσα διχοτομώντας το κορμί της. Τα αρμυρίκια σκέ­πασαν τη γύμνια και υποδέχτηκαν τις υποσχέ­σεις. Ένα γαλανό ψηλά σκόρπισε το σκοτεινό και μια βάρκα διέκοψε τη γαληνοτάτη ηρεμία του απογεύματος.

♦ Ένας ελαφρύς κυματισμός ξέβρασε στην κα­τάληξη της ξηράς ένα ξερόκλαδο και ένας θό­ρυβος γλυκός άφησε τη συμπόνοια του στη γυ­αλιστερή επιφάνεια του μικρού μόλου.

♦ Μια κραυγή δυνατή ξόδεψε η αναπνοή στην ησυχία.

♦ Και το ωμέγα τελείωσε.

♦ Την ευλογία.

Γιώργος  ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ  (Αρθρογράφος ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ)